Barycz (rzeka)
Barycz (niem. Bartsch) – rzeka w zachodniej Polsce, prawy dopływ Odry. Ma długość 139 km, a powierzchnia jej dorzecza wynosi 5526 km².
Dolina Baryczy | ||||||||||
Kontynent | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Państwo | ||||||||||
Rzeka | ||||||||||
Długość | 139 km | |||||||||
Powierzchnia zlewni |
5 526 km² | |||||||||
Źródło | ||||||||||
Miejsce | pd. okolice Rososzycy | |||||||||
Wysokość |
117 m n.p.m. | |||||||||
Współrzędne | ||||||||||
Ujście | ||||||||||
Recypient | ||||||||||
Miejsce | zach. okolice Wyszanowa[1] | |||||||||
Wysokość |
75,8 m n.p.m. | |||||||||
Współrzędne | ||||||||||
Mapa | ||||||||||
![]() Dorzecze Baryczy | ||||||||||
Szlak | ||||||||||
| ||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | ||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() |
HistoriaEdytuj
W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił rzekę w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińskie nazwy: Bartha fl., Barusius, Bortha[3].
CharakterystykaEdytuj
Obszar źródłowy znajduje się w bagnach na południowy wschód od Ostrowa Wielkopolskiego. Tworzy go zespół krzyżujących się, bifurkujących cieków – Baryczy, Leniwej Baryczy oraz Gnilnej (Gniłej) Baryczy (dopływ Ołoboku). Płynie w kierunku zachodnim, uchodzi do Odry w okolicy Głogowa. Rzeka płynie zabagnioną doliną, z bardzo małym spadkiem (ok. 0,035%). W dolinie Baryczy znajdują się siedliska rzadkiego ptactwa wodnego. W 1996 roku utworzono Park Krajobrazowy Dolina Baryczy.
Nad Baryczą znajdują się Stawy Milickie i Stawy Przygodzickie.
Główne dopływyEdytuj
- Kuroch – prawy
- Polska Woda – lewy
- Brzeźnica – lewy
- Sąsiecznica – lewy
- Łacha – lewy
- Orla – prawy
- Tynica – lewy
- Kanał Świernia – lewy
- Śląski Rów – prawy
- Kopanica (Rów Polski) – prawy
- Młyńska Woda – lewy.
- Najważniejsze miejscowości
Panorama ujściaEdytuj
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/hydronimy1.pdf.
- ↑ Wdrażanie Ramowej Dyrektywy Wodnej w zlewni Baryczy.
- ↑ Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 174. ISBN 978-83-910595-2-4.