Bash Back! – sieć anarchoqueerowych, insurekcjonistycznych komórek działających w Stanach Zjednoczonych w latach 2007-2011[1].

Marsz Bash Back! w Minneapolis, 2009 r.

Historia edytuj

Bash Back! powstało w Chicago w 2007 w celu ułatwienia konwergencji radykalnych aktywistów i aktywistek transpłciowych oraz gejowskich z całego kraju. Grupa starała się krytykować ideologię głównego nurtu ruchu LGBT+, którą postrzegała jako asymilację do dominujących instytucji heteronormatywnego społeczeństwa. Bash Back! było pod wyraźnym wpływem ruchu anarchistycznego oraz radykalnych grup queer[2], takich jak ACT UP, i czerpało inspirację z zamieszek w Stonewall czy White Night w San Francisco.

Grupa powstała w wyniku zorganizowania Antyrepublikańskiej Konwencji Narodowej i Antydemokratycznej Konwencji Narodowej i trwała do 2011. Sekcje pojawiły się w całym kraju, w tym w Filadelfii i Seattle. Model organizacji był niehierarchiczną siecią autonomiczną opartą na uzgodnionych celach jedności, takich jak walka o wyzwolenie osób queer, a nie o „heteronormatywną asymilację”, oraz akceptującą różnorodność taktyk, „w tym autonomię jednostki do udziału w działaniach uznanych przez rząd za nielegalne”[2].

Wydarzenia z lipca 2008 edytuj

Grupa w 2008 w Chicago przeprowadziła szereg akcji podczas Pride Weekend w swoim mieście. Pierwszą z nich był udział w corocznym Chicago Dyke March w dzielnicy Pilzno. Bash Back! uczestniczyło w marszu skoncentrowanym na oporze przeciwko gentryfikacji w pilzneńskiej społeczności[3].

Poza tym, członkowie i członkinie Bash Back! wzięli również udział w wielkiej Paradzie Równości w Chicago. Przenieśli wówczas klatkę, w której znalazł się członek grupy przebrany za burmistrza Chicago Richarda M. Daleya, którego grupa oskarżyła o obcięcie funduszy na walkę z AIDS, przymykającego oko na policyjne tortury i brutalność oraz wspierającego gentryfikację. Jednocześnie członkowie grupy rozdawali również torby do wymiocin z napisanymi na nich hasłami, takimi jak „Korporacyjna równość mnie obrzydza”, co stanowiło wypowiedź na temat komercyjnych i asymilacyjnych intencji głównego nurtu kultury LGBT+[4].

Przypisy edytuj

  1. Michael Loadenthal, The Politics of Attack: Communiqués and Insurrectionary Violence, Manchester University Press, 28 lipca 2018, ISBN 978-1-5261-2813-3 (ang.).
  2. a b Ella Fassler, This Pride, Everybody Loves Stonewall. But Can We Stomach the Queer Insurrections of Today? [online], Slate Magazine, 20 czerwca 2019 [dostęp 2020-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-31] (ang.).
  3. Yasmin Nair, Dyke March: Different neighborhood, same message - Gay Lesbian Bi Trans News Archive [online], Windy City Times, 2 lipca 2008 [dostęp 2020-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-31] (ang.).
  4. Yasmin Nair, Bash Back! makes point at parade - Gay Lesbian Bi Trans News Archive [online], Windy City Times, 2 lipca 2008 [dostęp 2020-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-31] (ang.).