Basowiszcza
Basowiszcza (biał. Басо́вішча, Basovišča) – Festiwal Muzyki Młodej Białorusi Basowiszcza organizowany przez Białoruskie Zrzeszenie Studentów, odbywający się rokrocznie od 1990 w drugiej połowie lipca na leśnej polanie Boryk w pobliżu miejscowości Gródek[1][2]. 30 edycja Basowiszcza została zorganizowana przez БАС w 2019. Nazwa pochodzi od БАС, białoruskiego akronimu nazwy organizatorów (Белару́скае Аб’ядна́ньне Студэ́нтаў, Biełaruskaje Abjadnańnie Studentaŭ), do którego dołączono formant -išča (pol. -isko)[3].
 Koncert grupy N.R.M. w 2007 | |
| Lata aktywności |
1990–2019 |
|---|---|
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Organizator | |
| Tematyka | |
| Strona internetowa | |
W lipcu 2012 r. odbyła się 23. edycja festiwalu, którą Zrzeszenie zorganizowało we współpracy z białostockim stowarzyszeniem Pogotowie Kulturalno-Społeczne, między innymi dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji[4].
Basowiszcza zostało ostatni raz zorganizowane przez БАС w 2019 roku, podczas 30., jubileuszowego Basowiszcza[5].
Format festiwalu edytuj
Festiwal gościł m.in. Illusion, Blenders, Armię, Pidżamę Porno, Kult, Cool Kids of Death, KSU, Lao Che, R.U.T.A.[6] Główną specyfiką festiwalu jest to, że prezentuje się na nim niezależna scena muzyczna zza wschodniej granicy. Począwszy od lat dziewięćdziesiątych udział w imprezie brały zespoły Mroja czy ULIS, następnie N.R.M., Neuro Dubel, Krama, Troitsa, Gliuki i inne[7][8]. Festiwal poprzez muzykę i inne formy twórczości artystów, przede wszystkim z Polski i Białorusi, prezentuje ich dorobek artystyczny[9][10].
Festiwal stanowi jedno z największych wydarzeń muzycznych w północno-wschodniej Polsce i jest nieodłącznym elementem życia kulturalnego Podlasia. Muzyka, jak i inne dziedziny kultury tam prezentowane skierowane są zatem do szerokiego grona odbiorców zainteresowanych współczesną kulturą – nie tylko Białorusinów[11][12]. Oprócz tego pełni on ważną rolę, ponieważ występują na nim zespoły tworzące w języku białoruskim, który UNESCO uznało za język zagrożony wymarciem.
Na chwilę obecną Basowiszcza to nie tylko muzyka, ale również sztuka, literatura, film czy fotografia, a także warsztaty.
Ewaluacja edytuj
Rok-kniazouna Kaciaryna Kamocka jako felietonista BelaPAN w 2008 roku tak ocenił festiwal: „Basowiszcza nie został pomyślany jako festiwal emigracji białoruskiej, ale jako święto lokalnych białostockich Białorusinów”[13].
Przypisy edytuj
- ↑ Ягор Канапкін: У конкурсе Басовішча сёлета спаборнічаюць 28 гуртоў. generation.by, 2013-06-04. [dostęp 2019-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (biał.).
- ↑ AFP in Gródek. 'Here we breathe freedom': Basowiszcza festival amplifies Belarus opposition. „The Guardian”, 2015-07-20. ISSN 0261-3077. [dostęp 2020-02-22]. [zarchiwizowane z adresu 2020-02-22]. (ang.).
- ↑ Аляксей Мінчонак: “Рок-кола” vs. “Басовішча”. [w:] Tuzin.fm [on-line]. mpby.ru, 2006-10-30. [dostęp 2019-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-04)]. (biał.).
- ↑ Monika Żmijewska: Basowiszcza uratowane. PKS zorganizuje festiwal. „Gazeta Wyborcza Białystok”, 2012-04-14. [dostęp 2013-01-03]. (pol.).
- ↑ Ян Максімюк: Некалькі словаў пра «Басовішча», якіх ня скажа ніхто. Radio Wolna Europa, 2019-07-13. [dostęp 2020-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-06)]. (biał.).
- ↑ Витаут Мартыненка, Виталь Зыблюк. Фестиваль “Басовiшча” :: Viva, “Басовiшча”!. „Muzykalnaya Gazeta”. 15, 2003. [dostęp 2020-09-07]. [zarchiwizowane z adresu 2020-09-08]. (ros.).
- ↑ Ілля Маліноўскі: Як на “Басовішчы” рыкаў Таболіч, а Крама адправіла інструменты ў Пецярбург. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-16. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-21)]. (biał.).
- ↑ Илья Малиновский: Как на "Басовище" рычал Таболич, а Krama отправила инструменты в Петербург. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-16. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-08)]. (ros.).
- ↑ Міра Шульц: Куды знікаюць пераможцы “Басовішча”?. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-15. [dostęp 2020-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-18)]. (biał.).
- ↑ Мира Шульц: Куда исчезают победители "Басовища"?. Europejskie Radio dla Białorusi, 2013-07-15. [dostęp 2020-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-21)]. (ros.).
- ↑ Еврорадио: Лёник Тарасевич: Первое "Басовище" больше напоминало студенческую встречу. Europejskie Radio dla Białorusi, 2014-06-13. [dostęp 2020-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06)]. (ros.).
- ↑ Еўрарадыё: Лёнік Тарасевіч: Першае “Басовішча” больш нагадвала студэнцкую сустрэчу. Europejskie Radio dla Białorusi, 2014-06-12. [dostęp 2020-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-06)]. (biał.).
- ↑ Кася Камоцкая: Кася Камоцкая. ШОУ-БІЗ. Салідарны з рок-н-ролам?. BiełaPAN, 2008-08-17. [dostęp 2020-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-30)]. (biał.).
