Basuki Tjahaja Purnama
Basuki Tjahaja Purnama, powszechnie określany inicjałami BTP[1] (ur. 29 czerwca 1966 w Manggar) – indonezyjski polityk i przedsiębiorca specjalizujący się w inżynierii mineralnej. Wicegubernator Dżakarty w latach 2012–2014 i gubernator w latach 2014–2017, pierwszy protestant i pierwszy od 50 lat chrześcijanin pełniący ten urząd. Od 2019 prezes Pertaminy. Znany również znany pod swoim pseudonimem jako Ahok (阿學)[2].
Basuki Tjahaja Purnama w mundurze gubernatora | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
prezes Pertaminy | |
Okres |
od 25 listopada 2019 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Tanri Abeng |
Gubernator Dżakarty | |
Okres |
od 16 października 2014 |
Poprzednik | |
Następca | |
Zastępca gubernatora Dżakarty | |
Okres |
od 15 października 2012 |
bupati Belitung Timur | |
Okres |
od 2005 |
Następca | |
Wczesne życie
edytujUrodził się 29 czerwca 1966 w Manggar, we wschodnim Belitung. Jest pierwszym dzieckiem Indry Tjahaja Purnamy i Buniarti Ningsinga, którzy później doczekali się jeszcze trojga dzieci. Ahok dorastał w Gantung, we wschodniej części Belitung, aż do ukończenia gimnazjum. Następnie Ahok przeniósł się do Dżakarty, aby kontynuować naukę. Studiował na Wydziale Inżynierii Mineralnej Katedry Inżynierii Geologicznej Uniwersytetu Trisakti. W 1989 uzyskał tytuł inżyniera-geologa[2].
Od 1991 studiował zarządzanie w Prasetiya Mulya Management College. W 1994 uzyskał tytuł magistra[2].
Kariera przedsiębiorcza
edytujW 1989, po ukończeniu studiów w Dżakarcie, powrócił do rodzinnego Belitung i założył firmę CV Panda, która specjalizowała się w górnictwie i stała się podwykonawcą firmy PT Timah. W 1994 został zatrudniony do personelu dyrektorskiego przez firmę PT Simaxindo Primadaya, w której zajmował się analizą kosztów i finansowania projektów. Następnie założył nową firmę wydobywczą o nazwie PT Nurindra Ekapersada i utworzył pierwszy zakład przetwórstwa kwarcu w Belitung. Wokół zakładu wkrótce utworzyło się osiedle przemysłowe, obecnie znane jako Kawasan Industri Air Kelik (KIAK). W 2004 udało mu się przekonać koreańskiego inwestora do budowy huty cyny w tym regionie[2].
Kariera polityczna
edytujPoczątki kariery
edytujW 2004 został członkiem partii Partai Perhimpunan Indonesia Baru (PPIB). W tym samym roku został wybrany w wyborach powszechnych na członka Regionalnej Ludowej Izby Reprezentantów prowincji Belitung[2].
W 2005 wygrał wybory na bupati (najwyższy urząd polityczny kabupaten) Belitung Timur, zdobywając ponad 37% głosów. W czasie sprawowania urzędu wprowadził bezpłatny program opieki zdrowotnej dla mieszkańców regionu. 22 grudnia 2006 zrzekł się stanowiska bupati i przekazał to stanowisko swojemu zastępcy, Khairulowi Effendiemu[2].
W 2007 kandydował na gubernatora Bangka-Belitung, popierany przez prezydenta Indonezji Abdurrahmana Wahida, jednak przegrał z Eko Maulaną Ali[2].
W 2008 wydał swoją biografię pod tytułem Merubah Indonesia, w której spisał również swoją wizję przyszłości Indonezji[3].
Od 1 października 2009 do 26 kwietnia 2012 był parlamentarzystą w Ludowej Izbie Reprezentantów z ramienia partii Golkar[4].
Wybory na zastępcę gubernatora Dżakarty w 2012
edytujW 2012 zamierzał wziąć udział w wyborach na gubernatora Dżakarty, jednak nie udało mu się zebrać 400 tysięcy wymaganych podpisów[5]. Został zamiast tego kandydatem na zastępcę gubernatora w razie wygrania wyborów przez ówczesnego burmistrza Surakarty Joko Widodo. Byli oni wspierani przez dwie indonezyjskie partie: PDI-P i Gerindra[6]. I tura wyborów odbyła się 11 lipca. Zwyciężyli w niej Widodo i Purnama, zdobywając 1 847 157 głosów, co stanowiło 42,60% głosów ważnych[7]. II tura odbyła się 20 września. Ponownie zwyciężyli Widodo i Purnama, zdobywając 2 472 130 głosów, co stanowiło 53,82% głosów ważnych[8]. Objęli urzędy 15 października 2012[9].
Gubernator Dżakarty
edytuj1 czerwca 2014 na drodze sukcesji zastąpił dotychczasowego gubernatora Dżakarty Joko Widodo, który ustąpił z urzędu, aby objąć stanowisko prezydenta Indonezji[9]. Purnama był pierwszym w historii protestantem pełniącym tę funkcję i drugim chrześcijaninem (pierwszym był Henka Ngantunga, urzędujący w latach 1964–1965)[10]. Oficjalnie został zaprzysiężony 11 listopada[11]. W tym czasie ekstremistyczne środowiska islamskie demonstrowały na ulicach, domagając się wypędzenia Purnamy z miasta. Wśród nich był Front Obrońców Islamu, któremu nowy gubernator wcześniej wielokrotnie zarzucał stosowanie przemocy oraz łamanie praw człowieka, mniejszości i wolności religijnej[12]. Wiele innych popularnych muzułmańskich organizacji religijnych wyrażało publiczne poparcie dla Purnamy[13]. 17 grudnia 2014 powołał na stanowisko swojego zastępcy Djarota Saifula Hidayata[14].
W czasie urzędowania podjął działania, które miały na celu walkę z korupcją i oczyszczenie przepływającej przez Dżakartę rzeki Ciliwung, do której spuszczane były nieoczyszczone ścieki. Przy brzegach rzeki powstały parki. Slumsy były likwidowane, a ich mieszkańcy przenoszeni do budowanych na ich potrzeby tanich mieszkań komunalnych. Otrzymały je tylko rodziny z miejskim meldunkiem[15].
Wybory na gubernatora Dżakarty w 2017 i proces o bluźnierstwo
edytujW 2017 ubiegał się o reelekcję. Jego kandydaturę poparła Demokratyczna Partia Indonezji – Walka[16].
W trakcie kampanii wyborczej w 2017 został oskarżony o obrazę Koranu, czyli karane w Indonezji bluźnierstwo. Dowodem przestępstwa było nagranie, na którym Ahok tłumaczy, że islam nie zakazuje by muzułmanami mogli rządzić nie-muzułmanie, a jego przeciwnicy nadużywają wersetu Koranu w którym mowa jest, że wierni nie powinni się sprzymierzać z niewiernymi. Na czas śledztwa zabroniono mu opuszczania kraju, ale pozostał na wolności i mógł nadal prowadzić kampanię wyborczą. Purnama przeprosił i utrzymywał, że nagranie zostało zmanipulowane[17]. Prokuratura domagała się roku więzienia w zawieszeniu[15].
W związku z oskarżeniem Front Obrońców Islamu zorganizował protest przeciwko gubernatorowi. Wzięło w nim udział 200 tysięcy manifestantów. W zamieszkach zginęła jedna osoba, a siedem innych, w tym trzech policjantów, zostało rannych[17].
I tura odbyła się 15 lutego. Purnama wygrał, zdobywając 2 364 577 głosów, co stanowiło 42,99% głosów ważnych[18]. II tura odbyła się 19 kwietnia[19]. Tym razem Purnama przegrał z Aniesem Baswedanem, zdobywając 2 350 366 głosów, co stanowiło 42,04% głosów ważnych[20]. Jeszcze przed ogłoszeniem wyników, ale po wyraźnej wygranej przeciwnika w exit poll gubernator pogratulował zwycięzcy[19].
Pobyt w więzieniu
edytuj9 maja 2017 sąd skazał Purnamę na dwa lata więzienia za udowodnione w trakcie kampanii wyborczej bluźnierstwo[15]. Wyrok został ogłoszony kilka dni po oficjalnym ogłoszeniu wyniku wyborów na gubernatora[20]. Obowiązki Purnamy przejął jego zastępca Djarota Saifula Hidayata, wkrótce oficjalnie mianowany gubernatorem[21].
Zwolennicy Purnamy protestowali, domagając się jego uwolnienia. W styczniu 2019 Purnama w swoim liście do zwolenników poprosił, aby przestano się do niego zwracać popularnym pseudonimem Ahok, a zaczęto zamiast tego używać jego inicjałów BTP[1].
Po wyjściu z więzienia
edytujZostał zwolniony z więzienia 24 stycznia 2019[1]. Wkrótce potem, 26 stycznia, dołączył do Demokratycznej Partii Indonezji – Walka[22]. Oświadczył, że nie będzie pełnił żadnych funkcji w rządzie Indonezji, ponieważ jego pobyt w więzieniu, rozwód i małżeństwo z byłą asystentką byłej żony źle wpływają na jego ogólny wizerunek[23]. 25 listopada został mianowany prezesem państwowego koncernu naftowego Pertamina[24]. Zastąpił na tym stanowisku Tanriego Abenga[25].
Życie prywatne
edytujDeklaruje się jako protestant[12].
Był mężem Veroniki Tan[26] pochodzącej z Medan[2]. Razem mają trójkę dzieci: Nicholasa, Natanię i Dauda Albeennera[2]. Para rozwiodła się w kwietniu 2018, a Purnama uzyskał pełne prawo do opieki nad dwójką młodszych dzieci. 25 stycznia 2019 poślubił byłą oficer policji oraz byłą asystentkę Veroniki Tan, Puput Nastiti Devi, z którą od 6 stycznia 2020 ma syna Yosafata Abimanyu[27].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Kate Lamb , Ahok, Jakarta's former governor, released after jail term for blasphemy, „The Guardian”, 24 stycznia 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Profil Basuki Tjahaja Purnamy [online], merdeka.com [dostęp 2021-02-18] (indonez.).
- ↑ The Jakarta Post , Getting to know Ahok through 'Merubah Indonesia' [online], The Jakarta Post, 4 sierpnia 2017 [dostęp 2021-02-18] (ang.).
- ↑ Ahok: Saya Tahu Persis Golkar Banyak Faksinya [online], Tribun Network, 2 października 2014 [dostęp 2021-02-21] (indonez.).
- ↑ A Hok Pesimis Lolos Cagub Independen DKI Jakarta [online], BeritaSatu.com, 1 lutego 2012 [dostęp 2021-02-18] (indonez.).
- ↑ Jokowi, Ahok take a Kopaja to KPUD [online], The Jakarta Post, 4 marca 2016 [dostęp 2016-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
- ↑ Jokowi-Ahok Pemenang Pilkada Putaran Pertama [online], Kompas Cyber Media, 12 lipca 2012 [dostęp 2021-02-18] (indonez.).
- ↑ Jokowi-Basuki Menangi Pilkada DKI Putaran II [online], Kompas Cyber Media, 28 września 2012 [dostęp 2021-02-18] (indonez.).
- ↑ a b Jorgen Hellman , Marie Thynell , Roanne van Voorst , Jakarta: Claiming spaces and rights in the city, Routledge, 19 lutego 2018, ISBN 978-1-351-62044-4 [dostęp 2021-02-18] (ang.).
- ↑ Mathias Hariyadi , Jakarta frees former Christian governor convicted of blasphemy [online], AsiaNews, 24 stycznia 2019 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ Ahok Resmi Menjadi Gubernur DKI Jakarta [online], Kompas Cyber Media, 19 listopada 2014 [dostęp 2021-02-19] (indonez.).
- ↑ a b Chrześcijanin po raz pierwszy gubernatorem Dżakarty [online], Katolicka Agencja Informacyjna KAI, 20 listopada 2014 [dostęp 2021-02-21] (pol.).
- ↑ Sita W. Dewi , Muslims declare support for Ahok [online], The Jakarta Post, 18 listopada 2014 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ Cornea Khairany , Djarot resmi dilantik sebagai wakil gubernur DKI [online], 17 grudnia 2014 (indonez.).
- ↑ a b c Maria Kruczkowska , Chrześcijański gubernator Dżakarty skazany na dwa lata za bluźnierstwo. Miał znieważyć Koran [online], Gazeta Wyborcza, 9 maja 2017 [dostęp 2021-02-19] (pol.).
- ↑ Bobby Chandra , Ahok-Djarot Diusung, Ketua RT: PDIP Khianati Rakyat Kecil [online], Tempo, 21 września 2016 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ a b Maria Kruczkowska , Chrześcijaninowi, gubernatorowi Dżakarty grozi pięć lat za "bluźnierstwo antyislamskie" [online], Gazeta Wyborcza, 16 listopada 2016 [dostęp 2021-02-19] (pol.).
- ↑ Jakarta Election Commission Releases Official Results in Governor Race [online], Jakarta Globe, 27 lutego 2017 [dostęp 2021-02-18] (ang.).
- ↑ a b Jakarta election: Christian governor concedes to Muslim rival [online], BBC News, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2021-02-19] (ang.).
- ↑ a b Tunggul Kumoro , KPU Jakarta Announces Jakarta Election Official Result [online], Brilio.net, 5 maja 2017 [dostęp 2021-02-18] (ang.).
- ↑ Anton Hermansyah , Djarot replaces Ahok as Jakarta governor [online], The Jakarta Post, 15 czerwca 2017 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ Aditya Mardiastuti , PDIP: Ahok Resmi Jadi Kader Sejak 26 Januari 2019 [online], detikNews, 8 lutego 2019 [dostęp 2021-02-21] (indonez.).
- ↑ Petir Garda Bhwana , Ahok Reflects on Never Becoming a Government Official Again [online], Tempo, 22 października 2019 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ Norman Harsono , Ahok inaugurated as Pertamina commisioner, to 'advise board on strategic moves' [online], The Jakarta Post, 25 listopada 2019 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ Aloysius Unditu , Indonesia’s Ahok bags Pertamina job – is a return to politics next? [online], South China Morning Post, 23 listopada 2019 [dostęp 2021-02-21] (ang.).
- ↑ Sah! Ahok Jadi Gubernur DKI Jakarta [online], detikNews, 19 listopada 2014 [dostęp 2021-02-19] (indonez.).
- ↑ It's a boy! Ahok welcomes fourth child [online], The Jakarta Post, 6 stycznia 2020 [dostęp 2021-02-21] (ang.).