Bathyotica
Bathyotica – klad archozaurów z grupy Crurotarsi. Obejmuje nadrząd krokodylomorfów i jego grupę siostrzaną Erpetosuchus, niewielkiego triasowego przedstawiciela Suchia. Nazwę Bathyotica ukuto w 2002 w badaniu filogenetycznym tyczącym tego właśnie Erpetosuchus. Rodzaj uznano za blisko spokrewniony z krokodylomorfami i by zawrzeć je razem, stworzono takson Bathyotica.
| Bathyotica | |
| Benton & Walker, 2002 | |
| Okres istnienia: trias późny–dziś | |
 Erpetosuchus granti | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| (bez rangi) | archozaury |
| (bez rangi) | Bathyotica |
Bathyotica mają kilka apomorfii, cech odróżniających je od bardziej bazalnych Crurotarsi. Zwraca uwagę opadająca ku przodowi kość kwadratowa i kwadratowo-jarzmowa na tyle czaszki. Tworzą one przestrzeń leżącą za dolnym dołem skroniowym, zagłębieniem na boku czaszki za oczodołami. Przedstawiciele Bathyotica nie mają także kości postfrontal[1].
W 2012 dokonano powtórnego opisu rodzaju Parringtonia. Uznano go za bliżej spokrewnionego z Erpetosuchus. Połączono te dwa rodzaje w rodzinę Erpetosuchidae. Analiza filogenetyczna prezentowana w tej samej publikacji pokazała politomię Erpetosuchidae z dwiema głównymi liniami archozaurów: Pseudosuchia i Avemetatarsalia. Jest to pozycja daleka od Crocodylomorpha. Jednakże nie ma co niej pewności i właściwe miejsce Erpetosuchus na drzewie filogenetycznym pozostaje niejasne, ponieważ miał on wiele autapomorfii lub unikalnych cech niespotykanych u innych archozaurów. Niemniej siostrzane pokrewieństwo pomiędzy Erpetosuchidae i Crocodylomorpha wymaga dodatkowych 13 kroków w tej analizie, co czyni je mało prawdopodobnym. Nawet gdyby Erpetosuchus granti był używany jako jedyny reprezentant Erpetosuchidae, byłby grupą siostrzaną taksonu aetozaury + Revueltosaurus, u podstawy Suchia[2].
Przypisy edytuj
- ↑ M.J. Benton, and Walker, A.D.. Erpetosuchus, a crocodile-like basal archosaur from the Late Triassic of Elgin, Scotland. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 136, s. 25–47, 2002. DOI: 10.1046/j.1096-3642.2002.00024.x. (ang.).
- ↑ S. J. Nesbitt, R. J. Butler. Redescription of the archosaur Parringtonia gracilis from the Middle Triassic Manda beds of Tanzania, and the antiquity of Erpetosuchidae. „Geological Magazine”, s. 1, 2012. DOI: 10.1017/S0016756812000362. (ang.).