Batiatycze
Batiatycze (ukr. Батятичі) – wieś na Ukrainie. Należy do rejonu kamioneckiego w obwodzie lwowskim i liczy 1949 mieszkańców.
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Kod pocztowy |
80423 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 50°06′35″N 24°15′59″E/50,109722 24,266389
| |||||
Pierwotnie Batiatycze należały do dóbr koronnych. W 1658 r. król Jan Kazimierz nadał wieś Georgisowi (Jerzemu) Paparze, kupcowi lwowskiemu pochodzenia greckiego. W latach 1662–66 Batiatycze były w posiadaniu wojewody lubelskiego Władysława Reja, sprzedane a potem odkupione przez Paparę. Po nim wieś odziedziczyli jego synowie. Do II wojny św. w posiadaniu spowinowaconej z Paparami rodziny Łączyńskich.
W II Rzeczypospolitej do 1934 roku wieś stanowiła samodzielną gminę jednostkową w powiecie kamioneckim w woj. tarnopolskim. W związku z reformą scaleniową została 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Kamionka Strumiłowa w tymże powiecie i województwie[2].
24 maja 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 15 Polaków[3].
Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
W pobliżu wsi, formalnie w kamionce Bużańskiej jest przystanek kolejowy Batiatycze.
Urodzeni w Batiatyczach edytuj
Iwan Kuroweć - ukraiński działacz społeczny, lekarz
Przypisy edytuj
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu lwowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 633
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 204, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
Bibliografia edytuj
- Batiatycze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 117.
- Tołmacz 1.) grupa domów w Batiatyczach, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 366.