Bawełniaki

Bawełniaki
	Sigmodontinae
	J.A. Wagner, 1843
	; Przedstawiciel podrodziny – bawełniak szczeciniasty (Sigmodon hispidus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	bawełniaki
	Typ nomenklatoryczny
	Sigmodon Say & Ord, 1825
Plemiona
	13 plemion (w tym 1 o statusie incertae sedis + 4 rodzaje wymarłe o statusie incertae sedis) – zobacz opis w tekście
	13 plemion (w tym 1 o statusie incertae sedis + 4 rodzaje wymarłe o statusie incertae sedis) – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bawełniaki^[2] (Sigmodontinae) – bardzo rozległa, licząca kilkaset gatunków podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania edytuj

Podrodzina obejmuje gatunki zasiedlające tereny Ameryki^[3]^[4].

Systematyka edytuj

Układ filogenetyczny podrodziny Sigmodontinae jest dyskutowany przez naukowców. Podział na plemiona za Illustrated Checklist of the Mammals of the World i nowszymi publikacjami^[3]^[5]^[6]^[7]^[2]:

Sigmodontini J.A. Wagner, 1843
Ichthyomyini Cockerell & Printz, 1914
Plemię incertae sedis:
- Chinchillula O. Thomas, 1898 – szynszylaczek – jedynym przedstawicielem jest Chinchillula sahamae O. Thomas, 1898 – szynszylaczek górski
- Abrawayaomys Souza Cunha & Cruz, 1979 – duchaczek – jedynym przedstawicielem jest Abrawayaomys ruschii Souza Cunha & Cruz, 1979 – duchaczek leśny
- Delomys O. Thomas, 1917 – lasowiak
- Cordimus Zijlstra, McFarlane, Van Den Hoek Ostende & Lundberg, 2014 – takson wymarły po 1500 roku
Reithrodontini Cazzaniga, Cañón & Pardiñas, 2019
Oryzomyini Vorontsov, 1959
Akodontini Cockerell & Printz, 1914
Thomasomyini Steadman & Ray, 1982
Andinomyini Salazar-Bravo, Pardiñas, Zeballo & Teta, 2016
Euneomyini Pardiñas, Teta & Salazar-Bravo, 2015
Wiedomyini Reig, 1980
Abrothrichini D’Elía, Pardiñas, Teta & J.L. Patton, 2007
Phyllotini Vorontsov, 1959
Neomicroxini Pardiñas, Curay, Brito M., Cañón & Moratelli, 2021
Rhagomyini Pardiñas, Tinoco, Barbière, Ronez, Cañón, Lessa, Koch & Brito M., 2022

Opisano również rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i niesklasyfikowane w żadnym z powyższych plemion:

Cholomys Reig, 1980^[8] – jedynym przedstawicielem był Cholomys pearsoni Reig, 1980
Honeymys R.A. Martin, Peláez-Campomanes, Ronez, Barbière, Kelly, Lindsay, Baskin, Czaplewski & Pardiñas, 2020^[9] – jedynym przedstawicielem był Honeymys mariae (Baskin & Korth, 1996)
Jacobsomys Czaplewski, 1987^[10]

Przypisy edytuj

↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch. Schreiber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 3. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1843, s. 398. (niem.).
↑ ^a ^b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 244–257. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 386–438. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Subfamily Sigmodontinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-28].
↑ U.F.J. Pardiñas, J. Curay, J. Brito M., C. Cañón & R. Moratelli. A unique cricetid experiment in the northern high-Andean Páramos deserves tribal recognition. „Journal of Mammalogy”. 102 (1), s. 164, 2021. DOI: 10.1093/jmammal/gyaa147. (ang.).
↑ U.F.J. Pardiñas, N. Tinoco, F. Barbière, C. Ronez, C. Cañón, G.M. Lessa, C. Koch & J. Brito M.. Morphological disparity in a hyperdiverse mammal clade: a new morphotype and tribe of Neotropical cricetids. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 196 (3), s. 1013–1038, 2022. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlac016. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Higher Taxonomy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-06]. (ang.).
↑ O.A. Reig. A new fossil genus of South American cricetid rodents allied to Wiedomys, with an assessment of the Sigmodontinae. „Journal of Zoology”. 192 (2), s. 266, 1980. DOI: 10.1111/j.1469-7998.1980.tb04233.x. (ang.).
↑ R.A. Martin, P. Peláez-Campomanes, C. Ronez, F. Barbière, T.S. Kelly, TE.H. Lindsay, J.A. Baskin, N.J. Czaplewski & U.F.J. Pardiñas. A new genus of cricetid rodent (Rodentia: Cricetidae) from the Clarendonian (Late Miocene) of North America and a consideration of sigmodontine origins. „Paludicola”. 12 (4), s. 303, 2020. (ang.).
↑ N.J. Czaplewski. Sigmodont rodents (Mammalia; Muroidea; Sigmodontinae) from the Pliocene (Early Blancan) Verde Formation, Arizona. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 7 (2), s. 191, 1987. DOI: 10.1080/02724634.1987.10011652. (ang.).

[Wagner-1] J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch. Schreiber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 3. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1843, s. 398. (niem.).

[Cichocki&inni-2] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 244–257. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-3] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 386–438. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-4] D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Subfamily Sigmodontinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-28].

[par&innia-5] U.F.J. Pardiñas, J. Curay, J. Brito M., C. Cañón & R. Moratelli. A unique cricetid experiment in the northern high-Andean Páramos deserves tribal recognition. „Journal of Mammalogy”. 102 (1), s. 164, 2021. DOI: 10.1093/jmammal/gyaa147. (ang.).

[par&innib-6] U.F.J. Pardiñas, N. Tinoco, F. Barbière, C. Ronez, C. Cañón, G.M. Lessa, C. Koch & J. Brito M.. Morphological disparity in a hyperdiverse mammal clade: a new morphotype and tribe of Neotropical cricetids. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 196 (3), s. 1013–1038, 2022. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlac016. (ang.).

[mdd-7] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Higher Taxonomy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-06]. (ang.).

[reig-8] O.A. Reig. A new fossil genus of South American cricetid rodents allied to Wiedomys, with an assessment of the Sigmodontinae. „Journal of Zoology”. 192 (2), s. 266, 1980. DOI: 10.1111/j.1469-7998.1980.tb04233.x. (ang.).

[mar&inni-9] R.A. Martin, P. Peláez-Campomanes, C. Ronez, F. Barbière, T.S. Kelly, TE.H. Lindsay, J.A. Baskin, N.J. Czaplewski & U.F.J. Pardiñas. A new genus of cricetid rodent (Rodentia: Cricetidae) from the Clarendonian (Late Miocene) of North America and a consideration of sigmodontine origins. „Paludicola”. 12 (4), s. 303, 2020. (ang.).

[cza-10] N.J. Czaplewski. Sigmodont rodents (Mammalia; Muroidea; Sigmodontinae) from the Pliocene (Early Blancan) Verde Formation, Arizona. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 7 (2), s. 191, 1987. DOI: 10.1080/02724634.1987.10011652. (ang.).

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]