Beat Feuz (ur. 11 lutego 1987 w Schangnau) – szwajcarski narciarz alpejski, trzykrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Beat Feuz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1987
Schangnau

Klub

SC Schangnau

Debiut w PŚ

10.12 2006, Reiteralm
(33. miejsce – superkb.)

Pierwsze punkty w PŚ

14.03 2007, Lenzerheide (14. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

11.03 2011, Kvitfjell
(1. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 Zjazd
srebro Pjongczang 2018 Supergigant
brąz Pjongczang 2018 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto Sankt Moritz 2017 Zjazd
brąz Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd
brąz Cortina d’Ampezzo 2021 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Altenmarkt 2007 Zjazd
złoto Altenmarkt 2007 Kombinacja
złoto Altenmarkt 2007 Supergigant
brąz Bardonecchia 2005 Slalom
brąz Altenmarkt 2007 Slalom
Puchar Świata
2. miejsce
2011/2012
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
2017/2018
Mała Kryształowa Kula
2018/2019
Mała Kryształowa Kula
2019/2020
Mała Kryształowa Kula
2020/2021
2. miejsce
2011/2012
2. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
2011/2012
Puchar Świata (Superkombinacja)
2. miejsce
2011/2012
Strona internetowa

Kariera

edytuj

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Beat Feuz pojawił się 18 grudnia 2002 roku w Grimentz, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie zajął 28. miejsce. W lutym 2005 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów w Bardonecchii, gdzie zdobył między innymi brązowy medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Quebecu jego najlepszymi wynikami były czwarte miejsca w biegu zjazdowym i supergigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak podczas mistrzostw świata juniorów w Altenmarkt w 2007 roku, gdzie zwyciężył w zjeździe, supergigancie i kombinacji, a w slalomie zdobył brązowy medal.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 2006 roku w Reiteralm, gdzie zajął 33. miejsce w superkombinacji. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 14 marca 2007 roku w Lenzerheide, zajmując czternaste miejsce w zjeździe. Blisko rok później, 11 marca 2011 roku w Kvitfjell, pierwszy raz stanął na podium, zwyciężając w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2011/2012, kiedy trzynaście razy stawał na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 16 grudnia 2011 roku w Val Gardena wygrał supergiganta, 14 stycznia 2012 roku w Wengen i 11 lutego 2012 roku w Soczi był najlepszy w zjeździe, a 2 marca 2012 roku w Kvitfjell ponownie zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji generalnej był drugi, ulegając tylko Austriakowi Marcelowi Hirscherowi. W tym samym sezonie był też drugi w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a w klasyfikacji supergiganta zajął trzecie miejsce. Z powodu kontuzji lewego kolana nie startował w sezonie 2012/2013[1]. W sezonie 2017/2018 wywalczył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Wynik ten powtórzył w sezonach 2018/2019 i 2019/2020, a w sezonie 2021/2022 był drugi.

Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył podczas mistrzostw świata w Beaver Creek w 2015 roku, gdzie zajął trzecie miejsce w zjeździe. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak Patrick Küng oraz Travis Ganong z USA. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz w tej samej konkurencji był najlepszy, wyprzedzając Erika Guaya z Kanady i Austriaka Maxa Franza. Zdobył także brązowy medal w zjeździe na mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku, gdzie lepsi byli jedynie Austriak Vincent Kriechmayr i Niemiec Andreas Sander. Na rozgrywanych dwa lata wcześniej mistrzostwach świata w Åre był czwarty w tej konkurencji, przegrywając walkę o podium z Kriechmayrem o 0,11 sekundy.

W 2014 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując między innymi trzynaste miejsce w zjeździe i piętnaste w superkombinacji. Na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku zdobył srebrny medal w supergigancie, rozdzielając na podium Matthiasa Mayera z Austrii i Kjetila Jansruda z Norwegii. Parę dni wcześniej zdobył też brązowy medal w zjeździe, plasując się za dwoma Norwegami: Akselem Lundem Svindalem i Kjetilem Jansrudem. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku, gdzie wywalczył złoty medal w zjeździe. Startował także w supergigancie, ale nie ukończył rywalizacji.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
13. 9 lutego 2014   Soczi Zjazd 2:06,23 +1,26   Matthias Mayer
17. 14 lutego 2014   Soczi Superkombinacja 2:45,20 +2,55   Sandro Viletta
12. 16 lutego 2014   Soczi Supergigant 1:18,14 +2,51   Kjetil Jansrud
3.  15 lutego 2018   Jeongseon Zjazd 1:40,25 +0,18   Aksel Lund Svindal
2.  16 lutego 2018   Jeongseon Supergigant 1:24,44 +0,13   Matthias Mayer
1.  7 lutego 2022   Pekin Zjazd 1:42,69 - -
DNF 8 lutego 2022   Pekin Supergigant 1:19,94 -   Matthias Mayer
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
9. 12 lutego 2011   Ga-Pa Zjazd 1:58,41 -   Erik Guay
DNF2 14 lutego 2011   Ga-Pa Superkombinacja 2:00,47 +2,06   Aksel Lund Svindal
3.  7 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:43,18 +0,31   Patrick Küng
14. 8 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Superkombinacja 2:36,10 +1,17   Marcel Hirscher
12. 9 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:25,38 +1,13   Erik Guay
1.  12 lutego 2017   Sankt Moritz Zjazd 1:38,91 - -
18. 6 lutego 2019   Åre Supergigant 1:24,20 +1,00   Dominik Paris
4. 9 lutego 2019   Åre Zjazd 1:19,98 +0,44   Kjetil Jansrud
10. 11 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:19,41 +0,93   Vincent Kriechmayr
3.  14 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:37,79 +0,18   Vincent Kriechmayr
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
35. 23 lutego 2005   Bardonecchia Zjazd 1:25,58 +3,08   Rok Perko
3.  24 lutego 2005   Bardonecchia Slalom 1:24,10 +0,92   Filip Trejbal
10. 25 lutego 2005   Bardonecchia Supergigant 1:25,20 +0,79   Michael Gmeiner
11. 27 lutego 2005   Bardonecchia Gigant 2:10,28 +1,48   Michael Gmeiner
4. 2 marca 2006   Québec Zjazd 1:27,26 +0,55   Christopher Beckmann
4. 4 marca 2006   Québec Supergigant 1:11,81 +0,21   Michael Sablatnik
DSQ2 5 marca 2006   Québec Slalom 1:32,98 -   Mikkel Bjørge
17. 6 marca 2006   Québec Gigant 2:20,50 +3,06   Stefan Guay
1.  6 marca 2007   Altenmarkt Zjazd 1:38,41 - -
1.  8 marca 2007   Altenmarkt Supergigant 1:07,77 - -
11. 9 marca 2007   Altenmarkt Gigant 2:14,01 +2,32   Marcel Hirscher
3.  10 marca 2007   Altenmarkt Slalom 1:49,45 +1,28   Matic Skube
1.  10 marca 2007   Altenmarkt Kombinacja 22,36 pkt - -

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Kvitfjell11 marca 2011 (zjazd)
  2.   Val Gardena16 grudnia 2011 (supergigant)
  3.   Wengen14 stycznia 2012 (zjazd)
  4.   Soczi11 lutego 2012 (zjazd)
  5.   Kvitfjell2 marca 2012 (supergigant)[2]
  6.   St. Moritz16 marca 2016 (zjazd)
  7.   St. Moritz17 marca 2016 (supergigant)
  8.   Lake Louise25 listopada 2017 (zjazd)
  9.   Wengen13 stycznia 2018 (zjazd)
  10.   Ga-Pa27 stycznia 2018 (zjazd)
  11.   Beaver Creek30 listopada 2018 (zjazd)
  12.   Beaver Creek7 grudnia 2019 (zjazd)
  13.   Wengen18 stycznia 2020 (zjazd)
  14.   Kitzbühel22 stycznia 2021 (zjazd)
  15.   Kitzbühel24 stycznia 2021 (zjazd)
  16.   Kitzbühel23 stycznia 2022 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Kvitfjell12 marca 2011 (zjazd) – 3. miejsce
  2.   Lake Louise26 listopada 2011 (zjazd) – 2. miejsce
  3.   Beaver Creek2 grudnia 2011 (zjazd) – 2. miejsce
  4.   Beaver Creek3 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
  5.   Wengen13 stycznia 2012 (superkombinacja) – 2. miejsce
  6.   Kitzbühel22 stycznia 2012 (kombinacja) – 2. miejsce
  7.   Chamonix5 lutego 2012 (superkombinacja) – 3. miejsce
  8.   Soczi12 lutego 2012 (superkombinacja) – 2. miejsce
  9.   Kvitfjell4 marca 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  10.   Schladming14 marca 2012 (zjazd) – 2. miejsce
  11.   Beaver Creek5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  12.   Wengen18 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  13.   Kitzbühel23 stycznia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
  14.   Ga-Pa30 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
  15.   Chamonix20 lutego 2016 (zjazd) – 3.miejsce
  16.   Kitzbühel20 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  17.   Ga-Pa28 stycznia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
  18.   Kvitfjell25 lutego 2017 (zjazd) – 3. miejsce
  19.   Beaver Creek2 grudnia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
  20.   Kitzbühel20 stycznia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  21.   Kvitfjell10 marca 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  22.   Kvitfjell11 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  23.   Åre14 marca 2018 (zjazd) – 3. miejsce
  24.   Val Gardena15 grudnia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
  25.   Bormio28 grudnia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
  26.   Wengen19 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
  27.   Kitzbühel25 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
  28.   Kvitfjell2 marca 2019 (zjazd) – 2. miejsce
  29.   Kvitfjell3 marca 2019 (supergigant) – 3. miejsce
  30.   Lake Louise30 listopada 2019 (zjazd) – 3. miejsce
  31.   Bormio27 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
  32.   Bormio28 grudnia 2019 (zjazd) – 3. miejsce
  33.   Kitzbühel25 stycznia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
  34.   Saalbach-Hinterglemm13 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
  35.   Val Gardena19 grudnia 2020 (zjazd) – 3. miejsce
  36.   Ga-Pa5 lutego 2021 (zjazd) – 2. miejsce
  37.   Saalbach-Hinterglemm6 marca 2021 (zjazd) – 2. miejsce
  38.   Lake Louise27 listopada 2021 (zjazd) – 3. miejsce
  39.   Beaver Creek4 grudnia 2021 (zjazd) – 3. miejsce
  40.   Wengen14 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  41.   Wengen15 stycznia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  42.   Kvitfjell5 marca 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  43.   Courchevel16 marca 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  • W sumie (16 zwycięstw, 22 drugich i 21 trzecich miejsc).

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj