Beat Feuz
Beat Feuz (ur. 11 lutego 1987 w Schangnau) – szwajcarski narciarz alpejski, trzykrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Schangnau | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
14.03 2007, Lenzerheide (14. miejsce – zjazd) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Kariera
edytujPierwszy raz na arenie międzynarodowej Beat Feuz pojawił się 18 grudnia 2002 roku w Grimentz, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie zajął 28. miejsce. W lutym 2005 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów w Bardonecchii, gdzie zdobył między innymi brązowy medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Quebecu jego najlepszymi wynikami były czwarte miejsca w biegu zjazdowym i supergigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak podczas mistrzostw świata juniorów w Altenmarkt w 2007 roku, gdzie zwyciężył w zjeździe, supergigancie i kombinacji, a w slalomie zdobył brązowy medal.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 2006 roku w Reiteralm, gdzie zajął 33. miejsce w superkombinacji. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 14 marca 2007 roku w Lenzerheide, zajmując czternaste miejsce w zjeździe. Blisko rok później, 11 marca 2011 roku w Kvitfjell, pierwszy raz stanął na podium, zwyciężając w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2011/2012, kiedy trzynaście razy stawał na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 16 grudnia 2011 roku w Val Gardena wygrał supergiganta, 14 stycznia 2012 roku w Wengen i 11 lutego 2012 roku w Soczi był najlepszy w zjeździe, a 2 marca 2012 roku w Kvitfjell ponownie zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji generalnej był drugi, ulegając tylko Austriakowi Marcelowi Hirscherowi. W tym samym sezonie był też drugi w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a w klasyfikacji supergiganta zajął trzecie miejsce. Z powodu kontuzji lewego kolana nie startował w sezonie 2012/2013[1]. W sezonie 2017/2018 wywalczył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Wynik ten powtórzył w sezonach 2018/2019 i 2019/2020, a w sezonie 2021/2022 był drugi.
Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył podczas mistrzostw świata w Beaver Creek w 2015 roku, gdzie zajął trzecie miejsce w zjeździe. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak Patrick Küng oraz Travis Ganong z USA. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz w tej samej konkurencji był najlepszy, wyprzedzając Erika Guaya z Kanady i Austriaka Maxa Franza. Zdobył także brązowy medal w zjeździe na mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku, gdzie lepsi byli jedynie Austriak Vincent Kriechmayr i Niemiec Andreas Sander. Na rozgrywanych dwa lata wcześniej mistrzostwach świata w Åre był czwarty w tej konkurencji, przegrywając walkę o podium z Kriechmayrem o 0,11 sekundy.
W 2014 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując między innymi trzynaste miejsce w zjeździe i piętnaste w superkombinacji. Na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku zdobył srebrny medal w supergigancie, rozdzielając na podium Matthiasa Mayera z Austrii i Kjetila Jansruda z Norwegii. Parę dni wcześniej zdobył też brązowy medal w zjeździe, plasując się za dwoma Norwegami: Akselem Lundem Svindalem i Kjetilem Jansrudem. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku, gdzie wywalczył złoty medal w zjeździe. Startował także w supergigancie, ale nie ukończył rywalizacji.
Osiągnięcia
edytujMiejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 9 lutego | 2014 | Soczi | Zjazd | 2:06,23 | +1,26 | Matthias Mayer |
17. | 14 lutego | 2014 | Soczi | Superkombinacja | 2:45,20 | +2,55 | Sandro Viletta |
12. | 16 lutego | 2014 | Soczi | Supergigant | 1:18,14 | +2,51 | Kjetil Jansrud |
3. | 15 lutego | 2018 | Jeongseon | Zjazd | 1:40,25 | +0,18 | Aksel Lund Svindal |
2. | 16 lutego | 2018 | Jeongseon | Supergigant | 1:24,44 | +0,13 | Matthias Mayer |
1. | 7 lutego | 2022 | Pekin | Zjazd | 1:42,69 | - | - |
DNF | 8 lutego | 2022 | Pekin | Supergigant | 1:19,94 | - | Matthias Mayer |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas zawodów | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 12 lutego | 2011 | Ga-Pa | Zjazd | 1:58,41 | - | Erik Guay |
DNF2 | 14 lutego | 2011 | Ga-Pa | Superkombinacja | 2:00,47 | +2,06 | Aksel Lund Svindal |
3. | 7 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Zjazd | 1:43,18 | +0,31 | Patrick Küng |
14. | 8 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Superkombinacja | 2:36,10 | +1,17 | Marcel Hirscher |
12. | 9 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Supergigant | 1:25,38 | +1,13 | Erik Guay |
1. | 12 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:38,91 | - | - |
18. | 6 lutego | 2019 | Åre | Supergigant | 1:24,20 | +1,00 | Dominik Paris |
4. | 9 lutego | 2019 | Åre | Zjazd | 1:19,98 | +0,44 | Kjetil Jansrud |
10. | 11 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Supergigant | 1:19,41 | +0,93 | Vincent Kriechmayr |
3. | 14 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Zjazd | 1:37,79 | +0,18 | Vincent Kriechmayr |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
35. | 23 lutego | 2005 | Bardonecchia | Zjazd | 1:25,58 | +3,08 | Rok Perko |
3. | 24 lutego | 2005 | Bardonecchia | Slalom | 1:24,10 | +0,92 | Filip Trejbal |
10. | 25 lutego | 2005 | Bardonecchia | Supergigant | 1:25,20 | +0,79 | Michael Gmeiner |
11. | 27 lutego | 2005 | Bardonecchia | Gigant | 2:10,28 | +1,48 | Michael Gmeiner |
4. | 2 marca | 2006 | Québec | Zjazd | 1:27,26 | +0,55 | Christopher Beckmann |
4. | 4 marca | 2006 | Québec | Supergigant | 1:11,81 | +0,21 | Michael Sablatnik |
DSQ2 | 5 marca | 2006 | Québec | Slalom | 1:32,98 | - | Mikkel Bjørge |
17. | 6 marca | 2006 | Québec | Gigant | 2:20,50 | +3,06 | Stefan Guay |
1. | 6 marca | 2007 | Altenmarkt | Zjazd | 1:38,41 | - | - |
1. | 8 marca | 2007 | Altenmarkt | Supergigant | 1:07,77 | - | - |
11. | 9 marca | 2007 | Altenmarkt | Gigant | 2:14,01 | +2,32 | Marcel Hirscher |
3. | 10 marca | 2007 | Altenmarkt | Slalom | 1:49,45 | +1,28 | Matic Skube |
1. | 10 marca | 2007 | Altenmarkt | Kombinacja | 22,36 pkt | - | - |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 2006/2007: 118.
- sezon 2009/2010: 73.
- sezon 2010/2011: 22.
- sezon 2011/2012: 2.
- sezon 2013/2014: 50.
- sezon 2014/2015: 19.
- sezon 2015/2016: 13.
- sezon 2016/2017: 11.
- sezon 2017/2018: 5.
- sezon 2018/2019: 6.
- sezon 2019/2020: 6.
- sezon 2020/2021: 9.
- sezon 2021/2022: 6.
Zwycięstwa w zawodach
edytuj- Kvitfjell – 11 marca 2011 (zjazd)
- Val Gardena – 16 grudnia 2011 (supergigant)
- Wengen – 14 stycznia 2012 (zjazd)
- Soczi – 11 lutego 2012 (zjazd)
- Kvitfjell – 2 marca 2012 (supergigant)[2]
- St. Moritz – 16 marca 2016 (zjazd)
- St. Moritz – 17 marca 2016 (supergigant)
- Lake Louise – 25 listopada 2017 (zjazd)
- Wengen – 13 stycznia 2018 (zjazd)
- Ga-Pa – 27 stycznia 2018 (zjazd)
- Beaver Creek – 30 listopada 2018 (zjazd)
- Beaver Creek – 7 grudnia 2019 (zjazd)
- Wengen – 18 stycznia 2020 (zjazd)
- Kitzbühel – 22 stycznia 2021 (zjazd)
- Kitzbühel – 24 stycznia 2021 (zjazd)
- Kitzbühel – 23 stycznia 2022 (zjazd)
Pozostałe miejsca na podium
edytuj- Kvitfjell – 12 marca 2011 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 26 listopada 2011 (zjazd) – 2. miejsce
- Beaver Creek – 2 grudnia 2011 (zjazd) – 2. miejsce
- Beaver Creek – 3 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
- Wengen – 13 stycznia 2012 (superkombinacja) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 22 stycznia 2012 (kombinacja) – 2. miejsce
- Chamonix – 5 lutego 2012 (superkombinacja) – 3. miejsce
- Soczi – 12 lutego 2012 (superkombinacja) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 4 marca 2012 (supergigant) – 3. miejsce
- Schladming – 14 marca 2012 (zjazd) – 2. miejsce
- Beaver Creek – 5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 18 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
- Ga-Pa – 30 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
- Chamonix – 20 lutego 2016 (zjazd) – 3.miejsce
- Kitzbühel – 20 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
- Ga-Pa – 28 stycznia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
- Kvitfjell – 25 lutego 2017 (zjazd) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 2 grudnia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 20 stycznia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 10 marca 2018 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 11 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
- Åre – 14 marca 2018 (zjazd) – 3. miejsce
- Val Gardena – 15 grudnia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
- Bormio – 28 grudnia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
- Wengen – 19 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 25 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 2 marca 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 3 marca 2019 (supergigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 30 listopada 2019 (zjazd) – 3. miejsce
- Bormio – 27 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- Bormio – 28 grudnia 2019 (zjazd) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 25 stycznia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 13 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
- Val Gardena – 19 grudnia 2020 (zjazd) – 3. miejsce
- Ga-Pa – 5 lutego 2021 (zjazd) – 2. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 6 marca 2021 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 27 listopada 2021 (zjazd) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 4 grudnia 2021 (zjazd) – 3. miejsce
- Wengen – 14 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
- Wengen – 15 stycznia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 5 marca 2022 (zjazd) – 3. miejsce
- Courchevel – 16 marca 2022 (zjazd) – 3. miejsce
- W sumie (16 zwycięstw, 22 drugich i 21 trzecich miejsc).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)]. (ang.)
- Profil na Alpine Ski Database (ang.)
Przypisy
edytuj- ↑ Beat Feuz hat drei Probleme (niem.)
- ↑ ex aequo z Klausem Kröllem