Bednarzowe Wrótka
Bednarzowe Wrótka – przełączka w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich pomiędzy Zadnią Bednarzową Turnią na wschodzie i Bednarzową Kopką na zachodzie. Na południową stronę, do Niewcyrki, opada z przełęczy niezbyt stromy, trawiasto-piarżysty stok. Po północnej stronie (w Dolinie Hlińskiej) pod przełęczą znajduje się wielkie zacięcie. Po lewej stronie (patrząc od dołu) zbudowane jest z gładkich, średnio stromych płyt, dochodzących do ostrza filara Zadniej Bednarzowej Turni. Z lewej strony ścianki zacięcia dochodzą do ostrza filara Bednarzowej Kopki. Około 150 m poniżej przełęczy do zacięcia tego uchodzi wąski Komin Psotki. Poniżej miejsca ich połączenia jest urwista depresja opadająca do Bednarzowej Zatoki[2].
 Widok z Krywania | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2338[1] m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
3 sierpnia 1905 |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′27,5″N 20°00′56,4″E/49,174306 20,015667
| |
Nazwę przełączki utworzył Władysław Cywiński w 14. tomie przewodnika wspinaczkowego Tatry. Grań Hrubego. Nawiązał nią do nadanych wcześniej przez Witolda Henryka Paryskiego Bednarzowych turni i przełączek[2].
W Grani Hrubego mogą uprawiać wspinaczkę taternicy, ale bez wchodzenia do Niewcyrki i z wyłączeniem opadających do niej stoków (dolina ta jest obszarem ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego i obowiązuje zakaz wstępu do niej)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c Władysław Cywiński. Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.