Bell Telephone Company
Bell Telephone Company – amerykańskie przedsiębiorstwo telekomunikacyjne z siedzibą w Bostonie. Zostało założone 9 lipca 1877 roku jako spółka akcyjna (common law) przez teścia Alexandra Bella, Gardinera Hubbarda[1][2]. Hubbard wraz z inwestorami z Massachusetts i Rhode Island pomagał także w organizacji siostrzanej firmy – New England Telephone and Telegraph Company. Bell Telephone zorganizowała pierwszą centralę telefoniczną w New Haven w stanie Connecticut.
W 1876 roku Alexander Bell otrzymał patent na urządzenie znane obecnie jako telefon. Wynalazek Bella pokonał w wyścigu o patent bardzo podobne urządzenie, dla którego wniosek patentowy został złożony tego samego dnia przez Elishę Graya, amerykańskiego inżyniera elektryka i wynalazcę. Kwestia, kto pierwszy wynalazł technologię telefoniczną, stała się przedmiotem wieloletnich sporów, m.in. z Western Union.
Oba siostrzane przedsiębiorstwa – Bell Telephone oraz New England Telephone and Telegraph – połączyły się w marcu 1879 pod nazwą National Bell Telephone Company, pod którą działały nieco ponad rok (marzec 1879 – kwiecień 1880)[3] jako krótkie ogniwo w łańcuchu przekształceń Bell Telephone, która przechodziła wiele zmian w okresie 1878–1900[4].
National Bell Telephone Company edytuj
Kapitalizacja nowej spółki wynosiła 850 tys. USD (8,5 tys. akcji po 100 dolarów każda). Prezesem został William H.Forbes, a dyrektorem generalnym Theodore Newton Vail[3]. W krótkiej historii firmy najważniejszym wydarzeniem było porozumienie w sprawie wzajemnych roszczeń patentowych, które nastąpiło, gdy National Bell Telephone Company wygrała przed Sądem Najwyższym USA 10 listopada 1879 roku batalię ze swoim głównym konkurentem – firmą Western Union[3]. Istotą rozstrzygnięcia pomiędzy tymi dwoma firmami był podział ich obszarów działania biznesowego. Western Union dostała gwarancję, że National Bell nie będzie z nią konkurowała w zakresie usług telegraficznych i nie będzie kooperowała lub łączyła się z konkurentami Western Union w przyszłości[3]. Natomiast National Bell dostała gwarancje, że Western Union nie będzie z nią konkurował na rynku usług telefonicznych[3]. Ponadto National Bell zobowiązała się do odkupienia wszystkich akcji oraz urządzeń (m.in. 56 tys. aparatów telefonicznych[5]) należących do American Speaking Telephone, spółki zależnej Western Union, operującej na amerykańskim rynku telefonicznym[3]. Porozumienie było ważne do czasu wygaśnięcia dwóch podstawowych patentów[3].
National Bell do dalszego rozwoju i ekspansji potrzebowała funduszy[3]. Zabiegi o uzyskanie kredytu bankowego okazały się jednak bezskuteczne[3]. Aby uzyskać potrzebny kapitał, zdecydowano o przekształceniu firmy[3]. 17 kwietnia 1880 roku w miejsce National Bell Telephone Company założono American Bell Telephone Company[3], która z czasem dała początek American Telegraph & Telephone Company (AT&T). Kapitalizacja American Bell Telephone Company wynosiła 7,35 mln USD (73,5 tys. akcji po 100 dolarów każda)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Louis Galambos. Theodore N. Vail and the Role of Innovation in the Modern Bell System. „The Business History Review”. 66 (1), s. 95-126, 1992. High-Technology Industries. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).
- ↑ William Patten, Alexander Melville Bell: Pioneering The Telephone In Canada. Montreal: Herald Press, 1926. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Alan Stone: Public Service Liberalism: Telecommunications and Transitions in Public Policy. Princeton University Press, 1991, s. 94-96.
- ↑ AT&T Corporation, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2014-09-18] (ang.).
- ↑ Portland, Maine and the Telephone. [w:] Antique Telephones [on-line]. telephones.newenglandhistorywalks.com. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- National Bell Telephone Company. dssmhi1.fas.harvard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. w serwisie Waywiser (ang.)
- AT&T Corporation, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03] (ang.).