Benedykt Izdbieński
Benedykt Izdbieński, Benedykt z Izdebna herbu Poraj (ur. 1488, zm. 18 stycznia 1553 w Ciążeniu) – biskup poznański od 25 czerwca 1546, biskup kamieniecki od 1545, kanclerz gnieźnieński, kantor krakowski, kanonik poznański, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej od 1525 roku[1], działacz kontrreformacji, sekretarz królewski Zygmunta I Starego od 1539 roku, posiadał przywilej kreacji notarialnej[2].
| Kanonik | |
 Nagrobek w poznańskiej katedrze | |
| Data urodzenia |
1488 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 stycznia 1553 |
| Miejsce pochówku |
bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu |
| Biskup diecezjalny poznański | |
| Okres sprawowania |
25 czerwca 1546–18 stycznia 1553 |
| Biskup diecezjalny kamieniecki | |
| Okres sprawowania |
1546 |
| Wyznanie | |
| Nominacja biskupia |
19 lutego 1546 |
| Sakra biskupia |
?? |
Od 1505 studiował w Akademii Krakowskiej, od 1520 odbył studia na uniwersytecie w Padwie. W 1509 został notariuszem konsystorza gnieźnieńskiego. W 1517 został kanonikiem poznańskim, w 1525 gnieźnieńskim, w 1527 krakowskim. Mianowany wikariuszem biskupa krakowskiego Piotra Gamrata. W 1538 został kanclerzem kurii gnieźnieńskiej, a w 1540 koadiutorem scholasterii krakowskiej. Był posłem na sejmiki ziemskie w latach: 1540, 1543, 1544[3]. W 1541 roku był generalnym prokuratorem kapituły krakowskiej. Już jako biskup poznański uzyskał od papieża prawo do sądzenia w procesach kryminalnych i podpisywania wyroków śmierci. W 1548 uzyskał od króla Zygmunta II Augusta mandat przeciwko braciom czeskim, nakazujący im opuszczenie terytorium I Rzeczypospolitej.
Biskup Benedykt Izdbieński uznał to za obrazę kiedy biskup Andrzej Zebrzydowski napisał do niego list w języku polskim a nie łaciną[4].
Pochowany w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. II, Gniezno 1883, s. 207-208.
- ↑ Krzysztof Skupiński, Notariat publiczny w średniowiecznej Polsce, Lublin 1979, s. 118.
- ↑ Andrzej Wyczański, Między kulturą a polityką. Sekretarze Zygmunta Starego 1506-1548, Warszawa 1990, s. 253.
- ↑ Praca zbiorowa, "Dzieje Polski a współczesność", Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1966, s. 83
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 139.
Bibliografia edytuj
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 265-266. ISBN 83-01-02722-3.