Beneficjum
Beneficjum (łac. beneficium – dobrodziejstwo) – pierwotnie określenie dotyczyło dóbr ziemskich przydzielonych osobie za wykonywanie powierzonych obowiazków. Następnie dotyczyło dochodów związanych z konkretnym probostwem czy kapelanią[1]. W terminologii świeckiej także nadanie gruntu wasalowi przez seniora, czasowe albo dożywotnie, jako honorowe wynagrodzenie albo w zamian za służbę wasalną, później dziedziczne[2].
Nazwa ta oznacza także sprawowany urząd i dochody z nim związane.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce. Warszawa 1999, s.59.
- ↑ Encyklopedia Historia, Wyd. GREG, Kraków 2007, ISBN 978-83-7327-782-3, s.32.
