Bengt-Åke Gustafsson

Bengt-Åke Gustafsson
	; Bengt-Åke Gustafsson (2008)
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1958 ; Karlskoga
Obywatelstwo	Szwecja
Wzrost	182 cm
Pozycja	napastnik (center)
Uchwyt	lewy
Kariera juniorska
Lata	Klub
	IK Bofors
Draft	NHL 1978, numer: 55 (4 runda); Washington Capitals
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1997–2002	Szwajcaria (asystent)
1998–1999	VEU Feldkirch
1999–2001	SC Langnau
2001–2005	BK Färjestads
2005–2010	Szwecja
2007–2010	Szwecja (menedżer generalny)
2010–2011	ZSC Lions
2011–2012	Atłant Mytiszczi
2012–2013	Thomas Sabo Ice Tigers
2013–2015	SCL Tigers
2016–2018	EHC Olten
2018–2019	Stjernen Hockey
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Szwecja
	Mistrzostwa świata
	Canada Cup
	Mistrzostwa świata juniorów
	Mistrzostwa Europy juniorów
	Odznaczenia

Bengt-Åke Gustafsson (ur. 23 marca 1958 w Karlskodze) – szwedzki hokeista grający na pozycji napastnika (centra), reprezentant kraju, olimpijczyk, trener.

Jeden z najbardziej utytułowanych ludzi w historii szwedzkiego hokeja na lodzie. Reprezentował barwy: dwukrotnie KB Karlskoga/IK Bofors, dwukrotnie BK Färjestads, Edmonton Oilers, dwukrotnie Washington Capitals oraz VEU Feldkirch (5-krotne mistrzostwo Austrii, Alpenliga, Europejska Hokejowa Liga). Z reprezentacją Szwecji U-19 zdobył wicemistrzostwo Europy juniorów 1976, z reprezentacją Szwecji U-20 trzykrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata juniorów (wicemistrzostwo świata juniorów), natomiast z seniorską reprezentacją Szwecji uczestniczył w zimowych igrzyskach olimpijskich 1992 oraz 5-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (dwukrotne mistrzostwo świata, wicemistrzostwo świata oraz dwukrotnie brązowy medal) oraz dotarł do finału Canada Cup 1985.

Jako trener był asystentem trenera w reprezentacji Szwajcarii, prowadził VEU Feldkirch, SC Langnau, BK Färjestads (Puchar Le Mata), reprezentację Szwecji (mistrzostwo olimpijskie, mistrzostwo świata), ZSC Lions, Atłanta Mytiszczi, Thomas Sabo Ice Tigers, SCL Tigers, EHC Olten oraz Stjernen Hockey.

Był także nagradzany indywidualnie: zdobywca Guldhjälmen – nagroda dla MVP Elitserien, najlepszy punktujący fazy play-off Elitserien, drużyna gwiazd Pucharu Spenglera, drużyna gwiazd Europejskie Hokejowej Ligi, drużyna gwiazd mistrzostw świata juniorów, Nagroda lidera sportowego agencji prasowej TT News Agency, Człowiek Roku w Szwecji, członek Galerii Sławy IIHF (2003), członek Galerii Sławy szwedzkiego hokeja na lodzie (2013). Odznaczony Medalem Jego Królewskiej Mości Króla Szwecji 8. rozmiaru na wysokiej niebieskiej wstążce (2007)^[1].

Kariera edytuj

Bengt-Åke Gustafsson karierę sportową rozpoczął w juniorach IK Bofors, w którym w 1973 roku po zmianie nazwy klubu na KB Karlskoga przeszedł do seniorskiej drużyny, z którą w sezonie 1973/1974 awansował do Hockeyettan. W klubie grał do 1977 roku. Następnie w latach 1977–1979 reprezentował barwy BK Färjestads, potem sezon 1978/1979 dokończył w występującym wówczas północnoamerykańskiej lidze WHA Edmonton Oilers, po czym został zawodnikiem występującego w lidze NHL Washington Capitals, w którym grał do 1986 roku. W sezonie 1986/1987 ponownie reprezentował w występującym w lidze Hockeyettan IK Bofors, po czym w latach 1987–1989 ponownie grał w Washington Capitals. W latach 1989–1993 ponownie reprezentował barwy BK Färjestads, w którym dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo Szwecji (1990, 1991). Ponadto w sezonie 1989/1990 zdobył nagrodę Guldhjälmen, z 14 punktami został najlepszym punktującym fazy play-off Elitserien oraz został wybrany do drużyny gwiazd Pucharu Spenglera 1990, w którym jego klub zajął 3. miejsce.

W latach 1993–1998 reprezentował barwy austriackiego VEU Feldkirch, z którym 5-krotnie zdobył mistrzostwo Austrii (1994–1998), czterokrotnie triumfował w Alpenlidze (1996–1999) oraz w Europejskiej Hokejowej Lidze 1997/1998 po wygranej 25 stycznia 1998 roku w Feldkirch w finale 5:3 z Dinamo Moskwa, w której także został wybrany do drużyny gwiazd. Na początku sezonu 1998/1999 zakończył karierę sportową.

Kariera reprezentacyjna edytuj

Bengt-Åke Gustafsson z reprezentacją Szwecji U-19 zdobył wicemistrzostwo Europy juniorów 1976 w Czechosłowacji, na których rozegrał 5 meczów, w których zdobył 5 punktów (3 gole, 2 asysty) oraz spędził 2 minuty na ławce kar, w reprezentacją Szwecji U-20 w latach 1976-1978 rozegrał 23 mecze, w których zdobył 17 punktów (8 goli, 9 asyst) oraz spędził 26 minut na ławce kar oraz trzykrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata juniorów (1976, 1977 – drużyna gwiazd turnieju), 1978 – wicemistrzostwo świata juniorów), w reprezentacją Szwecji B w latach 1978-1986 rozegrał 5 meczów, w których zdobył 3 punkty (2 gole, 1 asysta).

W seniorskiej reprezentacji Szwecji w latach 1976-1993 rozegrał 117 meczów, w których zdobył 70 punktów (28 goli, 42 asysty) oraz spędził 60 minut na ławce kar. Uczestniczył w turnieju olimpijskim 1992 w Albertville, na którym drużyna Trzech Koron zajęła 5. miejsce po wygranej 20 lutego 1992 roku na Méribel Ice Palace w Méribel w decydującym meczu z reprezentacją Finlandii 3:2, 5-krotnie w mistrzostwach świata (1979 – 3. miejsce, 1981 – wicemistrzostwo świata, 1983, 1987 – mistrzostwo świata, 1991 – mistrzostwo świata) oraz dwukrotnie w Canada Cup (1984 – finał, 1987).

Kariera trenerska edytuj

Bengt-Åke Gustafsson jeszcze w trakcie kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1998–2002 był asystentem Ralpha Kruegera, swojego trenera w VEU Feldkirch, w reprezentacji Szwajcarii. Następnie tuż po zakończeniu kariery sportowej do końca sezonu 1998/1999 prowadził austiacki VEU Feldkirch, potem w latach 1999–2001 trenował SC Langnau. Następnie wrócił do Szwecji, gdzie w latach 2001–2005 trenował BK Färjestads, z którym w sezonie 2001/2002 zdobył Puchar Le Mata – trofeum za mistrzostwo Szwecji, po wygranej rywalizacji w finale z Modo Hockey 3:0 (3:2 pd, 7:2, 5:3), a także trzykrotnie zdobył wicemistrzostwo Szwecji (2003–2005).

14 lutego 2005 roku został selekcjonerem reprezentacji Szwecji, której w latach 2007–2010 był także menedżerem generalnym. Na turnieju olimpijskim 2006 w Turynie, po wygranej 26 lutego 2006 roku na Palasport Olimpico w finale 3:2 z reprezentacją Finlandii drużyna Trzech Koron zdobyła złoty medal, natomiast 21 maja 2006 roku na Arēna Rīga w Rydze w finale wygrała z reprezentacją Czech 4:0, zdobywając tym samym mistrzostwo świata 2006, a Gustafsson został tym samym pierwszym trenerem w historii hokeja na lodzie, który w tym samym roku zdobył zarówno mistrzostwo olimpijskie, jak i mistrzostwo świata, co pomogło mu w zdobyciu wyróżnień indywidualnych: Nagroda lidera sportowego agencji prasowej TT News Agency, Człowiek Roku w Szwecji, a także w 2007 roku został odznaczony Medalem Jego Królewskiej Mości Króla Szwecji 8. rozmiaru na wysokiej niebieskiej wstążce^[1]. Zajął także dwukrotnie 3. miejsce na mistrzostwach świata (2009, 2010). Po wygranym 23 maja 2010 roku na Lanxess Arena w Kolonii z reprezentacją Niemiec 3:1 w meczu 3. miejsce podczas mistrzostw świata 2010 Elity podał się do dymisji.

Następnie w latach 2010–2011 trenował szwajcarski ZSC Lions, w latach 2011–2012 występujący w lidze KHL Atłant Mytiszczi, w latach 2012–2013 niemiecki Thomas Sabo Ice Tigers, w latach 2013–2015 szwajcarski SCL Tigers, w latach 2016–2018 szwajcarski EHC Olten oraz w 2018–2019 norweski Stjernen Hockey.

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

Sezon	Klub	Liga	Sezon zasadniczy					Faza play-off
Sezon	Klub	Liga	M	G	A	Pkt	Min	M	G	A	Pkt	Min
1973/1974	KB Karlskoga	Div. 2	8	1	4	5	0	6	1	1	2	0
1974/1975	KB Karlskoga	Div. 1	18	4	5	9	2	—	—	—	—	—
1975/1976	KB Karlskoga	Div. 1	1	7	3	10		—	—	—	—	—
1976/1977	KB Karlskoga	Div. 1	22	32	18	50		—	—	—	—	—
1977/1978	BK Färjestads	Elitserien	32	15	10	25	10	—	—	—	—	—
1978/1979	BK Färjestads	Elitserien	33	13	11	24	10	3	2	0	2	2
1978/1979	Edmonton Oilers	WHA	—	—	—	—	—	2	1	2	3	0
1979/1980	Washington Capitals	NHL	80	22	38	60	17	—	—	—	—	—
1980/1981	Washington Capitals	NHL	72	21	34	55	26	—	—	—	—	—
1981/1982	Washington Capitals	NHL	70	26	34	60	40	—	—	—	—	—
1982/1983	Washington Capitals	NHL	67	22	42	64	16	4	0	1	1	4
1983/1984	Washington Capitals	NHL	69	32	43	75	16	5	2	3	5	0
1984/1985	Washington Capitals	NHL	51	14	29	43	8	5	1	3	4	0
1985/1986	Washington Capitals	NHL	70	23	52	75	26	—	—	—	—	—
1986/1987	Bofors IK	Div. 1	28	16	26	42	22	—	—	—	—	—
1987/1988	Washington Capitals	NHL	78	18	36	54	29	—	—	—	—	—
1988/1989	Washington Capitals	NHL	72	18	51	69	18	4	2	3	5	6
1989/1990	BK Färjestads	Elitserien	37	22	24	46	14	10	4	10	14	18
1990/1991	BK Färjestads	Elitserien	37	9	21	30	6	8	3	6	9	2
1991/1992	BK Färjestads	Elitserien	35	12	20	32	30	6	2	5	7	2
1992/1993	BK Färjestads	Elitserien	40	17	16	33	32	3	0	1	1	0
1993/1994	VEU Feldkirch	ÖEL	54	20	43	63	0	—	—	—	—	—
1994/1995	VEU Feldkirch	ÖEL	41	21	42	63	0	—	—	—	—	—
1995/1996	VEU Feldkirch	ÖEL	36	20	46	66	14	—	—	—	—	—
1996/1997	VEU Feldkirch	ÖEL	52	24	54	78	10	—	—	—	—	—
1997/1998	VEU Feldkirch	EHL	6	2	6	8	2	4	1	3	4	2
1997/1998	VEU Feldkirch	ÖEL	46	10	30	40	16	—	—	—	—	—
1998/1999	VEU Feldkirch	ÖEL	2	0	0	0	2	—	—	—	—	—
Łącznie w Div. 2/Div. 1			31	40	25	65	0	6	1	1	2	0
Łącznie w Div. 1/Elitserien			214	88	102	190	102	30	11	22	33	24
Łącznie w WHA			—	—	—	—	—	2	1	2	3	0
Łącznie w NHL			629	196	359	555	196	18	5	10	15	10
Łącznie w EHL			6	2	6	8	2	4	1	3	4	2
Łącznie w ÖEL			231	95	215	310	42	0	0	0	0	0

Uwaga: do sezonu 1974/1975 Hockeyettan (Division 1) była najwyższą klasą rozgrywkową hokeja na lodzie w Szwecji.

Reprezentacyjne edytuj

Rok	Drużyna	Turniej	Miejsce	M	G	A	Pkt	Min
1976	Szwecja U-19	MEJ		5	3	2	5	2
1976	Szwecja U-20	MŚJ	5	4	2	1	3	10
1977	Szwecja U-20	MŚJ	5	7	2	2	4	6
1978	Szwecja U-20	MŚJ		7	2	6	8	10
1979	Szwecja	MŚ		8	4	2	6	0
1981	Szwecja	MŚ		6	3	1	4	8
1983	Szwecja	MŚ	4	10	2	7	9	6
1984	Szwecja	CC		5	1	3	4	2
1987	Szwecja	MŚ		10	3	8	11	4
1987	Szwecja	CC	3-4	6	3	0	3	4
1991	Szwecja	MŚ		10	0	5	5	6
1992	Szwecja	IO	5	6	0	1	1	0
Razem jako junior				23	9	11	20	28
Razem jako senior				61	16	27	43	30