Trzy karty
Trzy karty, trzy kubki, żargonowo benkle lub benkiel[1] – rodzaj gry hazardowej, często łączącej się z oszustwem.
Opis edytuj
Prowadzący grę posługuje się trzema kartami lub trzema kubkami. Tasując karty lub zmieniając błyskawicznie ustawienie kubków, daje graczowi – po wpłaceniu określonej kwoty (ustalanej przez benklarza arbitralnie) – za zadanie wskazanie wygrywającej karty albo kubka skrywającego kulkę lub monetę[2]. Najczęściej oszust z kilkoma wspólnikami pozoruje grę, w której jest „ogrywany” przez wspólników. Dzieje się tak do momentu, gdy na grę zdecydują się przypadkowe osoby. Początkowo i one wygrywają, dopóki nie zaczną stawiać większych kwot.
Według Jędrzeja Kitowicza za panowania Augusta III w nieuczciwej grze w trzy kubki specjalizowali się w Warszawie żołnierze Gwardii Koronnej Pieszej[3].
Benklarze działali m.in. na warszawskim bazarze Różyckiego[4]. Do gry w trzy karty odnosi się jedna ze scen polskiego cyklu filmowego „Jak rozpętałem drugą wojnę światową”[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Piotr Kulesza: Niebieski syfon. Z dziejów bazaru Różyckiego. Warszawa: Książka i Wiedza, 2004, s. 13. ISBN 83-05-13334-6.
- ↑ Three-card monte scam artists return to midtown, „New York Post”, 26 grudnia 2014
- ↑ Jędrzej Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III, Wrocław, Ossolineum, 2003, ISBN 83-7316-258-5
- ↑ Marek Przybylik: To było tak. Dzień Targowy. Warszawa: Instytut Wydawniczy Latarnik, 2009, s. 315. ISBN 978-83-60000-29-8.
- ↑ GRA W TRZY KARTY… – Karabeusz [online], 30 czerwca 2021 [dostęp 2023-07-26] (pol.).