Benzyna bezołowiowa
Benzyna bezołowiowa – rodzaj paliwa do silników czterosuwowych i dwusuwowych, wprowadzony jako zamiennik do używanej wcześniej etyliny, jednak bez zawartości szkodliwego dla środowiska tetraetyloołowiu. Rolę środka przeciwstukowego pełnią tutaj najczęściej etery tert-butylowe, takie jak np. eter metylowo-tert-butylowy[1].
Została wprowadzona na rynek z powodu coraz silniejszego sprzeciwu społeczeństw i nacisków na polityków, aby znaleźć alternatywę dla etyliny (benzyny z dodatkiem tetraetyloołowiu). W Polsce zaczęto ją stosować od ok. 1986 roku. Pierwsza benzyna bezołowiowa posiadała liczbę 91 oktanów i nosiła nazwę „Bona”, była sprzedawana w dużych miastach i była dostępna dla cudzoziemców za dewizy[2]. W późniejszym czasie pojawiły się benzyny bezołowiowe o liczbie 95 i 98 oktanów. W silnikach używających benzyny bezołowiowej bardzo ważną rolę pełni katalizator, którego sprawność ma zasadniczy wpływ na ograniczenie szkodliwości produktów spalania benzyny bezołowiowej.
Przypisy edytuj
- ↑ Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 52, ISBN 83-7183-240-0.
- ↑ http://bc.wbp.lodz.pl/Content/54754/Dziennik_Lodzki_1988nr%20200.pdf