Berengar I z Friulu
Berengar I z Friulu[1], Berengariusz I z Friuli[2] (ur. 850–860, zm. 7 kwietnia 924) – margrabia Friulu, król Włoch od 888, cesarz od 915. Pochodził z dynastii Unrochingów.
| |
| margrabia Friulu | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| król Włoch | |
| Okres |
od 888 |
| Poprzednik | |
| Cesarz rzymski | |
| Okres |
od 916 |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Eberhard z Friulu |
| Matka |
Gizela |
| Żona |
1. Bertila ze Spoleto |
Życiorys Edytuj
Był synem Eberharda z Friulu i Gizeli, córki cesarza Ludwika Pobożnego.
W 888 został królem Włoch, jednakże już w następnym roku po przegranej bitwie nad Trebbią stracił koronę na rzecz Gwidona ze Spoleto. Po śmierci jego i jego następcy Lamberta w 898[3] odzyskał władzę. Po klęsce z Węgrami w 899 roku jego pozycja znacznie osłabła. W lutym 901 roku Benedykt IV koronował na cesarza Ludwika Ślepego, konkurenta Berengara I. W sierpniu 902 roku Berengar I zdołał wygnać nowego cesarza.
We wrześniu 915 w bazylice św. Piotra Berengar został koronowany na cesarza przez papieża Jana X, jednakże mimo to autorytet jego władzy spadał. Ostateczny cios przyniosła klęska[3] w bitwie pod Fiorenzuola d’Arda z wojskami Rudolfa Burgundzkiego króla zachodniofrankijskiego w 923 roku. W konsekwencji Berengar został zamordowany w 924 roku w Weronie[3].
Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była poślubiona około 880 roku Bertila ze Spoleto, drugą nieznanego pochodzenia Anna.
Przypisy Edytuj
Bibliografia Edytuj
- Brandenburg E., Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 2.
- McBrien Richard P., Leksykon papieży, Warszawa 2003, s. 109, 111-112.
- Morby J. E., Dynastie świata, Kraków 1995, s. 163.