Berengar I z Friulu
Berengar I z Friulu[1], Berengariusz I z Friuli[2] (ur. 850–860, zm. 7 kwietnia 924) – margrabia Friulu, król Włoch od 888, cesarz od 915. Pochodził z dynastii Unrochingów.
| ||
| ||
| margrabia Friulu | ||
| Okres | od 874 do 890 ? | |
| Poprzednik | Unroch III | |
| Następca | Walfred | |
| król Włoch | ||
| Okres | od 888 do 7 kwietnia 924 | |
| Poprzednik | Karol Otyły | |
| Święty Cesarz Rzymski | ||
| Okres | od 916 do 7 kwietnia 924 | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Unrochingowie | |
| Data urodzenia | 850-860 | |
| Data śmierci | 7 kwietnia 924 | |
| Ojciec | Eberhard z Friulu | |
| Matka | Gizela | |
| Żona | 1. Bertila ze Spoleto 2. Anna | |
Był synem Eberharda z Friulu i Gizeli, córki cesarza Ludwika Pobożnego.
W 888 został królem Włoch, jednakże już w następnym roku po przegranej bitwie nad Trebbią stracił koronę na rzecz Gwidona ze Spoleto. Po śmierci jego i jego następcy Lamberta w 898[3] odzyskał władzę. Po klęsce z Węgrami w 899 roku jego pozycja znacznie osłabła. W lutym 901 roku Benedykt IV koronował na cesarza Ludwika Ślepego, konkurenta Berengara I. W sierpniu 902 roku Berengar I zdołał wygnać nowego cesarza.
We wrześniu 915 w Bazylice św. Piotra Berengar został koronowany na cesarza przez papieża Jana X, jednakże mimo to autorytet jego władzy spadał. Ostateczny cios przyniosła klęska[3] w bitwie pod Fiorenzuola d’Arda z wojskami Rudolfa Burgundzkiego króla zachodniofrankijskiego w 923 roku. W konsekwencji Berengar został zamordowany w 924 roku w Weronie[3].
Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była poślubiona około 880 roku Bertila ze Spoleto, drugą nieznanego pochodzenia Anna.
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Brandenburg E., Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 2.
- McBrien Richard P., Leksykon papieży, Warszawa 2003, s. 109, 111-112.
- Morby J. E., Dynastie świata, Kraków 1995, s. 163.