Bernhard Hoetger

niemiecki rzeźbiarz

Bernhard Hoetger (ur. 4 maja 1874 w Hörde, zm. 18 lipca 1949 w Interlaken) – niemiecki rzeźbiarz, malarz, architekt i rzemieślnik, ekspresjonista.

Bernhard Hoetger
Ilustracja
Bernhard Hoetger, ok. 1924 roku
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1874
Hörde

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1949
Interlaken

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

malarstwo, rzeźbiarstwo

Epoka

ekspresjonizm

Relief Frühling, Darmstadt, 1912–1914
Niedersachsenstein, Worpswede, 1922
Haus Atlantis przy Böttcherstraße w Bremie

Życiorys edytuj

Hoetger urodził się 4 maja 1874 roku w Hörde jako syn krawca Johanna Schmieda i jego żony Theodory Bahne[1].

W latach 1888–1892 odbył praktykę w zakładzie rzeźbiarskim w Detmold, a następnie wyruszył w podróż czeladniczą przez Saksonię, zdobywając m.in. praktykę w zakładzie stolarstwa sakralnego w Wiedenbrück[1]. W latach 1897–1900 studiował rzeźbę pod kierunkiem Karla Janssena (1855–1927) w Kunstakademie Düsseldorf[1]. W latach 1900–1907 przebywał w Paryżu, gdzie spotykał się z dziełami francuskiego rzeźbiarza Auguste’a Rodina (1840–1917) i Aristide’a Maillola (1861–1944)[1].

W 1906 roku spotkał w Paryżu prekursorkę malarstwa ekspresjonistycznego Paulę Modersohn-Becker (1876–1907) oraz bankiera Augusta von der Heydta (1851–1929), który został jego mecenasem[1]. Poprzez von der Heydta Hoetgerem zainteresował się wielki książę Hesji Ernest Ludwik, który sprowadził artystę w 1910 roku do Darmstädter Künstlerkolonie[1], a Hoetger uzyskał w Darmstadt profesurę[2].

W 1914 roku Hoetger przeniósł się do kolonii artystycznej Worpswede, gdzie według własnego projektu zbudował „Brunnenhof”[1].

W 1916 roku sporządził dla niemieckiego fabrykanta Hermanna Bahlsena (1859–1919) plany nowego miasta TET-Stadt koło nowej fabryki Bahlsena, których nie zrealizowano z powodu wybuchu I wojny światowej i śmierci przedsiębiorcy[1]. Od 1918 roku przyjaźnił się z Ludwigiem Roseliusem (1874–1943) przedsiębiorcą na rynku kawy, który umożliwił mu uczestnictwo w charakterze architekta pracach przy przeprojektowaniu Böttcherstraße w Bremie[1]. Ulica została ukończona w 1931 roku[3], a jednym z jej charakterystycznych budynków stał się Haus Atlantis[4].

W Worpswede Hoetger zaprojektował dla Roseliusa kawiarnię „Kaffee Worpswede” i salę wystawienniczą „Große Kunstschau”[3]. W 1922 roku wzniósł w Worpswede Niedersachsenstein – ekspresjonistyczny ceglany pomnik upamiętniający poległych podczas I wojny światowej[3].

W 1931 i 1937 roku Hoetger odbył podróże do Portugalii, gdzie namalował serię akwarel przedstawiającymi lokalne krajobrazy[1].

W okresie III Rzeszy Hoetger, podobnie jak jego patron Roselius, sympatyzował z narodowymi socjalistami i wstąpił do NSDAP[3]. W 1936 roku podczas zjazdu NSDAP w Norymberdze Hitler zaliczył prace Hoetgera do sztuki wynaturzonej, a artysta został usunięty z partii[3]. Sam Hoetger wycofał się z życia publicznego w 1934 roku, zamieszkał w Berlinie i zwrócił się ku grafice i malarstwu olejnemu[1]. W 1946 roku Hoetger zamieszkał w Szwajcarii[3].

Zmarł 18 lipca 1949 roku w Interlaken[1].

Twórczość edytuj

Wpływ na wczesną twórczość Hoetgera miały impresjonistyczne prace Rodina i secesja[2]. Głównym dziełem tego okresu jest półakt kobiecy „Fécondité” (1904)[1]. Kolejne prace Hoetgera pozostawały pod wpływem Maillola – by uzyskać efekt sztywności i monumentalności, artysta stosował zabiegi znane ze sztuki egipskiej i hinduskiej[1]. Krytycy uważali jego twórczość za eklektyczną[1]. Sam Hoetger podporządkowywał materiał historyczny obowiązującym zasadom projektowania – od impresjonizmu i secesji po ekspresjonizm i kubizm[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p NDB i Beeh 1972 ↓, s. 370.
  2. a b Bernhard Hoetger. [w:] museen-boettcherstrasse.de [on-line]. [dostęp 2019-05-21]. (niem.).
  3. a b c d e f Bernhard Hoetger. [w:] Worpsweder Museumsverbund e. V. [on-line]. [dostęp 2019-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (ang.).
  4. Gössel 2001 ↓, s. 296.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj