Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1 czerwca 1845
Konsekrator	Denys Auguste Affre
Współkonsekratorzy	Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC,; Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP
Współkonsekrowani biskupi
Joseph-Auguste-Victorin Morlhon	1847
Prosper-Michel-Arnaud Hiraboure	1857

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence
Data i miejsce urodzenia	7 września 1790 ; Oroix
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1870 ; Rzym
	Biskup Tarbes
Okres sprawowania	1845–1870
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 kwietnia 1821
Nominacja biskupia	21 kwietnia 1845
Sakra biskupia	1 czerwca 1845
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (ur. 7 września 1790 w Oroix, zm. 30 stycznia 1870 w Rzymie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, biskup Tarbes, znany ze swojej roli przy objawieniach w Lourdes.

Biografia edytuj

29 kwietnia 1821 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Tarbes. Był nauczycielem i przełożonym Niższego Seminarium w Saint-Pé-de-Bigorre. W 1833 został wikariuszem generalnym diecezji Tarbes^[1].

31 grudnia 1844 lub 8 stycznia 1845 został wybrany biskupem Tarbes, co zatwierdził 21 kwietnia 1845 papież Grzegorz XVI. 1 czerwca 1845 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa paryskiego Denysa Auguste Affre. Współkonsekratorami byli przełożony generalny sercanów białych abp Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC oraz emerytowany wikariusz apostolski Malakki-Singapuru bp Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP.

Jako biskup przyłożył dużą wagę do odnowienia diecezji, która ucierpiała podczas rewolucji francuskiej. Dokonał jej reorganizacji oraz przywrócił cztery dawne sanktuaria maryjne^[1].

Objawienia w Lourdes edytuj

11 lutego 1858 w Lourdes, położonym na terenie jego diecezji, miały miejsce objawienia maryjne. Mascarou-Laurence jako biskup miejsca powołał komisję mającą potwierdzić lub zaprzeczyć prawdziwości objawień. W jej skład, oprócz teologów, powołał naukowców specjalizujących się w medycynie, fizyce, chemii i geologii. Z polecenia biskupa komisja zajęła się m.in. badaniem składu wody, aby sprawdzić czy jej lecznicze właściwości nie mają pochodzenia naturalnego. Sam biskup do wydarzeń w Lourdes podchodził z nieufnością^[2].

Po pozytywnej ocenie wydarzeń przez komisję, 18 stycznia 1862 bp Mascarou-Laurence oficjalnie uznał prawdziwość objawień w Lourdes^[2].

Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim I, podczas którego zmarł 30 stycznia 1870^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Mgr Laurence, l’évêque « des apparitions » est mort il y a 150 ans. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).
↑ ^a ^b Comment l'Église a enquêté à Lourdes, il y a 150 ans. Le Figaro. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).

Bibliografia edytuj

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-10-21] (ang.).
Bishop Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence. GCatholic. [dostęp 2021-10-21]. (ang.).

[przypis1-1] Mgr Laurence, l’évêque « des apparitions » est mort il y a 150 ans. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).

[przypis2-2] Comment l'Église a enquêté à Lourdes, il y a 150 ans. Le Figaro. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).

[1]

[2]