Biała Góra (powiat świdwiński)

wieś w województwie zachodniopomorskim

Biała Góra (niem. Ballenberg) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino, na północ od wzniesienia Dębogórze.

Biała Góra
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

świdwiński

Gmina

Rąbino

Liczba ludności (2022)

129[2]

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-331[3]

Tablice rejestracyjne

ZSD

SIMC

0310309

Położenie na mapie gminy Rąbino
Mapa konturowa gminy Rąbino, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Biała Góra”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Biała Góra”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Biała Góra”
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego
Mapa konturowa powiatu świdwińskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Biała Góra”
Ziemia53°53′10″N 16°00′43″E/53,886111 16,011944[1]

W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.

Historia edytuj

Dawna wieś rycerska, o której pierwsze wzmianki pochodzą z 1523 r. i wskazują, że była lennem rodu von Zozenow. W 1569 r. wzmiankowani jako właściciele byli Andreas i Jacob von Zezenow. W 1694 r. majątek kupił Max von Wolde. Po nim odziedziczył go jego syn Lorenz Jürgen, po którym dobra odziedziczyła wdowa Hedwig Elizabeth de domo Kameke, a po niej jej drugi mąż Caspar Edmund von Sydow. W 1750 r. z powodu złego gospodarowania majątek wystawiono na licytację. Kupił go Primislaw Ulrich von Kleist. Powierzchnia majątku w roku 1756 wynosiła 3 i 1/8 łana. Ówczesna wieś składała się z folwarku, owczarni, 5 dużych gospodarstw, 1 zagrodnika i kuźni – łącznie 9 domów. W 1774 r. jako właściciel figuruje Joachim Rüdiger von Kleist. Na początku XIX w. wieś na drodze koligacji przeszła w posiadanie rodziny von Borcke, by po pewnym czasie wrócić ponownie do von Kleistów. W 1853 roku właścicielem majątku była rodzina mieszczańska Schmeling, która następnie odsprzedała go Hermannowi Schmieden. Rodzina ta władała majątkiem do końca II wojny światowej. W okresie międzywojennym nastąpiła częściowa parcelacja majątku. Świadczą o tym śródwioskowe wybudowania, na które składają się jednakowe domy mieszkalne z zabudowaniami[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4311
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 24 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0