Biały Karbik
Biały Karbik (słow. Biely zárez[1]) – drobna przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w grani głównej Tatr. Znajduje się w Koperszadzkiej Grani, północno-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu. Oddziela niższy, północno-wschodni wierzchołek Jagnięcego Szczytu na południowym zachodzie od niewybitnego Białego Kopiniaka na północnym wschodzie. Powyżej Białego Karbika grań wchodzi w skalną piramidę szczytową masywu[2].
 Biały Karbik wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′17,0″N 20°12′37,3″E/49,221389 20,210361
| |
Stoki północno-zachodnie opadają z przełęczy do Jagnięcego Kotła w Dolinie Skoruszowej, południowo-wschodnie – do Doliny Białych Stawów[2].
Na Biały Karbik, podobnie jak na inne obiekty w Koperszadzkiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na siodło z Doliny Białych Stawów znad Wielkiego Białego Stawu przez Wyżnią Białą Przełączkę i jest łatwa (0+ w skali UIAA). Dogodne są też inne drogi: granią i z Wyżniego Jagnięcego Przechodu w Jagnięcej Grani[2].
Pierwsze pewne wejścia:
- letnie – Samuel Weber i pasterz Michael Mlinárcsik z Rakus, 28 lipca 1890 r.,
- zimowe – Klara Hensch, Valentin Hajts i Gábor Seide, 15 lutego 1926 r.
Być może już wiele wcześniej granią przez Biały Karbik schodzili 9 sierpnia 1793 r. z Jagnięcego Szczytu Robert Townson i przewodnik Hans Gross[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-18].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 141, 172–175. ISBN 83-217-2472-8.