Biblioteka Narodowa Białorusi

biblioteka narodowa Republiki Białorusi z siedzibą w Mińsku

Biblioteka Narodowa Białorusi (biał. Нацыянальная бібліятэка Беларусі) – biblioteka narodowa Republiki Białorusi z siedzibą w Mińsku.

Biblioteka Narodowa Białorusi
Нацыянальная бібліятэка Беларусі
Ilustracja
Wejście główne (2014)
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Mińsk

Data założenia

1922

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Biblioteka Narodowa Białorusi”
Ziemia53°55′53″N 27°38′45″E/53,931389 27,645833
Strona internetowa

Historia edytuj

15 września 1922 roku Rada Komisarzy Ludowych BSRR wydała dekret O utworzeniu Białoruskiej Biblioteki Państwowej i obowiązkowej rejestracji wszystkich publikacji wydanych w BSRR, który stał się podstawą do zorganizowania biblioteki. Ponieważ nowo powstała republika nie miała funduszy w 1921 roku na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym utworzono bibliotekę, która była jednocześnie biblioteką publiczną i uniwersytecką. Dlatego 15 września 1922 roku Rada Komisarzy Ludowych BSRR wydała kolejny dekret o utworzeniu Państwowej i Uniwersyteckiej Biblioteki. Pierwszą siedzibą biblioteki, która rozpoczęła działalność w lutym 1922 roku był Dom Jubileuszowy przy obecnej ulicy Niepodległości. Jej zbiory liczyły tylko 60 000 woluminów. Podejmowane akcje pozyskania nowych zbiorów przyniosły efekt i w 1926 roku zbiory biblioteki liczyły już 300 000 woluminów[1]. 14 maja 1926 roku Rada Komisarzy Ludowych BSRR dekretem O reorganizacji białoruskiej biblioteki państwowej i uniwersyteckiej oddzieliła Bibliotekę Państwową od Uniwersytetu[1]. Ponieważ zbiory biblioteki wzrosły w 1932 roku przy ulicy Armii Czerwonej według projektu białoruskiego architekta Georga Ławrowa zbudowano nowy budynek biblioteki. Równocześnie bibliotece nadano imię Włodzimierza Lenina. W latach 30. XX wieku biblioteka tworzy sieć biblioteczną otwierając filie m.in. w Witebsku (1929), Mohylewie (1935) i Homlu (1933)[2].

Podczas II wojny światowej w wyniku działalności niemieckiego Sztabu Operacyjnego Rosenberga (Einsatzstab Rechsleiter Rosenberg) z Białorusi wywieziono większość zbiorów bibliotecznych[3]. Także Biblioteka poniosła straty, część zbiorów udało się odnaleźć w Raciborzu[4].

Nowy budynek biblioteki edytuj

W 1989 roku Rada Ministrów BSRR ogłosiła konkurs na nowy budynek biblioteki, który wygrał zespół dwóch architektów Michaiła Winahradaua i Wiktara Kramarenki. Ich projekt jest nazywany białoruskim diamentem[5]. W 1991 roku Białoruś uzyskuje niepodległość i Biblioteka zaczyna pełnić rolę Biblioteki Narodowej. Dlatego w maju 1992 roku zmieniono nazwę biblioteki na Biblioteka Narodowa Białorusi. W 2002 roku dekretem prezydenta podjęto decyzję o budowie nowego budynku biblioteki według istniejącego projektu. Otwarcie miało miejsce 16 września 2006 roku[6].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

 
Wikipedia
  1. a b The Library Development (1921–1926) [online], Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
  2. Государственная библиотека им. В.И. Ленина (1926–1941 гг.) [online], Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
  3. Grimsted P.K. Droga do Raciborza: grabież bibliotek i archiwów Europy przez Sztab Operacyjny Rosenberga (Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg). Część II Biblioteka 2011 nr 15 s. 307–367.
  4. Война: потери и восстановление (1941–1947 гг.) [online], Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
  5. Библиотека ордена Трудового Красного Знамени (1947–1992 гг.) [online], Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].
  6. Национальная библиотека Беларуси (1992–2006 гг.) [online], Национальная библиотека Республики Беларусь [dostęp 2019-06-02].