Biblioteka Warszawska
„Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi” – miesięcznik literacko-naukowy ukazujący się w Warszawie w latach 1841–1914, przez cały czas swego istnienia utrzymujący wysoki poziom i cieszący się dużym zainteresowaniem czytelników.
| ||
| Częstotliwość | miesięcznik | |
| Państwo |  Królestwo Polskie
| |
| Wydawca | Stanisław Jan Strąbski (do 1848) | |
| Rodzaj czasopisma | literacko-naukowe | |
| Język | polski | |
| Pierwszy numer | 1841 | |
| Ostatni numer | 1914 | |
Współzałożycielem pisma był Wincenty Majewski[1].
Redaktorami byli m.in. Antoni Szabrański (1841–1842), Kazimierz Władysław Wóycicki (1843–1844 i 1850–1879), Józef Kazimierz Plebański (1880–1890), Józef Weyssenhoff (1891–1896) i Adam Krasiński (1901–1909). Początkowo pismo liberalne, Biblioteka reprezentowała w czasach pozytywizmu kierunek bardziej konserwatywny. Do współpracowników czasopisma należeli m.in. Aleksander Brückner, Władysław Bogusławski, Piotr Chmielowski, Tadeusz Korzon, Edmund Chojecki, Henryk Struve, Konstanty Górski.
Szczególnie ważną rolę w krzewieniu oświaty Biblioteka odegrała za czasów Wóycickiego, gdy wiele instytucji naukowych uległo likwidacji na rozkaz władz carskich.
Do roku 1876 stanowiła jedyny periodyk ogólnonaukowy.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Katalog portretów osobistości polskich i obcych w Polsce działających, tom 3, L-O, Warszawa 1992, s. 111.