Bieżuń – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Bieżuń
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

warszawskie

Powiat

1954–55: sierpecki
1956–72: żuromiński

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Bieżuń

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

14

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

27

brak współrzędnych

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Bieżuń z siedzibą GRN w Bieżuniu (wówczas wsi) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie sierpeckim w woj. warszawskim, na mocy uchwały nr VI/10/19/54 WRN w Warszawie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Adamowo, Bieżuń, Dąbrówki, Karniszyn, Karniszyn Parcele, Mak, Sadłowo, Sadłowo Parcele, Stanisławowo, Strzeszewo i Władysławowo ze zniesionej gminy Bieżuń oraz obszary dotychczasowych gromad Dźwierzno, Myślin-Kocewo i Myślin-Wątróbki ze zniesionej gminy Stawiszyn w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1956 gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu żuromińskiego w tymże województwie[8].

1 stycznia 1959 do gromady Bieżuń przyłączono wieś Pozga ze znoszonej gromady Nowa Wieś w powiecie sierpeckim[9].

31 grudnia 1961 do gromady Bieżuń włączono wsie Jonne, Obręb i Zimolza ze zniesionej gromady Seroki w tymże powiecie[10].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11]. 1 stycznia 1973 – tym razem w powiecie żuromińskim – reaktywowano gminę Bieżuń[12].

Przypisy edytuj

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr VI/10/19/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu sierpeckiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-0/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 29 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 67)
  7. Uchwała Nr LIII/180 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sierpcu z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 7 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 58)
  8. Dz.U. z 1955 r. nr 44, poz. 282
  9. Dz.U. z 1958 r. nr 76, poz. 392
  10. Uchwała Nr IV-19/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 27 września 1961 r. w sprawie zmian granic i nazw, utworzenia i zniesienia niektórych gromad oraz przeniesienia siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 1961 r., Nr. 13, Poz. 292)
  11. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  12. Uchwała Nr XX/93/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie warszawskim