Biełteleradyjokampanija

białoruski nadawca medialny
(Przekierowano z Bielteleradiokompania)

Biełteleradyjokampanija (biał. Белтэлерадыёкампанія), właściwie Narodowa Państwowa Kompania Radiowo-Telewizyjna Republiki Białorusi (biał. Нацыянальная дзяржаўная тэлерадыёкампанія Рэспублікі Беларусь, Nacyjanalnaja dziarżaunaja teleradyjokampanija Respubliki Biełaruś; ros. Национальная государственная телерадиокомпания Республики Беларусь, Nacionalnaja gosudarstwiennaja teleradiokompanija Republiki Biełaruś) – białoruski państwowy nadawca radiowo-telewizyjny, założony 1 stycznia 1956 jako Biełteleradyjo[1].

Logo BTRC

BTRC wspiera prezydenturę Alaksandra Łukaszenki i rozpowszechnia poglądy przywódców politycznych, w tym w szczególności propagandę na Białorusi.

W latach 1993–2021 była aktywnym członkiem EBU jako Belarussian Television and Radio Company (BTRC). W maju 2021 zarząd EBU postanowił zawiesić BTRC w prawach członka związku nadawców, co weszło w życie z dniem 11 czerwca 2021[2]. 30 czerwca 2021 Biełteleradyjokampanija została całkowicie wykluczona z EBU[3], co uniemożliwiło udział Białorusi w konkursach EBU.

Stacje telewizyjne edytuj

  • Biełaruś-1 – ogólnokrajowy, główny kanal BTRC. Nadaje szczególnie ważne wydarzenia państwowe, publiczne i kulturalne, w tym koncerty świąteczne, defilady wojskowe, festiwale i konkursy międzynarodowe.
  • Biełaruś-2 – ogólnokrajowy kanał telewizyjny o tematyce sportowo-rozrywkowej. Na częstotliwościach kanału 2 razy dziennie emitowany jest segment regionalny.
  • Biełaruś-3 – kanał telewizyjny o tematyce kulturalnej. Nadaje głównie w języku białoruskim.
  • Biełaruś-4 – pasmo wspólne oddziałów terenowych BTRC. Każdy region posiada kanał oddzielnie nadawany dla obwodów: brzeskiego, witebskiego, homelskiego, grodzieńskiego, mińskiego i mohylewskiego.
  • Biełaruś-5 – ogólnokrajowy kanał sportowy
  • Biełaruś-24 – międzynarodowy kanał przeznaczony dla widzów spoza Białorusi
  • NTV-Biełaruś – białoruska wersja rosyjskiego kanału telewizyjnego NTV. Opiera się na emisjach wyprodukowanych przez NTV, dostarczonych przez Biełteleradyjokampanię na podstawie umowy, na które przypada około 80% emisji. Około 15% czasu antenowego kanału stanowią seriale i filmy zakupione przez BTRC.

Stacje radiowe edytuj

Cenzura i propaganda edytuj

Międzynarodowi eksperci i białoruska opozycja określają telewizję państwową jako jeden z najważniejszych instrumentów propagandowych autorytarnego reżimu Alaksandra Łukaszenki. Jest oskarżany o rozpowszechnianie dezinformacji, opowiadanie się za represjami politycznymi, manipulowanie wynikami wyborów i szkodzenie krytykom reżimu[4][5].

Według reportażystki TV która odeszła z BTRC podczas protestów na Białorusi w sierpniu 2020 roku telewizja była ostro ocenzurowana[6]. Na przykład była lista osób, których imiona są niedozwolone być w wiadomościach, gdzie byli politycy opozycji, była czarna lista ekonomistów i politologów, od kogo nie można było brać komentarze, też było również niemożliwe wymówić słowa „stalinizm”, „kult jednostki”, „Gułag[6]. Istnienie cenzury potwierdził także dziennikarz telewizyjnej agencji informacyjnej Alaksandr Łuczonak, który również zrezygnował w proteście przeciwko propagandzie[7].

Sankcje edytuj

Na pracowników i kadrę kierowniczą państwowych stacji telewizyjnych, w tym stacji BTRC, nałożono kilkakrotnie sankcje UE[8][9][10], USA[9], Wielkiej Brytanii[11] oraz Szwajcarii[12][13].

W 2022 roku BTRC została umieszczona na listach sankcyjnych Unii Europejskiej, Kanady, Szwajcarii i Ukrainy[14].

Przypisy edytuj

  1. TV Channels » Television » Belteleradiocompany [online], www.tvr.by [dostęp 2019-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-15].
  2. Belarus: BTRC’s European Broadcasting Union Agrees Membership Suspension [online], Eurovoix, 28 maja 2021 [dostęp 2021-05-28] (ang.).
  3. Белтэлерадыёкампанію выключылі з Еўрапейскага вяшчальнага саюза [online], Europejskie Radio dla Białorusi, 30 czerwca 2021 [dostęp 2021-07-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-01] (biał.).
  4. Сергій Лещенко: Посол Польщі Генрик Літвін: Втратити добрий час – це великий ризик для України. Ukraińska prawda, 2011-11-08. [dostęp 2021-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-23)]. Cytat: Або подивіться на ситуацію в мас-медіа. У Білорусії існують тільки державні ЗМІ, крім інтернету. А так звані незалежні білоруські газети працюють в таких умовах, що можна сказати, що вони стали тільки орнаментом для системи. Телебачення в Білорусії є виключно державною пропагандою (ukr.).
  5. Edward Lucas, Edward Lucas Podcast: Belarus propaganda [online], 20 stycznia 2017 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06], Cytat: in Belarus the state television maintains Soviet levels of venom and mendacity (ang.).
  6. a b Татьяна Неведомская: Машина пропаганды в Беларуси: бывшие журналисты госСМИ о своей работе. Deutsche Welle, 2020-08-29. [dostęp 2020-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-07)]. (ros.).
  7. Яна Ставская: В Беларуси журналист уволился с госТВ и объяснил, как работает пропаганда Лукашенко. Ukraińska Niezależna Agencja Informacyjna, 2020-08-13. [dostęp 2020-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-27)]. (ros.).
  8. Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС. Nasza Niwa, 2011-10-11. [dostęp 2021-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-22)]. (biał.).
  9. a b Мария Садовская, Суровые и спорные [online], Белорусы и рынок [dostęp 2009-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-08] (ros.).
  10. EUR-Lex – 02012D0642-20210621 – EN – EUR-Lex [online], EUR-Lex [dostęp 2021-08-05] (pol.).
  11. CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK. Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury, 2021-06-25. (ang.).
  12. Michael Shields, Kevin Liffey: Swiss widen sanctions list against Belarus. Reuters, 2021-07-07. [dostęp 2021-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-07)]. (ang.).
  13. Sanctions program: Belarus: Verordnung vom 11. Dezember 2020 über Massnahmen gegenüber Belarus (SR 946.231.116.9), Anhang 1 Origin: EU Sanctions: Art. 2 Abs. 1 (Finanzsanktionen) und Art. 3 Abs. 1 (Ein- und Durchreiseverbot). Staatssekretariat für Wirtschaft, 2021-07-07. [dostęp 2021-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-07)]. (ang.).
  14. Belteleradio Company

Linki zewnętrzne edytuj