Biesiec (góra)
Biesiec (niem. Todte Mann, Todter Mann[2], 833 m n.p.m.) – góra w Sudetach Środkowych, najwyższa kulminacja w północno-zachodniej części Gór Bystrzyckich[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
833[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°20′45,02″N 16°26′38,01″E/50,345839 16,443892
| |
Szczyt i zbocza porastają sztucznie wprowadzone lasy świerkowe z niewielką domieszką innych gatunków liściastych, głównie buka i jaworu[1]. Góra leży na dziale wodnym[1]. W okolicy Bieśca znajduje się ważny węzeł dróg leśnych i szlaków turystycznych: Rozdroże pod Bieścem[1]. Przez szczyt przechodzi 
szlak turystyczny prowadzący ze schroniska „Pod Muflonem” na Przełęcz Spaloną[3].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bytrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 42, 43. ISBN 83-7005-340-8.
- ↑ Nazwy własne geograficzne Gór Bystrzyckich, Gór Orlickich i Pogórza Orlickiego
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-03-04].
BibliografiaEdytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bytrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
- S. Namysł; Góry Bystrzyckie i Orlickie; mapa turystyczna; skala 1:40 000; Wydawnictwo "PLAN"; Wrocław 2004; ISBN 8388049705.