Wikipedia

Big E

(Przekierowano z Big E Langston)

Ettore Ewen (ur. 1 marca 1986 w Tampie na Florydzie)[5] – amerykański wrestler występujący w brandzie Raw federacji WWE pod pseudonimem ringowym Big E[6]. Jest byłym członkiem grupy The New Day, którą tworzył wraz z Kofim Kingstonem i Xavierem Woodsem[7].

Big E
Ilustracja
Big E w marcu 2015
Imię i nazwisko

Ettore Ewen

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1986[1]
Tampa, Floryda, Stany Zjednoczone[1]

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Big E[2]
Big E Langston[3]
Biggie Langston
Ettore Ewen
William Langston

Wzrost

1,80 m[4]

Masa ciała

129 kg[4]

Zapowiadany z

Tampa, Floryda[4]

Trenerzy

Florida Championship Wrestling
WWE NXT

Debiut

17 grudnia 2009

Multimedia w Wikimedia Commons

Przed rozpoczęciem kariery wrestlera Ewen uprawiał trójbój siłowy; ustanowił wiele rekordów, a w 2011 wygrał mistrzostwa USA Powerlifting. W WWE zdobył NXT Championship, Intercontinental Championship, stał się także dwukrotnym posiadaczem (Raw) Tag Team Championship oraz sześciokrotnym posiadaczem SmackDown Tag Team Championship. Wraz z New Day pobił rekord posiadania mistrzostwa drużynowego w WWE – panowanie Big E, Kingstona i Woodsa jako Raw Tag Team Championów trwało 484 dni.

Dzieciństwo edytuj

Ewen urodził się w Tampie na Florydzie. Uczęszczał do Wharton High School, gdzie zdobył wiele nagród za osiągnięcia sportowe; został licealnym mistrzem stanu Floryda w zapasach amatorskich[1]. Po ukończeniu szkoły Ewen podjął studia na University of Iowa, gdzie grał w futbol amerykański dla uniwersyteckiej drużyny – Iowa Hawkeyes. W 2004 został zawieszony, a w 2005 ominął sezon z powodu kontuzji[1]. Po wyleczeniu kontuzji skupił się na trójboju siłowym.

Kariera trójboisty siłowego edytuj

11 lipca 2010 Ewen wziął udział w swoich pierwszych zawodach USA Powerlifting – United States Open Championships. Pobił wszystkie cztery rekordy raw stanu Floryda kategorii 125-kilogramowej, a także rekordy w martwym ciągu. Wygrał też Raw National Powerlifting Championships w 2011 roku. Każdy z jego rekordów został później pobity.

Rekordy życiowe edytuj

Pobite w oficjalnych zawodach

Nieoficjalnym rekordem Ewena jest podniesione podczas treningu na siłowni 260 kg w wyciskaniu leżąc.

Kariera wrestlera edytuj

WWE edytuj

Florida Championship Wrestling (2009–2012) edytuj

 
Big E na WrestleMania Axxess w kwietniu 2012

W 2009 Ewen podpisał kontrakt z federacją wrestlingu WWE, został przydzielony do jej ówczesnej rozwojówki – Florida Championship Wrestling (FCW). Zadebiutował 17 grudnia 2009 pod pseudonimem ringowym Big E Langston[9]. 14 lipca 2010 zawalczył z posiadaczem FCW Florida Heavyweight Championship Luckym Cannonem, lecz nie udało mu się zdobyć tytułu[10]. 12 maja 2011 połączył siły z Calvinem Rainesem, wspólnie pokonali Richiego Steamboata i Setha Rollinsa w walce o Florida Tag Team Championship[11]. Tytuły utracili 21 lipca, na rzecz CJ'a Parkera i Donny'ego Marlowa[11]. Podczas WrestleMania XXVIII Axxess w kwietniu 2012 Langston pokonał Antonio Cesaro[12].

NXT (2012–2013) edytuj

W 2012 roku WWE zamknęło FCW i zamieniło NXT w nowy brand rozwojowy. Langston zadebiutował podczas odcinka NXT, 1 sierpnia 2012, pokonując Adama Mercera[13]. Langston rozpoczął serię wygranych; po wykonaniu swojej akcji kończącej nakazywał sędziemu odliczenie do pięciu (zamiast klasycznych trzech) przed przyznaniem przypięcia[14][15]. Po tym jak Langston odmówił przyjęcia usług menedżerskich Vickie Guerrero[16], ta obiecała przyznanie 5.000 dolarów nagrody dla osoby, która pokona Langstona. Ostatecznie, oferta została wycofana przez komisarza NXT Dusty'ego Rhodesa[17].

W 2013 Langston zaczął rywalizację z The Shield. 9 stycznia pokonał NXT Championa i członka Shield Setha Rollinsa w No Disqualification matchu, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo w karierze[18]. 12 czerwca 2013, po 168 dniach panowania, Langston utracił NXT Championship na rzecz Bo Dallasa[19].

Sojusz z AJ Lee i Dolphem Zigglerem (2012–2013) edytuj

 
Big E (z tyłu) na Raw w kwietniu 2013 z World Heavyweight Championem Dolphem Zigglerem i ich menedżerką AJ Lee

Langston zadebiutował w głównym rosterze WWE 17 grudnia 2012 na odcinku Raw, atakując Johna Cenę i sprzymierzając się z AJ Lee[20]. Langston stał się ochroniarzem dla scenariuszowego chłopaka Lee – Dolpha Zigglera. Na WrestleManii 29 Langston i Ziggler przegrali walkę o Tag Team Championship z Team Hell No (Danielem Bryanem i Kanem)[21].

Langston zawalczył w Best-of-Five Series przeciwko rywalowi Zigglera – Alberto Del Rio; Del Rio wygrał serię walk 3-2[22]. 10 czerwca na Raw Langston ujawnił się jako tajemniczy wielbiciel mistrzyni Div Kaitlyn. Później okazało się, że było to jedynie częścią planu rywalizującej z mistrzynią AJ Lee[23]. Langston i Lee kontynuowali ośmieszanie Kaitlyn, a Lee ostatecznie odebrała Divas Championship z rąk rywalki na gali Payback[24]. 15 lipca, podczas Raw, Ziggler zakończył związek z Lee, przez co stał się ofiarą ataku ze strony Langstona[25]. Na SummerSlam Langston i Lee zostali pokonani przez Zigglera i Kaitlyn w Mixed Tag Team matchu[26]. Po przegranej walce Langston zakończył współpracę z Lee.

Intercontinental Champion (2013–2014) edytuj

18 października na SmackDown Langston przegrał pojedynek z CM Punkiem; po walce pomógł przeciwnikowi wygonić z ringu Rybacka i Curtisa Axela, tym samym przechodząc face turn[27]. Trzy dni później Langston i Punk pokonali Rybacka i Axela w walce drużynowej[28]. Na gali Hell in a Cell miała odbyć się walka pomiędzy Langstonem a Axelem o Intercontinental Championship, lecz Axel został wycofany z walki krótko przed galą z powodu kontuzji[29]. Langston odnowił rywalizację z The Shield i na Hell in a Cell zawalczył o United States Championship z Deanem Ambrosem; nie udało mu się zdobyć mistrzostwa[30]. Następnej nocy na Raw odbyła się walka rewanżowa. Ta zakończyła się dyskwalifikacją Ambrose’a, spowodowaną interwencją reszty Shield[31].

18 listopada na Raw Langston zawalczył o Intercontinental Championship z Axelem i pokonał go, zdobywając mistrzostwo[32]. Sześć dni później, na Survivor Series, Langston obronił pas w walce rewanżowej z Axelem[33], a na TLC pokonał Damiena Sandowa[34]. Na Elimination Chamber, pod skróconym pseudonimem Big E obronił tytuł w starciu z Jackiem Swaggerem[35]. Big E wziął udział w Andre the Giant Memorial Battle Royalu na WrestleManii XXX, lecz nie udało mu się go wygrać[36]. Na Extreme Rules Big E stracił Intercontinental Championship na rzecz Bad News Barretta[37]. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Rusevem i przegrał walki z nim na galach Payback i Money in the Bank[38][39]. Na Battleground Big E wziął udział w Battle Royalu o Intercontinental Championship, który został wygrany przez The Miza[40].

The New Day (od 2014) edytuj

Osobny artykuł: The New Day.
 
Big E (pośrodku) z Kofim Kingstonem (na lewo) i Xavierem Woodsem (na prawo) jako The New Day w styczniu 2015

Wkrótce Big E połączył siły z Kofim Kingstonem. 21 lipca na Raw Xavier Woods zaproponował im współpracę po tym, jak Big E i Kingston odnieśli kolejną porażkę jako drużyna[41]. Duo połączyło siły z Woodsem i następnego dnia podczas Main Event wygrali starcie z Heathem Slaterem i Titusem O’Neilem[42]. Jednakże, grupa Woodsa szybko zniknęła z telewizji – od sierpnia Big E i Kingston walczyli w starciach solowych, nie wspominając o wcześniejszym sojuszu. Pomimo rozwiązania grupy w programach WWE, Big E, Kingston i Woods wciąż występowali razem na house showach[43].

W listopadzie WWE zaczęło wypuszczać winiety zwiastujące utworzenie grupy The New Day składającej się z Big E, Kingstona i Woodsa. Grupa zaprezentowana była jako szerzące optymizm afroamerykańskie trio[43]. The New Day zadebiutowało 28 listopada na SmackDown, wygrywając starcie drużynowe z Titusem O’Neilem, Heathem Slaterem i Curtisem Axelem[44]. Na WrestleManii 31 Big E i Kingston wzięli udział w 4-Way Tag Team matchu o WWE Tag Team Championship, lecz nie zdołali zdobyć tytułów[45]. Wszyscy trzej członkowie New Day wzięli później udział w André the Giant Memorial Battle Royalu, który został wygrany przez Big Showa[46]. Po gali New Day przeszło heel turn. Na Extreme Rules Big E i Kingston zdobyli Tag Team Championship po raz pierwszy, pokonując Tysona Kidda i Cesaro[47].

New Day broniło tytułów pod zasadą Freebird Rule, dzięki której wszyscy trzej członkowie uznawani byli za mistrzów, jednakże podczas walk tylko dwóch z nich broniło tytułów – najczęściej byli to Big E i Kingston, którym menedżerował Woods. Nowi mistrzowie pokonali Kidda i Cesaro w rewanżach na SmackDown i Payback; Woods interweniował w obu walkach[48][49]. Na Elimination Chamber New Day wzięli udział w pierwszym w historii Tag Team Elimination Chamber matchu, wyeliminowali The Prime Time Players (Darrena Younga i Titusa O’Neila) jako ostatnich i obronili tytuły[50]. Jednakże, Prime Time Players odebrali tytuły mistrzowskie z rąk New Day na gali Money in the Bank[51]. New Day odzyskało Tag Team Championship w Fatal 4-Way Tag Team matchu na SummerSlam[52]. Następnej nocy na Raw po tym, jak New Day pokonało Lucha Dragons, The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von Dudley) powrócili do WWE i zaatakowali mistrzów[53]. Na Night of Champions New Day przegrało starcie z Dudley Boyz poprzez dyskwalifikację, co pozwoliło im zachować mistrzostwa[54]. 5 października na Raw Big E wziął udział w Open Challenge o WWE United States Championship Johna Ceny, lecz przegrał pojedynek[55]. Rywalizacja New Day z The Dudley Boyz zakończyła się wygraną przez mistrzów walką na gali Hell in a Cell[56].

Na gali TLC The New Day obroniło tytuły w Triple Threat Tag Team matchu przeciwko Lucha Dragons i The Usos[57]. W styczniu rozpoczęli rywalizację z Chrisem Jericho. Jericho pomógł The Usos zdobyć miana pretendenckie do pasów mistrzowskich The New Day, lecz na Royal Rumble mistrzowie zdołali wygrać walkę z pretendentami[58]. Wkrótce rozpoczęli rywalizację z The League of Nations (Sheamusem, Kingiem Barrettem, Rusevem i Alberto Del Rio), co zapoczątkowało proces face turnu grupy. Na gali Roadblock obronili tytuły w walce z Sheamusem i Barrettem[59], a dzień później pokonali Alberto Del Rio i Ruseva. Po walce trio zostało zaatakowane przez wszystkich członków League of Nations[60]. Grupa przyjęła wyzwanie League of Nations na walkę na WrestleManii 32[61]. Starcie przegrali[62], lecz zdołali pokonać przeciwników następnego dnia podczas odcinka Raw[63], kończąc rywalizację.

 
The New Day podczas WrestleMania Axxess w kwietniu 2016

W kwietniu The New Day ogłosiło turniej o miano pretendenckie do posiadanych przez nich tytułów. Na gali Payback odbył się finał turnieju; zawalczyli w nim The Vaudevillains oraz Enzo Amore i Colin Cassady. Pojedynek zakończył się bez rezultatu[64]. The Vaudevillains otrzymali szansę walki o WWE Tag Team Championship na gali Extreme Rules, lecz The New Day zdołało obronić tytuły[65]. The New Day wygrało Fatal 4-Way Tag Team match o WWE Tag Team Championship na Money in the Bank[66], po czym rozpoczęło rywalizację z powracającą frakcją The Wyatt Family. Po ostrej wymianie zdań i ciosów ogłoszono, że dwie drużyny zmierzą się ze sobą na gali Battleground[67]. W lipcu, w wyniku WWE Draftu, The New Day stało się częścią brandu Raw[68]. 22 lipca, The New Day stali się najdłużej panującymi WWE Tag Team Championami, pokonując poprzedni rekord 331 dni ustanowiony przez Paula Londona i Briana Kendricka. Po tym, jak SmackDown otrzymało WWE SmackDown Tag Team Championship, nazwę posiadanego przez New Day mistrzostwa zmieniono analogicznie na „WWE Raw Tag Team Championship”. 1 sierpnia Big E odniósł kontuzję w wyniku ataku ze strony Luke’a Gallowsa i Karla Andersona[69]. Powrócił na gali SummerSlam i zaatakował rywali podczas ich walki z Kingstonem i Woodsem. Na Clash of Champions The New Day obroniło tytuły, pokonując Gallowsa i Andersona w kolejnej walce. 31 października członkowie New Day stali się kapitanami tag-teamowej drużyny reprezentującej Raw w międzybrandowym starciu przeciwko drużynie SmackDown na Survivor Series. New Day zostało szybko wyeliminowane z walki przez The Usos[70].

12 grudnia, po skutecznej obronie tytułów w dwóch Triple Threat matchach (najpierw przeciwko Sheamusowi i Cesaro oraz Gallowsowi i Andersonowi, a potem przeciwko Kevinowi Owensowi i Chrisowi Jericho oraz Sethowi Rollinsowi i Romanowi Reignsowi), członkowie New Day stali się najdłużej panującymi mistrzami tag team w historii WWE, pobijając poprzedni, ustanowiony przez Demolition rekord 478 dni[71]. Zaledwie 5 dni później, na gali Roadblock: End of the Line, New Day utraciło tytuły na rzecz Cesaro i Sheamusa[72]. W lutym 2017 ogłoszono, że New Day poprowadzą WrestleManię 33[73]. 3 kwietnia, na Raw po WrestleManii, przegrali walkę z debiutującym Revival (Dashem Wilderem i Scottem Dawsonem)[74]. 11 kwietnia, w wyniku Superstar Shake-upu, The New Day zostało przeniesione do rosteru SmackDown[75].

W programie telewizyjnym niebieskiej tygodniówki po raz pierwszy pojawili się dopiero 30 maja, wyzywając do walki posiadaczy WWE SmackDown Tag Team Championship – The Usos (Jaya i Jimmy’ego Uso)[76]. Zmierzyli się z nimi na gali Money in the Bank, lecz nie udało im się zdobyć mistrzostw[77]. 23 lipca, na Battleground, The New Day pokonało The Usos w walce rewanżowej, zdobywając SmackDown Tag Team Championship po raz pierwszy[78]. Ich panowanie trwało 28 dni, tytuły utracili podczas gali SummerSlam, w kolejnym starciu z braćmi Uso[79]. New Day kontynuowało rywalizację z Usos, mierząc się z nimi podczas SmackDown z 29 sierpnia; spotkanie przegrali, toteż – zgodnie ze stypulacją starcia – Usos mogli wybrać rodzaj kolejnej walki, mającej odbyć się na gali No Mercy[80].

Filmografia edytuj

Rok Tytuł Rola Notka
2015 Total Divas Zagrał samego siebie Gościnne wystąpienie
2016 WWE Swerved On sam
2016 WWE Ride Along On sam
2016 Let's Make a Deal On sam Gościnne wystąpienie (z grupą New Day)

Mistrzostwa i osiągnięcia edytuj

 
Big E jest dwukrotnym i obecnym posiadaczem WWE Intercontinental Championship.
 
Big E jest dwukrotnym i najdłużej panującym WWE Raw Tag Team Championem w historii.

Uwagi edytuj

  1. ↑ Big E, Kingston i Woods bronili tytułu pod zasadą Freebird Rule

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Ettore Ewen. HawkeyesSports.com. [dostęp 2013-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
  2. ↑ James Caldwell: Caldwell's WWE Main Event results 2/12: Big E. drops „Langston,” then 3MB; Wyatts in six-man tag, Natalya, more. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2014-02-16].
  3. ↑ FCW Profile. Florida Championship Wrestling. [dostęp 2012-02-28].
  4. ↑ a b c Big E Langston. WWE. [dostęp 2013-05-23].
  5. ↑ Big E: Profile & Match Listing - Internet Wrestling Database (IWD) [online], profightdb.com [dostęp 2017-08-30].
  6. ↑ Big E [online], WWE [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  7. ↑ Reason Why WWE Broke up the New Day [online], EssentiallySports, 11 października 2020 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  8. ↑ a b USAPL Raw Nationals (results) (click „Mens Results” tab on bottom, defaults to Women’s)
  9. ↑ Philip Kreikenbohm, Matches « Big E « Wrestlers Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  10. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  11. ↑ a b Philip Kreikenbohm, FCW Florida Tag Team Championship « Titles Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  12. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE WrestleMania Axxess 2012 - Tag 3 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  13. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 8/1. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-08-09].
  14. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 9/12. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2012-10-06].
  15. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 10/3. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-06-19]. Cytat: Langston gets angry because the ref only counts to three before calling for the bell, so the ref gives another two counts. The crowd is chanting „one more time!” Post-match, Langston hit his finisher again and gives himself a five count, to the delight of the crowd.
  16. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 10/31. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2012-12-18].
  17. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 12/12. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-01-23].
  18. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 1/9. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-01-12].
  19. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 6/12. [w:] PWTorch [on-line]. [dostęp 2013-06-18].
  20. ↑ Raw: Dec. 17, 2012, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  21. ↑ WWE Tag Team Champions Team Hell No def. Dolph Ziggler & Big E Langston, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  22. ↑ Raw: June 3, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  23. ↑ Raw: June 10, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  24. ↑ AJ Lee def. Divas Champion Kaitlyn, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  25. ↑ Raw: July 15, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  26. ↑ Dolph Ziggler & Kaitlyn def. Big E Langston & Divas Champion AJ Lee, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  27. ↑ SmackDown: October 18, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  28. ↑ Raw: October 21, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  29. ↑ Brian Mazique, WWE Hell in a Cell 2013: Curtis Axel's Injury Stifles Big E Langston's Push, „Bleacher Report” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  30. ↑ Big E Langston def. United States Champion Dean Ambrose by count-out, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  31. ↑ Raw: October 28, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  32. ↑ Raw: November 18, 2013, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  33. ↑ Intercontinental Champion Big E Langston def. Curtis Axel, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  34. ↑ Intercontinental Champion Big E Langston def. Damien Sandow, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  35. ↑ Intercontinental Champion Big E def. Jack Swagger, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  36. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE WrestleMania XXX « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  37. ↑ Bad News Barrett def. Big E to become the new Intercontinental Champion, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  38. ↑ Rusev def. Big E, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  39. ↑ Rusev def. Big E, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  40. ↑ The Miz won the Intercontinental Championship Battleground Battle Royal, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  41. ↑ Raw: July 21, 2014, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  42. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Main Event #95 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  43. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Matches « Big E « Wrestlers Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].
  44. ↑ SmackDown: November 28, 2014, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  45. ↑ WWE Tag Team Champions Tyson Kidd & Cesaro def. The Usos, Los Matadores and The New Day’s Big E & Kofi Kingston, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  46. ↑ Big Show won 2nd Annual Andre the Giant Memorial Battle Royal (Kickoff Match), „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  47. ↑ New titles for The New Day, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  48. ↑ SmackDown: April 30, 2015, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  49. ↑ WWE Tag Team Champions The New Day def. Cesaro & Tyson Kidd (2-out-of-3 Falls Match), „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  50. ↑ New Day rocks in historic tag team Elimination Chamber Match victory, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  51. ↑ Michael Burdick: WWE Tag Team Champions The New Day vs. The Prime Time Players. WWE. [dostęp 2015-06-05].
  52. ↑ The New Day captures WWE Tag Team Titles in Fatal 4-Way, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  53. ↑ Raw: August 24, 2015, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  54. ↑ The Dudley Boyz def. WWE Tag Team Champions The New Day by Disqualification, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  55. ↑ Raw: Oct. 5, 2015, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  56. ↑ The New Day def. The Dudley Boyz (WWE Tag Team Championship Match) [online], wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  57. ↑ WWE Tag Team Champions The New Day def. The Usos and The Lucha Dragons in a Triple Threat Ladder Match [online], wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  58. ↑ WWE Tag Team Champions The New Day def. The Usos [online], wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  59. ↑ WWE Roadblock results: In a controversial thrill ride, The Game neutralized The Lunatic Fringe [online], wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  60. ↑ Did The New Day leave Raw with their titles? [online], wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  61. ↑ The New Day accept The League's WrestleMania challenge [online], wwe.com [dostęp 2016-03-22].
  62. ↑ Legends’ return stuns League of Nations, New Day [online], wwe.com [dostęp 2016-04-11].
  63. ↑ The New Day vs. Sheamus and King Barrett - WWE Tag Team Championship Match: Raw, April 4, 2016 [online], wwe.com [dostęp 2016-04-11].
  64. ↑ Tag Team Tournament Final ruled no contest following injury [online], wwe.com [dostęp 2016-05-31].
  65. ↑ Did The Vaudevillains seize The New Day at Extreme Rules? [online], wwe.com [dostęp 2016-05-31].
  66. ↑ How The New Day survived The New Era’s finest at WWE Money in the Bank [online] [dostęp 2016-07-20].
  67. ↑ New Day clash with the forces of fear at WWE Battleground [online] [dostęp 2016-07-20].
  68. ↑ Get complete 2016 WWE Draft results here [online] [dostęp 2016-07-20].
  69. ↑ Big E undergoes several tests and medical examinations. [dostęp 2016-08-02].
  70. ↑ Team Raw vs. Team SmackDown LIVE in a 10-on-10 Traditional Survivor Series Tag Team Elimination Match. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2016-11-20].
  71. ↑ Raw results, Dec. 12, 2016: The New Day make tag team history, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  72. ↑ WWE Roadblock 2016 results, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  73. ↑ The New Day to host WrestleMania, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  74. ↑ WWE Raw results, April 3, 2017: Finn Bálor returns to join Seth Rollins in conquering Kevin Owens & Samoa Joe, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  75. ↑ Superstar Shake-up results: Roster changes for Raw and SmackDown LIVE, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  76. ↑ WWE SmackDown LIVE results, May 30, 2017: Styles and Ziggler’s showdown steals the show, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  77. ↑ The Usos reign supreme at WWE Money in the Bank, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  78. ↑ The New Day def. The Usos to become the new SmackDown Tag Team Champions, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  79. ↑ The New Day squares off against The Usos in turbulent Tag Team Title Match, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  80. ↑ SmackDown LIVE results, Aug. 29 2017: Nakamura and Orton reign supreme before The Viper strikes on The Artist, „WWE” [dostęp 2017-08-30] (ang.).
  81. ↑ FCW Championship histories. [dostęp 2016-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-19)].
  82. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2014. [w:] The Internet Wrestling Database [on-line]. [dostęp 2014-12-02].
  83. ↑ a b WWE Wrestler(s) of the Year. Rolling Stone. [dostęp 2015-12-14].
  84. ↑ WWE Wrestler of the Year (So Far). Rolling Stone. [dostęp 2015-07-01].
  85. ↑ Dave Meltzer. January 25, 2016 Wrestling Observer Newsletter: 2015 Observer Awards Issue. „Wrestling Observer Newsletter”, s. 46, 2016-01-25. Campbell, Kalifornia. ISSN 1083-9593. 
  86. ↑ a b c d e Philip Kreikenbohm, Titles « Big E « Wrestlers Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-08-30].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Big_E&oldid=72376894”