Bitwa pod Młodzawami

bitwa partyzancka Armii Ludowej z okupantem niemieckim 31 lipca 1944

Bitwa pod Młodzawami – bitwa partyzancka stoczona 31 lipca 1944 roku przez oddziały Armii Ludowej pod Młodzawami z oddziałem armii niemieckiej dokonującym pacyfikacji wsi Młodzawy[1].

Bitwa pod Młodzawami
II wojna światowa
Czas

31 lipca 1944

Miejsce

Młodzawy Duże i Młodzawy Małe

Terytorium

Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)

Przyczyna

ochrona ludności cywilnej przed pacyfikacją

Wynik

przerwanie pacyfikacji

Strony konfliktu
Armia Ludowa  III Rzesza
Dowódcy
Józef Saturn,
Zygmunt Bieszczanin
?
Siły
180 partyzantów z 1. Brygady AL Ziemi Krakowskiej 240 żołnierzy
Straty
1 zabity 6 zabitych, 16 rannych
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia50°27′43″N 20°30′17″E/50,461944 20,504722
Pomnik w Byczowie poświęcony m.in. partyzantom Armii Ludowej uczestniczącym w bitwie pod Młodzawami i w walkach w obronie Republiki Pińczowskiej

Przebieg bitwy

edytuj

Z końcem lipca kwaterujące we wsi Byczów oddziały Armii Ludowej należące do 1 Brygady AL Ziemi Krakowskiej otrzymały wiadomość o planowanej przez Niemców pacyfikacji wsi Młodzawy. Sztab brygady postanowił przeciwdziałać pacyfikacji wsi. Całością partyzanckich sił i działań dowodził kapitan Józef Saturn.

Bitwę 31 lipca 1944 w godzinach popołudniowych rozpoczęła 3 kompania dowodzona przez Zygmunta Bieszczanina, atakując od południa Niemców będących we wsi. W tym czasie 1 kompania dowodzona przez ppor. Borysa Zagnera i oddział dowodzony przez ppor. Antoniego Dobrowolskiego rozpoczęły atak od wschodu i zachodu. Zaskoczeni Niemcy pod osłoną ognia z posiadanych moździerzy rozpoczęli odwrót do lasu położonego na północ od wsi. Tracąc w walce 6 zabitych i 16 rannych oddziały niemieckie wycofały się w kierunku Pińczowa[2].

Upamiętnienie

edytuj

W miejscu kwaterowania oddziału Armii Ludowej w miejscowości Byczów w okresie Polski Ludowej zbudowano pomnik poświęcony bohaterom Republiki Pińczowskiej oraz temu wydarzeniu[3]. Na pomniku umieszczono tablice poświęcone uczestnikom tej bitwy Józefowi Saturnowi i Zygmuntowi Bieszczaninowi.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945: wybrane miejsca bitew walk i akcji bojowych, Warszawa: MON, 1977.
  • Andrzej Kozera, Zdzisław Antolski: Republika Pińczowska 1944. Kielce: ZPW U Poety, 2002.
  • Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988.