Bitwa pod Mantineją (207 p.n.e.)
(Trzecia) bitwa pod Mantineją – bitwa stoczona w roku 207 p.n.e. pomiędzy wojskami Związku Achajskiego i Sparty w trakcie pierwszej wojny macedońskiej.
Lokalizacja Mantinei na Peloponezie | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Mantineja | ||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Achajów | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Grecji | |||
37°36′N 22°24′E/37,600000 22,400000 |
Długotrwała rywalizacja pomiędzy Spartą i konsekwentnie wrogim jej Związkiem Achajskim w III wieku p.n.e. naraziła Spartan na konflikt z popierającą Achajów Macedonią. Za przykładem Etolów również Spartanie zawarli wówczas sojusz z antymacedońskim Rzymem w imieniu małoletniego króla Pelopsa (według Liwiusza Dziejów Rzymu XXXIV 32,1) i wtedy działania przeciw Związkowi podjął uznawany za nieformalnego władcę (tyrana) Machanidas. Przypuszczalnie w 208 p.n.e. odzyskał on Belminatis zagarnięte po klęsce pod Selazją, następnie zdobył Tegeę i zaatakował Elidę.
Kiedy w roku 207 p.n.e. podjął nową wyprawę na Argos, przeciwstawiły mu się wojska Związku Achajskiego dowodzone przez Filopojmena. Choć wiadomo, że obie strony korzystały z pomocy najemników, nie jest znana wielkość sił uczestniczących w bitwie, do której doszło pod Mantineją. Z wiadomości przekazanych przez Polibiusza (Dzieje XI 11-18) wiadomo, że starcie zakończyło się miażdżącą klęską armii Machanidasa (który poniósł śmierć z ręki Filopojmena) i że miało zginąć w nim 4 tysiące jego żołnierzy.
Klęska ta, stwarzając wprost zagrożenie dla suwerenności Sparty, w konsekwencji umożliwiła jednak przejęcie władzy kolejnemu tyranowi – Nabisowi, który swymi reformami i surowymi rządami przejściowo ocalił państwo przed ostatecznym rozkładem[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Anna Świderkówna: Hellada królów. Warszawa: PIW, 1965, s. 295nn.
Bibliografia
edytuj- Ryszard Kulesza: Sparta w V-IV wieku p.n.e. Warszawa: Mada, 2003, s. 310-311