Bitwa pod Meung-sur-Loire

Bitwa pod Meung-sur-Loire – starcie zbrojne, które miało miejsce 15 czerwca 1429 roku. Była jedną z szeregu zwycięskich bitew Joanny d’Arc, do jakich doszło po odblokowaniu Orleanu. Kampania, podczas której do niej doszło, była pierwszą większą i zakończoną sukcesem kampanią francuską w czasie wojny stuletniej.

Bitwa pod Meung-sur-Loire

Wojna stuletnia
Joanna d’Arc na XVI-wiecznej rycinie
Czas	15 czerwca 1429
Miejsce	Meung-sur-Loire
Terytorium	Francji
Wynik	zwycięstwo Francuzów
Strony konfliktu
Anglia Francja
Dowódcy
John Talbot, Thomas Scales Joanna d’Arc, Jan II d’Alençon
Siły
niewielkie 6000 – 7000
Straty
nieznaczne nieznaczne
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
47°49′45,8400″N 1°41′57,0120″E

Tło

Meung-sur-Loire to niewielkie miasteczko na północnym brzegu Loary w środkowej Francji, nieco na zachód od Orleanu. Przez rzekę na wysokości miasta przebiega most który miał strategiczne znaczenie w końcowym okresie wojny. Meung-sur-Loire zostało kilka lat wcześniej zajęte przez Anglików, jako punkt wyjścia dla planowanej ofensywy na południe Francji. Podczas omawianej bitwy francuskie uderzenie doprowadziło do odebrania mostu i tym samym trwale powstrzymało parcie Anglików ku południowi.

Kampania roku 1429 w Dolinie Loary składała się z następujących akcji zbrojnych:

1. Oblężenie Orleanu

2. Bitwa pod Jargeau

3. Bitwa pod Meung-sur-Loire

4. Bitwa pod Beaugency

5. Bitwa pod Patay

Praktycznie cała Francja na północ od Loary (a wraz z nią mosty na tej rzece) znalazła się pod okupacją angielską przed końcem 1428 roku. W październiku hrabia Salisbury uderzył wprost na Orlean, jedyne miasto, które osłaniało południe Francji. Most w Orleanie został zniszczony pod koniec oblężenia i tym samym Francuzi stracili kontrolę nad wszystkimi przeprawami przez rzekę.

Cztery niewielkie starcia po zdjęciu oblężenia Orleanu – pod Jargeau, Meung-sur-Loire, Beaugency i Patay – doprowadziły do odzyskania kontroli nad ww. przeprawami i pokazały, że francuskie wojska odzyskały wolę walki. Nowe zaciągi oraz dostawy zaopatrzenia przyczyniły się do gotowości tych wojsk do późniejszych uderzeń na Reims i Paryż. Podczas tej krótkiej kampanii Francuzi zabili lub wzięli do niewoli większość czołowych angielskich dowódców i (co ważniejsze) zdziesiątkowali szeregi świetnie wyszkolonych angielskich łuczników.

Przebieg bitwy

Angielska obrona Meung-sur-Loire opierała się na trzech elementach: otoczone murami miasto, ufortyfikowany most, a także duży murowany zamek biskupów Orleanu nieopodal miasta. Zamek stanowił siedzibę angielskich dowódców Johna Talbota i Thomasa Scalesa. Większość żołnierzy obsadzała fortyfikacje miejskie sądząc, że tu zostanie skierowane uderzenie nadciągających oddziałów francuskich.

Joanna d’Arc i książę Jan II d’Alençon dowodzili oddziałami Jeana d’Orléans, Gilles’a de Rais, Jeana Potona de Xaintrailles'a i La Hire'a. Szacunkowa siła tej armii, według Journal du Siège d’Orléans, wynosiła 6000–7000 ludzi (przypuszczalnie znaczny odsetek stanowili towarzyszący wojsku cywile). Nie podejmując ataku na zamek i miasto, Francuzi uderzyli wprost na fortyfikacje mostu, zdobywając je zaraz pierwszego dnia, po czym natychmiast obsadzili zdobyte pozycje. To skutecznie powstrzymało ofensywę Anglików na południe od Loary.

Bibliografia

• Kelly DeVries, Joan of Arc: A Military Leader, Gloucestershire, Sutton Publishing 1999, ISBN 0-7509-1805-5
• Stephen W. Richey, Joan of Arc: The Warrior Saint, Westport, CT, Praeger 2003, ISBN 0-275-98103-7
• C. Allmand, The Hundred Years War 1337–1453, Cambridge University Press 1988, ISBN 0-521-31923-4

Linki zewnętrzne

• Oblężenie Orleanu i kampania w dolinie Loary Opis i mapy (ang.)
• Mapy. smu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-01)].