Bitwa pod Międzyrzecem Podlaskim
Bitwa pod Międzyrzecem Podlaskim (lub bitwa pod Rogoźnicą) – zwycięska dla powstańców bitwa powstania listopadowego na polach wsi Manie, Rogoźnica i na przedpolu Międzyrzeca Podlaskiego 29 sierpnia 1831 roku.
| ||||
| ||||
![]() | ||||
Czas | 29 sierpnia 1831 | |||
Miejsce | Międzyrzec Podlaski | |||
Terytorium | Królestwo Polskie | |||
Wynik | zwycięstwo Polaków | |||
Strony konfliktu | ||||
---|---|---|---|---|
| ||||
Dowódcy | ||||
| ||||
Siły | ||||
|
Powstanie listopadowe |
---|
Belweder – Stoczek – Dobre – Kałuszyn (I) – Nowa Wieś – Wawer (I) – Nowogród – Białołęka – Olszynka Grochowska – Puławy – Kurów – Wawer (II) – Dębe Wielkie – Kałuszyn (II) – Liw – Domanice – Iganie – Poryck – Wronów – Kazimierz Dolny – Boremel – Kiejdany – Sokołów Podlaski – Mariampol – Kuflew – Mińsk Mazowiecki (I) – Cudnów – Firlej – Lubartów – Połąga – Jędrzejów – Daszów – Tykocin – Nur – Ostrołęka – Rajgród – Grajewo – Kock (I) – Budziska – Łysobyki – Ponary – Kałuszyn (III) – Mińsk Mazowiecki (II) – Iłża – Gniewoszów – Wilno (II) – Międzyrzec Podlaski – Warszawa – Kock (II) – Księte |
Wojskami Polskimi dowodził gen. Hieronim Ramorino (20 tys. żołneirzy), a wojskami rosyjskimi gen. Grigorij Rosen (15 tys. żołnierzy).
Ramorino mógł całkowicie zniszczyć siły Rosena, jednak nie wykonał zaplanowanego przez Igancego Prądzyńskiego manewru oskrzydlającego Rosjan.
Zobacz teżEdytuj
- Bitwa pod Tuliłowem – stoczona w tym samym miejscu w czasie I wojny światowej.
LiteraturaEdytuj
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2