Bitwa pod Międzyrzecem Podlaskim
Bitwa pod Międzyrzecem Podlaskim (lub bitwa pod Rogoźnicą) – zwycięska dla powstańców bitwa powstania listopadowego na polach wsi Manie, Rogoźnica i na przedpolu Międzyrzeca Podlaskiego która miała miejsce 29 sierpnia 1831.
| ||||
| ||||
.jpg)
| ||||
| Czas | 29 sierpnia 1831 | |||
| Miejsce | Międzyrzec Podlaski | |||
| Terytorium | Królestwo Polskie | |||
| Wynik | zwycięstwo Polaków | |||
| Strony konfliktu | ||||
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Powstanie listopadowe |
|---|
|
Belweder – Stoczek – Dobre – Kałuszyn (I) – Nowa Wieś – Wawer (I) – Nowogród – Białołęka – Olszynka Grochowska – Puławy – Kurów – Wawer (II) – Dębe Wielkie – Kałuszyn (II) – Liw – Domanice – Iganie – Poryck – Wronów – Kazimierz Dolny – Boremel – Kiejdany – Sokołów Podlaski – Mariampol – Kuflew – Mińsk Mazowiecki (I) – Cudnów – Firlej – Lubartów – Połąga – Jędrzejów – Daszów – Tykocin – Nur – Ostrołęka – Rajgród – Grajewo – Kock (I) – Budziska – Łysobyki – Ponary – Kałuszyn (III) – Mińsk Mazowiecki (II) – Iłża – Gniewoszów – Wilno (II) – Międzyrzec Podlaski – Warszawa – Kock (II) – Księte |
Wojskami Polskimi dowodził gen. Hieronim Ramorino (20 tys. wojska). Wojskami rosyjskimi gen. von Rosen (15 tys. wojska).
Ramorino mógł całkowicie zniszczyć siły Rosena, jednak nie wykonał zaplanowanego przez Igancego Prądzyńskiego manewru oskrzydlającego Rosjan.
Zobacz też: Bitwa pod Tuliłowem.
LiteraturaEdytuj
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2