Bitwa pod Towton – decydująca bitwa pierwszego etapu Wojny Dwóch Róż (rywalizacji Henryka VI i Yorków), a jednocześnie jedno z najkrwawszych i najokrutniejszych starć średniowiecza.
|
|
 Bitwa pod Towton, mal. Richard Caton Woodville
|
Czas
|
29 marca 1461 roku
|
Miejsce
|
w pobliżu Towton (ziemie Yorków)
|
Terytorium
|
Anglia
|
Przyczyna
|
walka o tron Anglii
|
Wynik
|
Wielkie zwycięstwo Yorków
|
Strony konfliktu
|
|
Dowódcy
|
|
Siły
|
20 – 36 tysięcy
|
25 – 42 tysiące
|
|
Straty
|
5 – 12 tysięcy
|
8 – 20 tysięcy
|
|
Położenie na mapie Anglii
|
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
|
53°50′10″N 1°16′25″W/53,836111 -1,273611
|
Do starcia doszło w wietrzną i śnieżną Niedzielę Palmową 29 marca 1461 roku. Wojska Lancasterów były liczniejsze, ale ich wojska ustawiły się na polu bitwy pod wiatr, co znacząco osłabiło skuteczność ich łuczników. Rosnące straty zmusiły wojska Lancasterów do natarcia i walki wręcz, która trwała 10 godzin. Początkowo wojska Lancasterów były bliskie przerwania linii wroga, ale przybyłe w połowie bitwy posiłki Yorków przechyliły szalę zwycięstwa na drugą stronę. Pomimo zwycięstwa Yorków w bitwie, następne starcia i cała wojna zostały wygrane przez Lancasterów. [1].
Szacunki współczesnych bitwie szacowały liczbę walczących na 75 000, co odpowiada 10% zdolnych do walki mężczyzn Anglii. Liczbę ofiar szacuje się łącznie na 28 000, bitwa charakteryzowała się bowiem wysokim jak na ten okres okrucieństwem obu stron, a żołnierze obu stron otrzymali zakaz brania jeńców[1].