Blackburn Shark

1933 Blackburn

Blackburn B-6 Shark – brytyjski pokładowy samolot torpedowy i rozpoznawczy.

Blackburn Shark
Dane wersji Mk II
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Blackburn Aircraft Ltd.

Typ

pokładowy samolot rozpoznawczy i torpedowy

Konstrukcja

jednosilnikowy dwupłat konstrukcji mieszanej

Załoga

2 – 3 osoby

Historia
Data oblotu

24 sierpnia 1933

Lata produkcji

1934 – 1937

Wycofanie ze służby

1945

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy Armstrong Siddeley Tiger VI

Moc

760 hp (567 kW)

Wymiary
Rozpiętość

14,02 m

Długość

10,74 m

Wysokość

3,68 m

Powierzchnia nośna

45,43 m²

Masa
Własna

1832 kg

Startowa

3651 kg

Osiągi
Prędkość maks.

241 km/h

Prędkość przelotowa

190 km/h

Pułap

4875 m

Zasięg

1006 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 stały i 1 ruchomy karabin maszynowy kal. 7,7 mm
torpeda o masie 680 kg lub równoważny ładunek bomb
Użytkownicy
Wielka Brytania, Kanada, Portugalia

Blackburn Shark był ostatnim z linii rozwojowej dwupłatów torpedowych produkowanych dla Fleet Air Arm przez wytwórnię lotniczą Blackburn Aircraft Ltd. w dwudziestoleciu międzywojennym. Zaprojektowany jako prywatne przedsięwzięcie wytwórni według specyfikacji Ministerstwa Lotnictwa S.15/33 prototyp wykonał pierwszy lot 24 sierpnia 1933 roku. Po serii testów, obejmujących między innymi lądowania na pokładzie lotniskowca „Courageous”, Blackburn otrzymał w sierpniu 1934 roku zamówienie na zbudowanie serii 16 samolotów pod nazwą Shark Mk I. Samoloty pierwszej serii produkcyjnej trafiły na wyposażenie 820 dywizjonu Fleet Air Arm, bazującego właśnie na „Courageous”.

Pierwsza wersja samolotu była, podobnie jak prototyp, napędzana silnikiem gwiazdowym Armstrong Siddeley Tiger IV o mocy 700 hp. Kolejna seria produkcyjna, Shark Mk II, otrzymała mocniejsze silniki Armstrong Siddeley Tiger VI o mocy 760 hp. Jej produkcja rozpoczęła się w 1936 roku. Sześć wodnosamolotów Mk II A zostało zamówionych przez lotnictwo marynarki wojennej Portugalii i dostarczonych w marcu 1936 roku.

Od 1937 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji, Shark Mk III, wyposażonej w silnik gwiazdowy Bristol Pegasus III o mocy 800 hp i zakrytą kabinę załogi. Był to już ostatni rok produkcji Sharka w macierzystej wytwórni. Zastępowane w linii przez nowocześniejsze Fairey Swordfish były sukcesywnie przekazywane do szkół lotniczych, gdzie służyły jako holowniki celów.

W 1936 roku siedem egzemplarzy Shark Mk II zostało zakupionych przez Royal Canadian Air Force. Pozytywne doświadczenia z ich eksploatacji spowodowały zakup licencji i rozpoczęcie produkcji samolotu w kanadyjskiej filii koncernu Boeing w Vancouver. Kanadyjskie Sharki odpowiadały brytyjskiemu wariantowi Mk III, ale były napędzane silnikiem Bristol Pegasus IX o mocy 840 hp. 17 wybudowanych samolotów pozostawało w linii aż do 1944 roku, później pięć zostało przekazanych do szkoły obserwatorów na Trynidadzie, gdzie doczekały końca II wojny światowej.

Bibliografia edytuj