Bloki śródkomorowe

Bloki śródkomorowe – zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego, mogą być wywołane niepożądanym działaniem niektórych leków, chorobami lub wadami serca.

Powstające wskutek zwolnienia lub przerwania przewodzenia bodźców elektrycznych w obrębie układu przewodzącego mięśnia komór serca. Widoczne w elektrokardiogramie.

W zależności od obrazu elektrokardiograficznego, rozróżniamy 3 główne typy bloku śródkomorowego, opisane poniżej.

Blok odnogi lub wiązki pęczka Hisa

Sam blok przewodzenia może być dla badanego nieodczuwalny, zwłaszcza niezupełny (traktowany często jako jeden z dopuszczalnych stanów normy, gdyż występuje nawet u dzieci, młodzieży i osób o aktywnym stylu życia)

Blok może być wywołany:

• działaniem niepożądanym niektórych leków
• niewydolnością serca
• chorobą wieńcową
• kardiomiopatią
• zaburzeniami rytmu
• innymi wadami serca.

Diagnozowany zwykle z odczytu EKG, widoczny jako:

• szerokie zespoły QRS
• charakterystyczne zmiany kształtu zespołów QRS w odpowiednich odprowadzeniach przedsercowych.

Rozróżniamy:

• Blok prawej odnogi pęczka Hisa
  • częściowy (niezupełny)
  • całkowity
• Blok lewej odnogi pęczka Hisa
  • częściowy (niezupełny)
  • całkowity
• Blok przedniej wiązki lewej odnogi
• Blok tylnej wiązki lewej odnogi

Inne postacie bloku śródkomorowego

• utrudnienie przewodnictwa śródkomorowego
• blok ogniskowy
• rozlany blok śródkomorowy

Klasyfikacja ICD10

kod ICD10	nazwa choroby
ICD-10: I45.2	Blok dwuwiązkowy
ICD-10: I45.3	Blok trójwiązkowy
ICD-10: I45.4	Nieokreślony blok wewnątrzkomorowy

Zobacz też

• blok przewodnictwa przedsionkowo-komorowego

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.