Blue Moon – piosenka zaaranżowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego na sesji w maju 1969 i wydana na albumie Self Portrait w czerwcu 1970.

Blue Moon
Wykonawca utworu
z albumu Self Portrait
Bob Dylan
Wydany

8 czerwca 1970

Nagrywany

3 maja 1969

Gatunek

pop

Długość

2:29

Twórca

Richard Rodgers (muzyka)
Lorenz Hart (tekst)

Producent

Bob Johnston

Wydawnictwo

Columbia Records

Historia i charakter utworu

edytuj

Utwór ten został nagrany na trzeciej sesji do albumu, 3 maja 1969. Innymi piosenkami pochodzącymi z tej sesji były: "Take a Message to Mary" oraz odrzuty: "Ring of Fire" i "Folsom Prison Blues". "Blue Moon" wyjątkowo nie znalazła się na sesjach overdubbingowych (od 8 do 14, w marcu i kwietniu 1970)[1].

Piosenka została skomponowana przez Richarda Rodgersa ze słowami Lorenza Harta w 1933. Miała wtedy inne słowa i nosiła tytuł "Make Me a Film Star". Miała być ona śpiewana przez Jean Harlow w filmie Hollywood Party (1934), ale projekt nie doczekał się realizacji. Hart zmienił tekst piosenki oraz tytuł na "The Bad in Every Man"; była ona przygotowana dla Shirley Ross do filmu Manhattan Melodrama (1934). Hart wkrótce zmienił tekst i tytuł po raz trzeci – tym razem na "Blue Moon". Piosenka ta stała się jedynym przebojem pary Rodgers/Hart, niezwiązanym z żadnym filmem czy sceną.

W biograficznym filmie od Rodgersie i Hartcie Words and Music (1948) piosenkę zaśpiewał Mel Tormé. W maju 1952 swoją wersję piosenki nagrała Billie Holiday. W lipcu 1954 cover utworu nagrał Elvis Presley, a jego wersja dotarła do 55. miejsca na liście przebojów Top 100 magazynu Billboard. Krótka instrumentalna wersja utworu pojawiła się w filmie Miłość w Las Vegas z Presleyem i Ann-Margret.

Piosenka pojawiła się także na ścieżce dźwiękowej filmów: W cyrku (At the Circus, 1939), Grease (1978) i An American Werewolf in London (1981)[2].

Określenie "blue moon" oznaczało "bardzo długi czas". W miarę zapominania oryginalnego znaczenia pojawiło się popularne znaczenie terminu jako druga pełnia w miesiącu kalendarzowym. Zwykle jest 12 pełni, po jednej każdego miesiąca. Jednak są lata, kiedy dochodzi do 13 pełni w roku. I ta 13 pełnia zaczęła być nazywana "blue". Jednak w majowym numerze czasopisma Sky and Telescope z 1999 dokonano korekty tego określenia. Okazuje się, że "blue moon" jest trzecią pełnią okresu, w którym pojawiają się cztery pełnie (gdy w ciągu 12 miesięcy występuje 13 pełni)[3].

Dylan z piosenką – i to w wersji Presleya – zetknął się bardzo wcześnie, bo jeszcze w latach 50 XX w. Jest jedną z czterech zachowanych piosenek nagranych na magnetofonie, gdy jeszcze jako nastolatek praktykował muzykę ze swoim przyjacielem Johnem Bucklenem. To wykonanie pojawiło się nawet na muzycznym i socjo-kulturalnym dokumencie filmowym o autostradzie 61 (Highway 61), zrealizowanym przez BBC.

Wersja Dylana na albumie ukazuje go jako imitatora Elvisa Preseya. Dylan nigdy nie wykonał piosenki na koncercie.

Muzycy

edytuj
Sesja 3
  • Bob Dylan – gitara, harmonijka, wokal, pianino
  • Norman Blake – gitara
  • Fred Carter, Jr. – gitara
  • Pete Drake – Elektryczna gitara hawajska
  • Bob Moore – gitara basowa
  • Bill Pursell – pianino
  • Kenneth Buttrey – perkusja

Wykonania piosenki przez innych artystów

edytuj
  • Patryk MroczkoNajlepsze interpretacje klasycznych utworów w nowoczesnych wersjach (2011)
  • Django ReinhardtAll Star Session (2001); The Very Best of 1934–1939 (2006); With His American Friends; The Classic Early Recordings in Chronological Order (DR nagrał "Blue Moon" już w latach 30.)
  • Dizzy Gillespie i Roy EldridgeRoy and Diz (1954)
  • Clifford BrownBrownie: The Complete AmArcy Recordings (1954)
  • Elvis PresleyElvis Presley (1956)
  • Ella FitzgeraldSings the Rodgers and Hart Songbook (1956)
  • The SupremesThe Supremes Sing Rodgers & Hart (1967)
  • Sha Na NaSha Na Na (1971)
  • Tony Bennett - Sings 10 Rodgers and Hart Songs (1973); Try to Remeber (CD 2); The Complete Improv Recordings
  • Cybill Shepherd i Bruce Willis – w serialu TV Moonlighting
  • Stéphane GrappelliVintage 1981 (1981)
  • Sam Cooke – jedna z trzech wersji zaśpiewanych w filmie An American Werewolf in London (1982)
  • The Marcels – trzecia wersja z filmu An American Werewolf in London (1982)
  • Vazelina Bilopphøggers – Blå lys (1983)
  • Cowboy JunkiesThe Trinity Session (1988)
  • Dizzy Gillespie - Blue Moon (1991); The Dizzy Gillespie Story/In Paris (2001)
  • Daniel Ash – Coming Down (1991)
  • Ivan Lins – Ivan Lins 20 anos (1991)
  • Louis ArmstrongMack the Knife (1990); "On the Road" (1992)
  • Frank SinatraConcepts (1992)
  • Tommy Emmanuel – Initiation (1995)
  • Da Vinci's Notebook – Bendy's Law (1997)
  • Course of Empire – Telepathic Last Words (1998)
  • KometyKomety (2002)
  • Samantha Mumba – Woman (2002)
  • Rod Stewart z Erikiem ClaptonemStardust: The Great American Songbook Volume III (2004)
  • Ann Hampton Callaway – Blues in the Night (2006)
Piosenkę wykonywali także
  • Billy Eckstine
  • Diane Shaw
  • Belle Baker
  • Connee Boswell
  • Elkie Brooks
  • Ondřej Havelka
  • Chris Isaak
  • Frankie Laine & Michel Legrand
  • Julie London
  • Helmut Lotti
  • Dean Martin
  • Vaughn Monroe
  • Orange and Lemons
  • Lee Perry's Upsetters
  • Amália Rodrigues
  • Charlie and his Orchestra
  • The GoldTones
  • Atlas Sound
  • Jo Stafford
  • Eri Chiemi
  • Supra for Man City and Ricky Hatton
  • Pedro Vargas
  • The Ventures
  • Gene Summers
  • César Camargo Mariano
  • Mark Isham (śpiewała Tanita Tikaram)
  • MxPx
  • Showaddywaddy

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj