Bobby Charlton
Sir Robert „Bobby” Charlton[1] (ur. 11 października 1937 w Ashington) – angielski piłkarz, który grał na pozycji pomocnika i napastnika. Mistrz świata z 1966. Uważany za jednego z najwybitniejszych piłkarzy w historii piłki nożnej[2][3][4][5].
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Robert Charlton | ||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 11 października 1937 Ashington | ||||||||||||||||||||
| Wzrost | 173 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | ofensywny pomocnik, napastnik | ||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
KarieraEdytuj
Uratowany z katastrofy lotniczej w Monachium w 1958. Z Manchesterem United zdobył w 1968 Puchar Europy, strzelając w wygranym 4:1 finale z Benficą Lisbona 2 gole. W latach 1956–1973 Charlton rozegrał w Manchesterze United 754 mecze i strzelił 249 bramek. Był również przez dwa lata grającym trenerem Preston North End.
Reprezentacja AngliiEdytuj
W drużynie narodowej w latach 1958–1970 rozegrał 106 meczów i strzelił 49 goli. Był w składzie na czterech finałach mistrzostw świata w piłce nożnej. Na mistrzostwach w 1958 jako rezerwowy. Wystąpił natomiast w trzech następnych turniejach. Rozegrał 14 meczów na mistrzostwach świata, co stanowi rekord w historii reprezentacji Anglii (wspólnie z Bobbym Moore’em). Na mistrzostwach świata zdobył 4 bramki. Pierwszą strzelił w 1962 podczas meczu grupowego z Argentyną. Podczas mistrzostw w 1966 strzelił 3 bramki: w fazie grupowej Meksykowi i 2 gole w półfinale przeciwko Portugalii, co dało jego reprezentacji awans do finału. Wystąpił również na mistrzostwach w 1970, gdzie osiągnął ćwierćfinał. Jeden z kluczowych zawodników reprezentacji Anglii prowadzonej przez Alfa Ramseya, z którą zdobył też brązowy medal mistrzostw Europy 1968 (zdobył bramkę w meczu o 3. miejsce przeciwko ZSRR).
Tragedia w MonachiumEdytuj
Bobby Charlton przeżył katastrofę lotniczą. 6 lutego 1958 roku samolot z piłkarzami Manchesteru United wracał do Anglii z meczu Pucharu Europy rozgrywanego w Belgradzie Crveną Zvezdą Belgrad. Nastąpiło międzylądowanie w Monachium w celu natankowania zbiorników z paliwem. Podczas startu z Monachium czarterowy samolot Elizabethan - Lord Burgley z 43 osobami na pokładzie przerwał ogrodzenie, przejechał przez drogę i uderzył w budynek. Zginęły 23 osoby, w tym ośmiu piłkarzy Manchesteru. Bobby Charlton i trener drużyny Matt Busby przeżyli, choć ich stan był ciężki[6].
SukcesyEdytuj
Z Manchesterem United
- mistrzostwo Anglii (4): 1956, 1957, 1965, 1967
- Puchar Anglii (1): 1963
- Tarcza Dobroczynności (5): 1956, 1957, 1965, 1967
- Puchar Europy (1): 1968
Z reprezentacją Anglii
- mistrzostwo świata (1): 1966
- 3. miejsce mistrzostw Europy: 1968
NagrodyEdytuj
- W 1966 uhonorowany przez „France Football” Złotą Piłką.
- W 1974 udekorowany Orderem Imperium Brytyjskiego (Commander CBE)
- W 1994 udekorowany honorowym medalem z okazji 80-lecia FIFA.
- W 1994 królowa Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki.
- W 2009 został honorowym obywatelem miasta Manchester.
Bobby Charlton jest jednym z trzech piłkarzy (także George Best i Denis Law) umieszczonych na pomniku United Trinity przed stadionem Old Trafford.
Życie prywatneEdytuj
Jego bratem był zmarły w 2020 r. Jack Charlton.
PrzypisyEdytuj
- ↑ LEGENDS PROFILE – Sir Bobby Charlton, manutd.com, (ang.).
- ↑ Sir Bobby Charlton Hall Of Fame profile, www.nationalfootballmuseum.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ Is Bobby Charlton the best football player ever? - Radio Times, www.radiotimes.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ Sir Bobby Charlton the legendary footballer, www.footballhistory.org [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ FourFourTwo’s 100 Greatest Footballers EVER: No.19, Bobby Charlton | FourFourTwo, www.fourfourtwo.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
- ↑ Stefan Szczepłek, Moja historia futbolu. [T. 1], Świat, Warszawa: Presspublica, 2007, ISBN 978-83-86038-79-4, OCLC 749715923 [dostęp 2020-12-24].