Bobby Richardson
Robert Clinton Richardson (ur. 10 sierpnia 1935) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego.
| |||||
| drugobazowy | |||||
| Pełne imię i nazwisko |
Robert Clinton Richardson | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1935 | ||||
| Odbijał |
prawą | ||||
| Rzucał |
prawą | ||||
| Debiut |
5 sierpnia 1955 | ||||
| Ostatni występ |
2 października 1966 | ||||
| Statystyki | |||||
| Średnia uderzeń |
0,266 | ||||
| Uderzenia |
1432 | ||||
| RBI |
390 | ||||
| Kariera klubowa | |||||
| |||||
Kariera sportowa edytuj
W 1953 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Yankees i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Denver Bears, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 5 sierpnia 1955 w meczu przeciwko Detroit Tigers, w którym skradł bazę, zaliczył uderzenie, bazę za darmo i zdobył runa[1][3]. Dwa lata później po raz pierwszy został wybrany do Meczu Gwiazd[1].
W sezonie 1958 zdobył pierwszy tytuł World Series, w których Yankees pokonali Milwaukee Braves w siedmiu meczach[4]. W 1960, mimo iż Yankees przegrali w World Series z Pittsburgh Pirates, po decydującym o zwycięstwie Piratów home runie Billa Mazeroskiego w meczu numer 7, został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem serii[5]. Rok później zdobył drugi mistrzowski tytuł, po wygranej Yankees z Cincinnati Reds, i po raz pierwszy otrzymał Złotą Rękawicę[1][6]. W sezonie 1962 zaliczył najwięcej uderzeń w American League (209), zdobył trzeci tytuł World Series, w których Yankees pokonali San Francisco Giants w siedmiu meczach, a w głosowaniu do nagrody MVP American League zajął 2. miejsce za kolegą z zespołu Mickeyem Mantlem[1][7][8]. 10 maja 1966 w wygranym przez Yankees meczu z Cleveland Indians zaliczył pięć uderzeń na pięć podejść do odbicia[9]. Karierę zawodniczą zakończył z powodów osobistych w 1966 w wieku 30 lat[9].
W późniejszym okresie był między innymi członkiem sztabu szkoleniowego na University of South Carolina (1970–1976), a w 1996 został uhonorowany członkostwem w State of South Carolina Hall of Fame, zaś w 2004 w uczelnianej South Carolina Athletic Hall of Fame[9].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 8× All-Star | 1957, 1959², 1962¹, 1962², 1963, 1964, 1965, 1966 | [1] |
| 5× Gold Glove Award | 1961–1965 | [1] |
| 3× zwycięzca w World Series | 1958, 1961, 1962 | [4][6][7] |
| World Series MVP | 1960 | [5] |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Bobby Richardson Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ Bobby Richardson Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ Tigers at Yankees Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ a b 1958 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ a b 1960 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ a b 1961 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ a b 1962 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ 1962 AL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).
- ↑ a b c Bobby Richardson Biography. sabr.org. [dostęp 2014-08-31]. (ang.).