Wikipedia

Bogdan Suchodolski

polski pedagog, historyk nauki i kultury

Bogdan Suchodolski (ur. 27 grudnia 1903 w Sosnowcu, zm. 2 października 1992 w Konstancinie-Jeziornie) – polski filozof, historyk nauki i kultury, pedagog, od 1938 profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, od 1946 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1958–1974 dyrektor Zakładu Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk; poseł na Sejm PRL IX kadencji, członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[1] oraz Rady Krajowej PRON[2].

Bogdan Suchodolski
Data i miejsce urodzenia 27 grudnia 1903
Sosnowiec
Data i miejsce śmierci 2 października 1992
Konstancin-Jeziorna
Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres od 13 października 1985
do 3 czerwca 1989
Przynależność polityczna poseł bezpartyjny
Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej (1960–1990) Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Wawrzyn Akademicki Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Grób Bogdana Suchodolskiego na Cmentarzu Powązkowskim

ŻyciorysEdytuj

Od 24 lipca 1938 był profesorem nadzwyczajnym pedagogiki na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[3]. W latach 1946–1970 profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1958–1968 dyrektorem Instytutu Nauk Pedagogicznych na tym uniwersytecie.

Był członkiem PAU od 1946, a od 1952 PAN. W latach 1965–1970 pracował jako zastępca sekretarza naukowego Polskiej Akademii Nauk. W latach 1958–1974 przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[4].

Od 20 grudnia 1982 przewodniczący Narodowej Rady Kultury, od 12 czerwca 1986 jej II kadencji[5]. Od 1985 do 1989 poseł na Sejm (otworzył pierwsze obrady jako marszałek senior). W latach 1988–1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[6].

Doctor honoris causa Uniwersytetu w Berlinie, Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, Uniwersytetu w Padwie, Akademii Nauk Pedagogicznych w Berlinie, Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach[7] oraz Uniwersytetu Warszawskiego.

22 lipca 1964 z okazji 20-lecia Polski Ludowej otrzymał nagrodę państwową II stopnia[8].

Autor prac naukowych z zakresu pedagogiki, historii nauki polskiej i filozofii.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera T-1-6)[9].

Ważniejsze praceEdytuj

  • Wychowanie moralno-społeczne (1936)
  • Uspołecznienie kultury (1937)
  • Skąd i dokąd idziemy? Przewodnik po zagadnieniach kultury współczesnej (1943/1999), pierwsze wydanie pod pseudonimem R. Jadźwing.
  • Dusza niemiecka w świetle filozofii (1947)
  • Wychowanie dla przyszłości (1947/1968)
  • O pedagogikę na miarę naszych czasów (1958)
  • Narodziny nowożytnej filozofii człowieka (1963)
  • Rozwój nowożytnej filozofii człowieka (1967)
  • Trzy pedagogiki (1970)
  • Komisja Edukacji Narodowej (1972)
  • Problemy wychowania w cywilizacji współczesnej (1974)
  • Komeński (1979)
  • Kim jest człowiek?, tom 273 serii wydawniczej Omega, Warszawa 1974; Wiedza Powszechna, Warszawa 1985, s. 284, ​ISBN 83-214-0438-3​.
  • Wychowanie mimo wszystko (1990)

Ordery i odznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 133 (7571), 5 czerwca 1968, s. 2.
  2. ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.
  3. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 360, 10 września 1938. 
  4. ↑ „Urania”, miesięcznik Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, nr 3, marzec 1969, s. 84.
  5. ↑ Inauguracja II kadencji Narodowej Rady Kultury. „Nowiny”, s. 1, Nr 137 z 13 czerwca 1986. 
  6. ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011, radaopwim.gov.pl [dostęp 2015-04-20].
  7. ↑ Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego. us.edu.pl. [dostęp 2015-04-20].
  8. ↑ „Dziennik Polski”, rok XX, nr 171 (6363), s. 1.
  9. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ SUCHODOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-18].
  10. ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1270-1271
  11. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki”.
  12. ↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk, s. 1789.
  13. ↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogdan_Suchodolski&oldid=60169366”