Bogusław Dobrzycki
Bogusław Dobrzycki herbu Leszczyc (ur. 23 listopada 1875 w Poznaniu, zm. 13 listopada 1948 tamże) – polski inżynier i menedżer kolejowy II RP.
 Bogusław Dobrzycki przed 1928 rokiem | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 listopada 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 listopada 1948 |
| Prezes/Dyrektor Dyrekcji Kolei w Poznaniu | |
| Okres |
od 1920 |
| Poprzednik |
Benon Rutkowski |
| Następca |
Stanisław Ruciński |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Katowicach | |
| Okres |
od 1926 |
| Poprzednik |
Stanisław Ruciński |
| Następca | |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Gdańsku | |
| Okres |
od 1929 |
| Poprzednik | |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Toruniu | |
| Okres |
od 1933 |
| Następca |
Jan Lorffing |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu oraz Politechniki w Brunszwiku, gdzie uzyskał dyplom inżyniera budowy maszyn. Był właścicielem Fabryki i Składu Machin dla Rolnictwa, Lejarni Żelaza i Spiżu – M. Arnold, Ostrów (1910–1919). Podczas I wojny światowej był podporucznikiem obserwatorem lotnictwa pruskiego. Był naczelnikiem Urzędu Wodnego we Frankopolu nad Bugiem (1916). Budował Stację Lotniczą w Toruniu (1918). Członek komisji w niemiecko-rosyjskiej konferencji pokojowej w Brześciu nad Bugiem (1918). W wyniku powstania wielkopolskiego został kierownikiem Wydziału Komunikacji Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. Pełnił funkcję prezesa dyrekcji kolei – w Poznaniu (1920–1926), Katowicach (1926–1929), Gdańsku (1929–1933), następnie przeniesionej do Torunia (1933–1938). Jako delegat ówczesnego Ministerstwa Kolei Żelaznych, 18 czerwca 1922, przekazał kierownictwo dyrekcji w ręce pierwszego prezesa polskiej Dyrekcji Kolei Państwowych w Katowicach dra Bolesława Sikorskiego. Twórca węzła kolejowo-portowego w Gdyni. Nadzorował uruchamianie magistrali węglowej polsko-francuskiej linii Herby Nowe-Gdynia (1935–1937). Po wojnie pracował w Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu.
Członek Wydziału Wykonawczego Pomorskiego Wojewódzkiego Komitetu Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu w 1938 roku[1].
Powierzono mu też kierownictwo Gdańskiej Macierzy Szkolnej (1929–1933) i delegatury Ligi Popierania Turystyki w Toruniu.
Podporucznik rezerwy Korpusu Oficerów Aeronautyki.
Zmarł w Poznaniu. Pochowany na cmentarzu Jeżyckim (kwatera L-1-44)[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[4]
- Medal Niepodległości (19 grudnia 1933)[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
Przypisy edytuj
- ↑ Pomorski Wojewódzki Komitet Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu : Obywatele! [Inc.:] W dniach 19 i 20 czerwca 1938 r., Pomorze święcić będzie w obecności Pana Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza, dzień wielkiego tryumfu ofiarności [...]
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-01-05].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie kolejowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Henryk Jarus: 60-lecie Polskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Katowicach, Trakcja i Wagony, nr 8/1982.
- Stanisław Wilimberg (red.): 75 lat Północnego Okręgu kolei Państwowych, PDOKP Gdańsk 1996.
- Józef i Bogusław Dobrzyccy herbu Leszczyc i ich familia. romaquil.blog.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]..
- Bogusław Dobrzycki.
Linki zewnętrzne edytuj
- Publikacje Bogusława Dobrzyckiego w bibliotece Polona