Bohdan Drozdowski

Bohdan Drozdowski
Sebastian Lost, Raúl Fuentes y Torrejon, Raymond Starr
	; Bohdan Drozdowski (2006)
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1931 ; Kosów Poleski
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 2013 ; Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Dziedzina sztuki	literatura
	Ważne dzieła
	Tańczący z duchami
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Ten artykuł od 2016-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji: infoboks.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bohdan Drozdowski, ps. Sebastian Lost, Raúl Fuentes y Torrejon, Raymond Starr (ur. 20 listopada 1931 r. w Kosowie Poleskim, zm. 2 kwietnia 2013 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, dziennikarz, publicysta, tłumacz, autor sztuk scenicznych.

Życiorys

Bohdan Drozdowski urodził się w Kosowie Poleskim 20 listopada 1931 roku. Publikował już w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, jednak szerszej publiczności został przedstawiony na łamach „Życia Literackiego” (nr 51 z grudnia 1955). W Prapremierze pięciu poetów Bohdana Drozdowskiego wprowadzał Julian Przyboś.

W 1957 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dziennikarz m.in. wrocławskiej „Gazety Robotniczej”, „Dziennika Łódzkiego”, krakowskiego „Życia Literackiego”. Pełnił funkcje m.in. zastępcy redaktora naczelnego i redaktora naczelnego „Współczesności”, redaktora naczelnego „Poezji”. W latach 1966–1970 był zastępcą dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Publikował również pod pseudonimami. W 2011 napisał autobiografię zatytułowaną Tańczący z duchami.

Po otwartym konflikcie z Ryszardem Kapuścińskim oraz częścią środowiska praktycznie wymazany z kart historii, w tym ze stron encyklopedii PWN, gdzie z Prapremiery pięciu poetów zostało czterech^{[potrzebny przypis]}.

Przetłumaczył osiem dramatów Williama Shakespeare’a: Życie i śmierć Króla Jana (1975), Balladę zimową (1978), Antoniusza i Kleopatrę (1983), Henryka VI. Kroniki Królewskie. Trylogię (1983), Króla Henryka IV. Część 1 i 2 (2004). Dokonał również adaptacji Otella i pisał własne utwory na kanwie Shakespeare’a (Hamlet II, Hermiona, Hamlet 70)^[1].

Zmarł w Warszawie 2 kwietnia 2013 roku^[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 229-4-20/21)^[3].

Twórczość

Poezje

Jest takie drzewo (1956)
Piołun (1970)
Opór (1973)

Powieści

Pasje Armina Laskowicza (1962)
Wigwam (1966)
Arnhem – ciemne światło (1968)
Stare srebra (1973)
Bastard (pod pseudonimem Sebastian Lost, 1987)
Yagruma (1989) i La Ceiba (1998, obie pod pseudonimem Raúl Fuentes y Torrejon)
Błękitny dom albo fatum (pod pseudonimem Raymond Starr, 1992)

Publicystyka, reportaże

Tylko pamięć (1964)
Gry ludzkie (1971)
Życie samo w sobie (1973)
O poezji (1977)
List otwarty do… (1985)

Opowiadania

Kobiety i ludzie (1987)

Sztuki teatralne

Kondukt (1960)
Ballada polska (1962)
Ostatni brat (1962)
Mazur kajdaniarski (1970)
Hermiona (1974)
Hamlet II (1975)
Bóg na śmieciach (1983)

Słuchowiska

Zapach cygar (1974)
Ciało (1979)
Śmierć Dowdinga (1970)

Przekłady z Szekspira

Parafrazy poetyckie

Psalmy Króla Dawida (2003)
Salomonowa Pieśń nad Pieśniami (2005)
Ezop dla dorosłych (308 bajek na motywach z Ezopa Fryga, 2008)

Tłumaczenia

Piędź ziemi G. Bakłanowa (1961)
Bajki I. Kryłowa (1979)
Córka proboszcza G. Orwella' (1992)
Bogowie wojny J. Tolanda (dwa tomy, 1994)
Niewidzialna wojna w Europie J. H. Wallera (2000)
Podróż sentymentalna z Teodorem Herzlem Sz. Peresa (2002)

Nagrody

Otrzymał wiele nagród literackich – za powieść, słuchowiska radiowe, widowiska telewizyjne, sztuki teatralne, studencką nagrodę „Czerwonej Róży”, dwukrotnie Nagrodę im. Witolda Hulewicza oraz Nagrodę indywidualną RSW „Prasa-Książka-Ruch” za rok 1975 (1976)^[4]. Laureat Nagrody "Trybuny Ludu" I stopnia (1985)^[5]. W 1979 otrzymał Dyplom honorowy Związku Pisarzy ZSRR^[6].

Przypisy

↑ Bohdan Drozdowski · Repozytorium polskich przekładów Williama Shakespeare’a w XX i XXI wieku: zasoby, strategie tłumaczenia i recepcja [online], xx.polskiszekspir.uw.edu.pl [dostęp 2024-09-23] .
↑ Nekrolog Bohdana Drozdowskiego na str. Nekrologi. Wyborcza.pl (opublikowany 13.04.2013)
↑ Cmentarz Stare Powązki: Osmólscy, Zieleniewscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-05] .
↑ Nagrody RSW „Prasa-Książka-Ruch”, "Życie Warszawy", nr 123, 25 maja 1976, s. 2.
↑ Nagrody "Trybuny Ludu" 1985 r., "Trybuna Ludu", nr 144, 22 czerwca 1985, s. 2.
↑ Radzieckie dyplomy dla polskich artystów, "Trybuna Ludu", nr 267, 13 listopada 1979, s. 9.

[1] Bohdan Drozdowski · Repozytorium polskich przekładów Williama Shakespeare’a w XX i XXI wieku: zasoby, strategie tłumaczenia i recepcja [online], xx.polskiszekspir.uw.edu.pl [dostęp 2024-09-23] .

[2] Nekrolog Bohdana Drozdowskiego na str. Nekrologi. Wyborcza.pl (opublikowany 13.04.2013)

[3] Cmentarz Stare Powązki: Osmólscy, Zieleniewscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-05] .

[4] Nagrody RSW „Prasa-Książka-Ruch”, "Życie Warszawy", nr 123, 25 maja 1976, s. 2.

[5] Nagrody "Trybuny Ludu" 1985 r., "Trybuna Ludu", nr 144, 22 czerwca 1985, s. 2.

[6] Radzieckie dyplomy dla polskich artystów, "Trybuna Ludu", nr 267, 13 listopada 1979, s. 9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]