Bohdan Geisler

podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego

Bohdan Maria Józef Geisler[1] (ur. 7 grudnia 1896 w Oświęcimiu, zm. 28 lutego 1957 w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.

Bohdan Geisler
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1896
Oświęcim

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1957
Wielka Brytania

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów
70 Pułk Piechoty
DCW Rembertów
29 Dywizja Piechoty
81 Pułk Strzelców Grodzieńskich
Wyższa Szkoła Wojenna
Poznańska Brygada Obrony Narodowej

Stanowiska

szef sztabu dywizji
dowódca batalionu
wykładowca
szef sztabu brygady

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys

edytuj

Bohdan Maria Józef Geisler urodził się 7 grudnia 1896 w Oświęcimiu[2][3][4]. Był synem Eugeniusza (1870–1924) i Sabiny z Klęsków (1867–1920). Miał pięcioro rodzeństwa: Marię (1898–1937), Irmę (1899–1987), Wandę (1904–1957), Tadeusza (1906–1970) i Adama (1909–1912)[3].

Przed 1914 był członkiem zarządu samborskiego „Sokoła”, komendantem tamtejszych drużyn skautowych, w sierpniu 1914 dowódcą braci harcerskiej[5]). W 1914 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze[2]. Po maturze zamierzał podjąć studia medyczne[2].

Podczas I wojny światowej walczył w szeregach 2 pułku ułanów Legionów Polskich[6].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1780. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 80 pułk piechoty w Słonimiu[7]. W 1923 roku pełnił służbę w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, pozostając oficerem nadetatowym 70 pułku piechoty w Jarocinie[8]. 1 lutego 1924 roku powrócił do macierzystego 70 pułku piechoty[9][10].

Następnie odbył VII Kurs Normalny od 1926 od 1928 w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[11]. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[12]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. 23 października 1931 roku został przeniesiony do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko szefa sztabu[14][15]. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy batalionu[16]. W 1937 lub 1938 roku został mianowany podpułkownikiem w korpusie oficerów piechoty. Następnie był wykładowcą przedmiotu taktyka ogólna I kursu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.

Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Od 7 września był szefem sztabu Poznańskiej Brygady Obrony Narodowej. 18 września w czasie bitwy nad Bzurą dostał się do niemieckiej niewoli. W niewoli przebywał do wiosny 1945 roku między innymi w Oflagu IV A Hohnstein (numer jeniecki 49028). Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych. Był członkiem Komisji Historycznej Sztabu Głównego.

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1954 roku został członkiem Komisji Reorganizacyjnej Skarbu Narodowego, a 23 września tego roku został członkiem Tymczasowej Głównej Komisji Skarbu Narodowego. Od 10 grudnia 1954 do 7 czerwca 1955 był kierownikiem Ministerstwa dla Spraw Obywateli Polskich na Obczyźnie w rządzie Stanisława Mackiewicza[17]. Zmarł 27 lutego 1957[18][19]. Pośmiertnie został mianowany pułkownikiem w korpusie oficerów piechoty[20]. Pochowany na Brompton Cemetery w Londynie (sektor J)[21].

Ordery i odznaczenia

edytuj
 
Grób Bohdana Geislera na Brompton Cemetery

Przypisy

edytuj
  1. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 50, 58 tu jako „Bohdan Marya Józef Geisler”.
  2. a b c Sprawozdanie 1914 ↓, s. 50, 58.
  3. a b Geisler. tele.pw.edu.pl. [dostęp 2017-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)].
  4. Wykaz Legionistów ↓, tu podano, że urodził się w Samborze.
  5. Aleksander Kuczera: Samborszczyzna. Ilustrowana monografia miasta Sambora i ekonomii samborskiej. T. 2. Sambor: Księgarnia Nauczycielska w Samborze, 1937, s. 368–369.
  6. Wykaz Legionistów ↓.
  7. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 68.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 325, 420, 1507.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 14 lutego 1924 roku, s. 66.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 288, 364.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 198.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 364.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
  15. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 493.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 10.
  17. Zwolnienia i mianowania ministrów. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 86, Nr 15 z 15 grudnia 1954. 
  18. Bogdan Maria Geisler. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-03-26].
  19. Bogdan Maria Józef Geisler. myheritage.pl. [dostęp 2017-03-26].
  20. Dembiński 1969 ↓, s. 2, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Nr 1 z 1957 roku.
  21. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-17] (pol.).
  22. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 41, Nr 5 z 1 lipca 1957.  „za zasługi w pracy społecznej i niepodległościowej”
  23. M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

edytuj