Bohdan Urbanowicz
Bohdan Tadeusz Urbanowicz (ur. 3 stycznia 1911 w Suwałkach, zm. 21 marca 1994 w Tauroszyszkach) – malarz, architekt, profesor ASP w Warszawie.
| Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 marca 1994 |
| Zawód, zajęcie |
architekt, malarz |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 3 stycznia 1911 roku w Suwałkach, w rodzinie pochodzącej z Litwy. Był synem Tadeusza[1] (1883–1940) i Gustawy z Krzyżanowskich (1886–1967)[2]. W latach 1915–1918 jego rodzina przebywała na wygnaniu w Rosji. Uczęszczał do gimnazjum w Wilnie i gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, które ukończył w 1929 roku[3][4]. Studia malarskie ukończył w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; równolegle studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskiem. Brał udział w kampanii 1939 roku Został ranny pod Kockiem, odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Dostał się do niewoli niemieckiej. Od listopada 1939 był uwięziony w niemieckim obozie jenieckim w Norymberdze[5]. Na początku 1940 przeniesiono go do obozu w Laufen an der Salzach. Od marca 1940 do 26 kwietnia 1945 był więźniem niemieckiego Oflagu VII A Murnau[6]. W oflagu z Romanem Owidzkim i Bohdanem Bocianowskim prowadził kursy grafiki i malarstwa. Razem z astronomem Włodzimierzem Zonnem był współzałożycielem obozowych liceów ogólnokształcącego i matematyczno-przyrodniczego[7].
Po wojnie, w 1946 roku odnalazł i przywiózł do kraju z Zamku Fischhorn w Austrii zagrabione dzieła kultury polskiej[8]. Od 1946 do 1949 roku pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, organizując szkolnictwo artystyczne. Był także pracownikiem naukowym w Instytucie Sztuki PAN. W latach 1950–1980 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie prowadził pracownię malarstwa. Urbanowicz sprawował również funkcje kierownika katedry i dziekana Wydziału Projektowania.
Uprawiał malarstwo sztalugowe i ścienne (polichromia Starego Miasta w Warszawie). Opublikował szereg artykułów i esejów.
Był członkiem międzynarodowych stowarzyszeń: AICA, CIE oraz członkiem honorowym AIAP. Brał udział w wystawach, konkursach krajowych i zagranicznych.
Jego żoną była Maria (1913–1989), córka Władysława Skoczylasa, także malarka[2]. Mieli córkę Agnieszkę Urbanowicz-Czarnecką (malarkę) i syna Piotra Krzysztofa (architekta wnętrz)[9].
Zmarł 21 marca 1994 roku w Tauroszyszkach, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 251-5-26,27)[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1939)[9]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (21 lutego 1947)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (30 września 1954)[1]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[11]
Przypisy edytuj
- ↑ a b M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1595 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie plastyki”.
- ↑ a b c Cmentarz Stare Powązki: URBANOWICZE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-01-28].
- ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950.
- ↑ Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-14].
- ↑ Bohdan Urbanowicz, Murnau (1939–1945), „Biuletyn Historii Sztuki”, XLVII, 1985, nr 3–4, s. 403.
- ↑ Bohdan Urbanowicz, Murnau (1939–1945), „Biuletyn Historii Sztuki”, XLVII, 1985, nr 3–4, s. 404.
- ↑ Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 117.
- ↑ Muzeum Utracone [online], youtube.com [dostęp 2017-11-22] (pol.).
- ↑ a b Urbanowicz Bohdan Tadeusz – Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków [online], 22 września 2023 [dostęp 2023-10-14] (pol.).
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 63, poz. 459 „za wybitne zasługi na polu rewindykacji dzieł sztuki z Niemiec”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 (strona 1632) - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia edytuj
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 508. ISBN 83-06-01691-2.
- Kronika, „Zeszyty Literackie”, nr 47, lato 1994, s. 158.
- Artinfo.pl – Bohdan Urbanowicz.