Bojarski (herb szlachecki)
Bojarski – polski herb szlachecki, używany przez rodzinę osiadłą w Rosji.
Opis herbu edytuj
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu błękitnym półksiężyc złoty, nad którym strzała srebrna.
W klejnocie nad hełmem w koronie ogon pawi przeszyty strzałą w prawo.
Labry: Z prawej błękitne podbite srebrem, z lewej błękitne podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Herb polskiej rodziny Bojarskich, której przedstawiciel, Michał, miał osiąść w 1658 w Rosji. Herb wzmiankowany przez Obszczij gerbovnik dvorianskich rodow Wsierossijskoj Imperii (1863)[2].
Zwraca uwagę podobieństwo herbu Bojarski do herbu Sas, oraz fakt, że polscy Bojarscy używali tego herbu (zob. lista nazwisk w artykule Sas).
Rozsiedlenie rodu Bojarskich na obszarze Cesarstwa edytuj
Fiodor Bojarski, zapisany został w VI genealogicznej księdze szlachty połtawskiej z prowincji charkowskiej. Niemniej z uwagi na braki w udokumentowaniu, pochodzenie rodziny Bojarskich nie zostało zatwierdzone w rozdziale dotyczącym „starej szlachty”, a w następnym rozdziale, będącym wykazem nowej szlachty. Tam wymieniony został kapitan wojsk polskich, Michał Bojarski (połowa XVII w.) i zatwierdzony przez Heroldię. W powyższym dokumencie, wymienieni są wszyscy potomkowie Fiodora Bojarskiego. Dokumenty wystawił oddział heroldii w Kijowie, z zapisami do ksiąg w guberniach: podolskiej, moskiewskiej, mińskiej.
Przodkowie rodu Bojarskich służyli w armii polskiej. Byli to: Kazimierz, Iwan Bojarscy. W 1658 roku, Iwan awansował do stopnia kapitana i został nobilitowany. Jego to potomkowie byli właścicielami wiosek i zapisani do 6 księgi genealogicznej na województwa wołyńskie. 9 marca 1851 przyznane zostało szlachectwo Edwardowi Bojarskiemu, o czym świadczy wydany wówczas dyplom[3][4].
Herbowni edytuj
Herb ten, jako herb własny, przysługiwał jednej tylko rodzinie herbownych:
Bojarski.
Przypisy edytuj
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Praca zbiorowa: Общий Гербовник дворянских родов Всероссийской Империи (Obszczij gerbovnik dvorianskich rodow Wsierossijskoj Imperii). T. 11. 1863, s. 38. (ros.).
- ↑ Боярская книга 1639 года (А-Д).
- ↑ Historia Rosyjskich rodów.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku. Ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Bojarski z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Drzewo genealogiczne rodziny Bojarskich [1]