Bolesław Bylczyński
Bolesław Bylczyński herbu Dęboróg (ur. 2 października 1908[1] w Poczapowie k. Nowogródka, zm. wiosną 1940 roku w Charkowie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
.jpg) Bolesław Bylczyński, Brody ok. 1938 r. | |
 porucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1928–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plut. pionierów, dowódca 5 komp. II batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny ziemiańskiej z okolic Poczapowa pod Nowogródkiem. Syn Bogdana Bylczyńskiego i Praksedy z domu Awdziej. Żonaty, przypuszczalnie bezdzietny. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej. Służył w 43 pułku strzelców Legionu Bajończyków. Pułk stacjonował w Dubnie i Brodach (II batalion)[2].
W dniach 15–17 sierpnia (w ramach rozkazu mobilizacyjnego) 43 pułk piechoty został przetransportowany w okolice Bydgoszczy (rejon: Fordon – Maksymilianów Kujawski – Solec Kujawski). Stamtąd (rozkazem, z dnia 18 sierpnia) przerzucony został w rejon Tomaszowa Mazowieckiego. W dniach 5–6 września bierze udział w bitwie pod Tomaszowem (w składzie 13 Dywizji Piechoty przeciwko XVI Korpusowi Wehrmachtu). Raniony 6 września Bylczyński przedarł się do swojego garnizonu w Dubnie, gdzie został aresztowany przez NKWD.
7 września rano resztki 43 pp przebiły się do Lubochni, a dalej na Rzeczycę i Nowe Miasto.
Bylczyński został wywieziony do obozu w Starobielsku, a następnie wiosną 1940 zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[3]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie-Piatichatkach.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[4].
17 września 2014 roku w Kołobrzegu posadzono Dąb Pamięci dla uczczenia pamięci po zamordowanym oficerze[5].
Bibliografia edytuj
- Czas uchwycony w słowach. Tadeusz Gorczyński i inni o Jadwidze Maj, Toruń 2006.
- Piotr Bieliński, 43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków, Pruszków 2011.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego w Charkowie, Warszawa 2003. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].
- Informacje na stronie Katyń-pamiętamy
- Serwis Stankiewicze.pl
- Katyn Victims List
Przypisy edytuj
- ↑ Lista starszeństwa korpusu oficerów piechoty - porucznicy, w: R. Rybka, Rocznik oficerski za rok 1939, Warszawa 2006, s. 78
- ↑ Obsada personalna 43 pp w: R. Rybka, Rocznik oficerski za rok 1939, Warszawa 2006, s. 599
- ↑ Muzeum Katyńskie - Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-11-17] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ http://www.gk24.pl/wiadomosci/kolobrzeg/art/4625727,musza-wiedziec-ze-my-pamietamy-w-75-rocznice-agresji-sowieckiej-na-polske-wideo,id,t.html "Głos Koszaliński" z dn. 19.09.2014 r.