Bolesław Podedworny
Bolesław Podedworny (ur. 7 stycznia 1898 w Pęchratce, zm. 18 listopada 1972 w Warszawie) – polski rolnik i polityk. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. W 1947 minister lasów, a następnie do 1954 minister leśnictwa. Członek Rady Państwa w latach 1956–1971, w tym od 1957 jako zastępca przewodniczącego. Budowniczy Polski Ludowej.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1898 Pęchratka Polska | |
| Data i miejsce śmierci | 18 listopada 1972 Warszawa | |
| Zawód, zajęcie | rolnik, polityk | |
| Narodowość | polska | |
| Stanowisko | członek Rady Państwa (1956–1971, w tym od 1957 z-ca przewodniczącego), minister lasów (1947), minister leśnictwa (1947–1954), wiceminister rolnictwa i reform rolnych (1946–1947); poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji (1945–1972) | |
| Partia | PSL „Wyzwolenie” (1923–1931) SL (1931–1939) SL (1944–1949) ZSL (1949–1972) | |
| Odznaczenia | ||
    
| ||
ŻyciorysEdytuj
Pochodził z rodziny chłopskiej. Był synem Józefa i Aleksandry z Morawskich. W 1908 wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy. Rozpoczął edukację, która przerwana została w połowie 1915 w czwartej klasie carskiego gimnazjum, w związku z ofensywą niemiecką na Rosję. Wraz z rodziną wrócił do Pęchratki. W 1917 wstąpił jako ochotnik do Polskich Sił Zbrojnych. Tuż uzyskaniu niepodległości służył w 1 Warszawskim Okręgowym Pułku Piechoty, w kompanii do ochrony Zamku Królewskiego w stopniu sierżanta. Stąd w 1919 odkomenderowany został jako instruktor szkoleniowy do formującej się Legii Akademickiej, z którą wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Wrócił ponownie do 1. Warszawskiego okręgowego pp. i wziął w 1921 udział w III powstaniu śląskim, kierowanym przez Wojciecha Korfantego. W 1922 przeniósł się z wojska do służb granicznych na południu kraju. Na kilka lat przed wojną wrócił do rodzinnej Pęchratki, włączył się w działalność Kasy Samopomocowej Stefczyka i spółdzielni mleczarskiej. W latach 1939–1941 w trakcie okupacji radzieckiej sołtys w Pęchratce, później w konspiracji. Od 1923 członek Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”, od 1931 Stronnictwa Ludowego, od 1949 Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Należał do władz stronnictw ludowych – w latach 1944–1945 członek Tymczasowego Zarządu Głównego satelickiego wobec PPR Stronnictwa Ludowego, w latach 1945–1949 członek Rady Naczelnej i Naczelnego Komitetu Wykonawczego oraz wiceprezes NKW SL, od 1949 członek Naczelnego Komitetu ZSL, w latach 1949–1956 i (po półrocznej przerwie) 1956–1971 członek prezydium NK ZSL, a w latach 1957–1971 wiceprezes NK ZSL.
W latach 1944–1946 prezes Zarządu Wojewódzkiego SL w Białymstoku, jednocześnie zastępca pełnomocnika wojewódzkiego ds. reformy rolnej. W latach 1946–1947 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych, w 1947 minister lasów, a następnie do 1954 minister leśnictwa. W latach 1954–1957 wiceprzewodniczący Krajowej Rady Spółdzielni Produkcyjnych.
W latach 1956–1957 członek Rady Państwa, w latach 1957–1971 jej wiceprzewodniczący. W latach 1945–1972 poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji, przewodniczący Klubu Poselskiego SL w Sejmie Ustawodawczym (1947) oraz Klubu Poselskiego ZSL w Sejmie II, III i IV kadencji (1957–1969). Członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[1].
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A4-tuje-11)[2].
Był ojcem Henryka i Lidii oraz teściem Andrzeja Werblana – sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wicemarszałka Sejmu i czołowego ideologa partii.
OdznaczeniaEdytuj
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)[3]
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Śląski Krzyż Powstańczy
Formy upamiętnieniaEdytuj
- ulica w Zambrowie biegnąca od Placu Sikorskiego w kierunku Cieciork;
- ulica w Szumowie będąca przedłużeniem ul. Cmentarnej w kierunku drogi krajowej nr 8;
- 29 czerwca 1985 Zespołowi Szkół Rolniczych w Niećkowie nadano imię Bolesława Podedwornego.
PrzypisyEdytuj
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958, s. 2.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, nr 170 z 20 lipca 1964.
BibliografiaEdytuj
- Wielka Encyklopedia Powszechna, tom 8, s. 777, Państwowe Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1966
- Polski Słownik Biograficzny, tom XXVII/I, zeszyt 112, s. 79–80, Wydawnictwo PAN
- Roczniki Dziejów Ruchu Ludowego, tom 15, s. 415–416, Warszawa 1973
- Rodowody Podedwornych, Lidia Werblan, Warszawa 2004-2005