Bolesław Sąsiadek

Bolesław Sąsiadek (ur. 8 listopada 1923 w Załoźcach, zm. 18 stycznia 2009 w Warszawie) – uczestnik walk w II wojnie światowej, żołnierz 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, z którą przebył cały szlak bojowy od Lenino do Berlina, porucznik Wojska Polskiego, działacz społeczny.

Bolesław Sąsiadek
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1923
Załoźce, Polska

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 2009
Warszawa, Polska

Przebieg służby
Lata służby

19431979

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal „Za udział w walkach o Berlin” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Krzyż Bitwy pod Lenino Krzyż Zesłańców Sybiru Odznaka Honorowa Związku Inwalidów Wojennych RP
Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „50-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „60-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” Odznaka Kościuszkowska

Życiorys edytuj

Dzieciństwo i młodość edytuj

Bolesław Sąsiadek urodził się 8 listopada 1923 w Załoźcach. Syn Józefa – byłego legionisty i Anny Bondzel. W okresie okupacji sowieckiej wywieziony wraz z całą rodziną na Syberię. Pracował przy wyrębie lasu w okolicach Archangielska.

II wojna światowa edytuj

W 1943 pokonał pieszo 130 km do najbliższej stacji kolejowej, aby dalej transportami towarowymi dotrzeć do sieleckiego obozu. Otrzymał przydział do 1 batalionu 3 Pułku Piechoty. Walczył pod Lenino, na przyczółku warecko-magnuszewskim[potrzebny przypis], brał udział w wyzwalaniu Warszawy, walki na Wale Pomorskim i forsowaniu Odry pod Siekierkami, w maju 1945 dotarł do Berlina. Był dwukrotnie ranny, a za bohaterską postawę w czasie walk o Berlin został awansowany do stopnia sierżanta. Jesienią 1945 roku został skierowany do 11 Oddziału Ochrony Pogranicza w Kłodzku, a 15 grudnia 1945 do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego i Oficerskiej Szkoły Felczerów, gdzie pełnił funkcję szefa kompanii i kursów akademickich specjalnego Fakultetu Wojskowo-Medycznego przy Akademii Medycznej w Łodzi. W kolejnych latach na stałe związał się z podchorążymi Wojskowego Centrum Wyszkolenia Medycznego i Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Służbę zawodową zakończył w 1979, w stopniu chorążego.

Za zasługi wojenne i działalność społeczną został awansowany do stopnia porucznika.

Działalność powojenna edytuj

Po zakończeniu służby wojskowej pracował społecznie w Wojewódzkim Związku Inwalidów Wojennych. Był współzałożycielem Koła Kościuszkowców przy Zarządzie Wojewódzkim ZBoWiD i Koła nr 2 ZBŻZ im. gen. prof. dr med. Bolesława Szareckiego przy WAM w Łodzi. W 1968 był uczestnikiem spotkania Kościuszkowców w Wesołej w 1 Praskim Pułku Zmechanizowanym z okazji XXV-lecia rocznicy bitwy pod Lenino z udziałem gen. Zygmunta Berlinga i marsz. Michała Roli-Żymierskiego. Ostatnie lata życia spędził w Domu Emeryta Wojskowego w Warszawie. Zmarł wśród rodziny i swoich wychowanków w Szpitalu Wojskowym przy ul. Szaserów.

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Bibliografia edytuj