Wikipedia

Bolesław Szulia

Bolesław Szulia (ur. 1942) – dyrygent, kompozytor, aranżer i pedagog.

Bolesław Szulia
Data urodzenia

1942

Pochodzenie

polskie

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog, aranżer

Odznaczenia
Medal „Milito Pro Christo”

Wykształcenie edytuj

W 1965 roku ukończył Państwową Średnią Szkołę Muzyczną w Gdańsku-Wrzeszczu w klasie fletu[1]. Studia muzyczne kontynuował w Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie dyrygentury Władysława Kabalewskiego. W 1997 roku ukończył studia podyplomowe w zakresie Menadżerów Kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.

Działalność artystyczna edytuj

Z muzyką związał się już w 1953 roku, jednak dopiero od 1970 roku jego kariera muzyczna nabrała tempa. Wtedy objął na ćwierć wieku funkcję dyrygenta Orkiestry Koncertowej Wojska Polskiego w Warszawie, a od 1980 roku również stanowisko kierownika artystycznego Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego. To dzięki pracy z zespołami wojskowymi mógł w pełni rozwinąć swój talent. Wtedy dokonał dla Polskiego Radia licznych nagrań popularnych pieśni i arii operowych o tematyce patriotycznej i żołnierskiej, również z udziałem wybitnych solistów. Dla wytwórni polskich i zagranicznych nagrał wiele płyt z utworami muzyki poważnej i rozrywkowej. Jest autorem licznych kompozycji i aranżacji na orkiestrę symfoniczną i dętą.

Z Reprezentacyjnym Zespołem Artystycznym Wojska Polskiego odbył tournée koncertowe po Chinach, Kanadzie, USA oraz krajach europejskich. Współpracował z Orkiestrą Reprezentacyjną Straży Granicznej w Nowym Sączu.

Od kwietnia 2012 roku jest założycielem, kierownikiem artystycznym i dyrygentem Orkiestry Kameralnej Dzielnicy Targówek im. Józefa Elsnera[2], w której skład weszli wybitni artyści Filharmonii Narodowej, Teatru Wielkiego oraz Opery Kameralnej w Warszawie.

Działalność pedagogiczna i popularyzatorska edytuj

W latach 90. był wykładowcą w Akademii Muzycznej w Warszawie, gdzie prowadził zajęcia z zakresu instrumentacji.

Był współorganizatorem audycji telewizyjnych o tematyce patriotycznej. Przez blisko 25 lat w sali Filharmonii Narodowej w Warszawie prowadził cykliczne koncerty dla dzieci i młodzieży, podczas których prezentował programy z utworami symfonicznymi, pieśniami patriotycznymi i żołnierskimi.

Nagrody i odznaczenia edytuj

  • Nagroda Ministra Obrony Narodowej II stopnia.
  • Dyplom Honorowy Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za szczególne zasługi w zakresie upowszechniania kultury muzycznej.
  • Prometeusz – nagroda artystyczna Polskiej Estrady, Związku Autorów i Kompozytorów Rozrywkowych.
  • Medal "Milito Pro Christo" – 2017[3]

Kompozycje (wybór) edytuj

  • Mowgli – syn dżungli (muzyka B. Szulia, bajka muzyczna według Rudyarda Kiplinga), CD Omedia w serii „Bajki-Grajki” (1988)
  • Dwa miecze (współautor B. Szulia, libr. Janusz Kępski) – widowisko muzyczne dla estrady wojskowej

Utwory orkiestrowe i chóralne:

  • Dzień podchorążego (marsz)
  • Marsz Wojsk Lądowych
  • Marsz polskiego kosmonauty
  • W dzień podchorążego (marsz)

Pieśni masowe i piosenki:

  • Unieśmy sztandar (sł. Wojciech Kejne)
  • Ech, zwiadowcy (sł. Krystyna Pac-Gajewska)
  • Zapamiętaj tamten wrzesień (sł. Wojciech Kejne)
  • Pieśń Ikara
  • Żołnierska wiktoria (sł. Janusz Szczepkowski)
  • Ile dróg trzeba przejść?
  • A ja do ciebie (sł. M.Łebkowski, S. Werner)
  • Co ja z wami mam chłopaki (sł. Mirosław Łebkowski)
  • I do koszar (sł. Mirosław Łebkowski, S. Werner)
  • Dobrze, że jesteś Ojczyzno (sł. Krzysztof Rozner)
  • Unieśmy sztandar (sł. Wojciech Kejne)
  • Zasypia czas (sł. L. Grudzień)
  • Zaproszenie na ucztę (sł. Marek Skwarnicki)
  • Marsylianka Wielkopolska. Powstanie Wielkopolskie w pieśni i w piosence – zbiór pod red. B. Szulii

Jest autorem Hymnu Ochotniczych Straży Pożarnych pt. Rycerze Floriana[4]

Dyskografia (wybór) edytuj

  • Bolesław Szulia – Na festynie (Pronit, 1975)
  • Muzyka dla wszystkich – Centralna Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego, dyr. B.Szulia (Polskie Nagrania, 1979)
  • Pieśni – Centralny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego, dyr. B.Szulia
  • Chłopcy malowani – 35-lecie Centralnej Orkiestry Reprezentacyjnej Wojska Polskiego – Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego, dyr. B.Szulia
  • W jednym szeregu – marsze wojskowe państw Układu Warszawskiego – Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego, dyr. B.Szulia
  • Najpiękniejsze kolędy (Medialogic, 1999)
  • Mazurek Da̧browskiego i inne hymny. Dzieje polskiego hymnu narodowego (Polskie Radio, 1999)
  • Centralny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego pod dyrekcją Bolesława Szulii (Wyd. Muz. Ordynariatu Polowego WP, 2001)
  • Pieśń ojczysta – polskie pieśni patriotyczne (Polskie Nagrania, 2003)
  • Powstanie warszawskie w pieśni i w piosence (Polskie Nagrania, 2004)
  • Pieśń Ojczysta – zbiór najpiękniejszych śpiewów patriotycznych (2007)
  • Warszawskie dzieci pójdziemy w bój – piosenki Powstania Warszawskiego (4ever Music, 2007)
  • Jezu, ufam Tobie (muzyka do fragmentów z "Dzienniczka" św. Siostry Faustyny Roman Twardowski) – Centralny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego, dyr. Bolesław Szulia (Wyd. Muz. Ordynariatu Polowego WP)
  • Tanecznie i marszowo. Stare i nowe piosenki wojskowe (płyta autorska, 2007)
  • Póki Polska żyje w nas – Centralna Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego, dyr. B.Szulia (Wyd. Muz. Ordynariatu Polowego WP, 2009)
  • Myśmy są wojsko – Centralna Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego, dyr. B.Szulia
  • Śpiewnik powstańczy. Warszawiacy śpiewają (nie) zakazane piosenki – CD jako bezpłatny dodatek do Gazety Wyborczej (2011)

Publikacje muzyczne edytuj

  • Pieśń ojczysta – zbiór najpiękniejszych śpiewów patriotycznych – koncepcja autorska albumu i wybór pieśni Bolesław Szulia i Adam Buszko (Caritas Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego, 2007, 2008).
  • Bolesław Szulia – Smuteczek – zbiór piosenek do słów Leszka Grudnia (Gamma, 2004)
  • Marsylianka Wielkopolska. Powstanie Wielkopolskie w pieśni i w piosence – zbiór pod red. B.Szulii

Wywiady prasowe edytuj

  • Maciej Roik – Śpiewnik powstańczy w Głosie Wielkopolskim[5]

Inne edytuj

Jest członkiem Związku Polskich Autorów i Kompozytorów[6].

Bibliografia edytuj

  • Wspomnienia o Annie German – Największy elf świata – w pracy zbiorowej, wydawnictwo Domena (ISBN: 83-909174-1-6)

Przypisy edytuj

  1. ↑ Strona internetowa Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu – Absolwenci klasy fletu. [dostęp 2012-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].
  2. ↑ Małgorzata Zubik: Targówek zakłada... orkiestrę. Żeby posmakować muzyki. Gazeta pl. Warszawa, 05.05.2012. [dostęp 2012-05-07].
  3. ↑ Benemerenti Ordynariatu Polowego dla Fundacji Ewy Błaszczyk oraz Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego WP. ordynariat.wp.mil.pl, 14 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-17].
  4. ↑ Strona internetowa OSP w Mielcu. [dostęp 2012-05-07].
  5. ↑ Maciej Roik: Śpiewnik powstańczy w Głosie Wielkopolskim. „Głos Wielkopolski” – wydanie internetowe, 14.12.2011. [dostęp 2012-05-07].
  6. ↑ Strona internetowa ZAKR – członkowie. [dostęp 2012-05-07].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bolesław_Szulia&oldid=72079369”