Bonowice
wieś w województwie śląskim
Bonowice – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Szczekociny.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
262[2] |
| Strefa numeracyjna |
34 |
| Kod pocztowy |
42-445[3] |
| Tablice rejestracyjne |
SZA |
| SIMC |
0146181 |
Położenie na mapie gminy Szczekociny  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego  | |
 50°37′35″N 19°47′18″E/50,626389 19,788333[1]
| |
W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bonowice, po jej zniesieniu w gromadzie Goleniowy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Nazwa edytuj
Nazwa miejscowości notowana była w formach Bunouicj (1257), Bvnouice (1257), Bunouichi (1266), Bonowice (1401), Bunowycze (1470-80), Bonowice (1787). Jest to nazwa patronimiczna od nazwy osobowej *Bun[4], która wywodzi się z kolei od prasłowiańskiego *buniti ‘huczeć, szumieć’. Pierwotnymi formami były Bunowicy, Bunowice; z czasem -u- przed spółgłoską nosową przeszło w -o-[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 8138
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 80 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe północnej części dawnego województwa krakowskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967, s. 21.
- ↑ Nazwy miejscowe Polski : historia, pochodzenie, zmiany. pod red. Kazimierza Rymuta. T. 1, A-B. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1996, s. 277. ISBN 83-85579-34-6.
Linki zewnętrzne edytuj
- Bonowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 306.