Boris Szumiacki
Boris Zacharowicz Szumiacki (ros. Бори́с Заха́рович Шумя́цкий, ur. 16 listopada 1886 w Wierchnieudinsku, zm. 29 lipca 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka) – socjaldemokrata i komunista rosyjski, premier marionetkowej Republiki Dalekiego Wschodu (1920), dyplomata RFSRR i ZSRR.
Od 1903 członek SDPRR, bolszewik, podczas rewolucji 1905-1907 kierował zbrojnymi wystąpieniami w Krasnojarsku i Władywostoku, za co został aresztowany, w lutym 1906 zbiegł z aresztu, 1911-1913 na emigracji w Argentynie. Po powrocie do Rosji aresztowany, 1915-1917 odbywał służbę w rosyjskiej armii, 1917 był przewodniczącym syberyjskiego rejonowego biura KC SDPRR(b).
Od 5 listopada 1917 do 5 marca 1918 przewodniczący Prezydium Centralnego Komitetu Wykonawczego (CIK) Rad Syberii, pełnomocnik KC SDPRR(b) na Syberię, 1919-1920 członek Syberyjskiego Biura KC RKP(b), od 14 października 1919 do stycznia 1920 przewodniczący Tiumeńskiego Komitetu Rewolucyjnego i tiumeńskiego gubernialnego biura organizacyjnego RKP(b), od 27 kwietnia do czerwca 1920 przewodniczący tomskiego gubernialnego komitetu rewolucyjnego, od 7 maja do czerwca 1920 przewodniczący tomskiego gubernialnego biura organizacyjnego RKP(b).
Od czerwca do października 1920 przewodniczący Rady Ministrów Republiki Dalekowschodniej, od czerwca 1920 przewodniczący Dalekowschodniego Biura KC RKP(b) i minister spraw zagranicznych Republiki Dalekowschodniej, od października 1920 zastępca przewodniczącego Syberyjskiego Komitetu Rewolucyjnego, od grudnia 1920 do lutego 1921 przewodniczący Komitetu Wykonawczego Jenisejskiej Rady Gubernialnej, 1921 pełnomocnik Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych RFSRR na Syberię i Mongolię i pełnomocnik Rady Komisarzy Ludowych RFSRR w Mongolii.
Od 31 stycznia 1921 do 27 lutego 1922 członek Rady Wojskowo-Rewolucyjnej 5 Armii Samodzielnej, od stycznia 1922 do 19 marca 1923 radca Pełnomocnego Przedstawicielstwa (Ambasady) RFSRR/ZSRR w Persji, od 19 marca 1923 do 14 kwietnia 1925 pełnomocny i handlowy przedstawiciel ZSRR w Persji, od kwietnia 1925 członek Biura Leningradzkiego Komitetu Gubernialnego RKP(b)/WKP(b), później rektor Komunistycznego Uniwersytetu Pracujących Wschodu. Od 23 września 1930 do 5 kwietnia 1933 przewodniczący Wszechzwiązkowego Zjednoczenia Przemysłu Kinofotograficznego, od 5 kwietnia 1933 do stycznia 1938 szef Głównego Zarządu Przemysłu Kinofotograficznego przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR i zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Sztuk przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR. 11 stycznia 1935 odznaczony Orderem Lenina.
W okresie wielkiej czystki 18 stycznia 1938 aresztowany przez NKWD. 28 lipca 1938 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR za "terroryzm, działalność kontrrewolucyjną i przynależność do antysowieckiej organizacji". Rozstrzelany w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą, pochowany anonimowo. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[1]
W 1956 pośmiertnie zrehabilitowany.