Boriss Cilevičs
Boriss Cilevičs, ros. Борис Леонидович Цилевич, trb. Boris Leonidowicz Cylewicz (ur. 26 marca 1956 w Dyneburgu) – łotewski inżynier i polityk rosyjsko-żydowskiego pochodzenia, poseł na Sejm VII, VIII, IX, X, XI, XII i XIII kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1956 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, inżynier |
| Alma Mater | |
| Partia | |
Życiorys edytuj
Urodził się w Dyneburgu w rodzinie imigrantów z Leningradu. Ukończył szkołę średnią w rodzinnym mieście, po czym studiował na wydziale matematyki i fizyki Uniwersytetu Łotwy. W 1981 obronił pracę kandydacką z dziedziny fizyki matematycznej i teoretycznej. W latach 80. pracował jako inżynier, a na przełomie lat 80. i 90. był zatrudniony w charakterze pracownika naukowego laboratorium komputerowych metod nauczania instytutu matematyki i informatyki macierzystej uczelni.
Na początku lat 90. zaangażował się w działalność społeczną i polityczną (m.in. jako członek Łotewskiego Frontu Ludowego), był również dziennikarzem (od 1992 członek łotewskiego związku dziennikarzy). Od 1995 pełnił obowiązki dyrektora ośrodka badań pedagogicznych i społecznych „Baltic Insight”. W 1994 znalazł się wśród założycieli Partii Zgody Narodowej (TSP), z ramienia której wybrano go w marcu 1997 na radnego Rygi. W 2009 dołączył do powstałej na bazie tego ugrupowania Socjaldemokratycznej Partii „Zgoda”.
W 1998 uzyskał mandat posła na Sejm VII kadencji z listy TSP. Ponownie wybierany w latach 2002, 2006 i 2010 – kolejno jako kandydat PCTVL i Centrum Zgody. Był reprezentantem strony społecznej przed Sądem Konstytucyjnym w sprawie ustawy ograniczającej używanie języka rosyjskiego w środkach masowego przekazu. W 1999 został przedstawicielem Sejmu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[1] (w latach 2005–2007 pełnił obowiązki przewodniczący podkomitetu ds. mniejszości narodowych). Od 2003 pełnił funkcję obserwatora w Parlamencie Europejskim, a po akcesie Łotwy do Unii Europejskiej formalnie od maja do lipca 2004 sprawował mandat eurodeputowanego V kadencji[2].
W kampanii wyborczej w 2010 był kandydatem Centrum Zgody na funkcję ministra spraw zagranicznych[3]. W Sejmie X kadencji pełnił funkcję wiceprzewodniczącego komisji praw człowieka i spraw społecznych, zasiadał również w komisji spraw zagranicznych. Stanął na czele grupy współpracy z parlamentem Izraela[4].
Z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję także w 2011[5], 2014 i 2018[6].
Życie prywatne edytuj
Żonaty, ma dwoje dzieci.
Przypisy edytuj
- ↑ Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2016-04-11]. (ang.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-04-05].
- ↑ 'Saskaņa' atklāj dažus 'ēnu ministrus' un runā par 'sponsoru klubu'. delfi.lv, 24 kwietnia 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
- ↑ Saeimā viesosies Izraēlas parlamentārieši. saeima.lv, 7 czerwca 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
- ↑ 11.Saeima (17.10.2011. – 4.11.2014). saeima.lv. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
- ↑ Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07]. (łot.).
Bibliografia edytuj
- Борис Цилевич. gorod.lv. [dostęp 2016-04-11]. (ros.).
- Aija Cālīte: Lokomotīves, kas vedīs uz Briseli: Boriss Cilevičs. apollo.lv, 20 maja 2004. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Boriss Cilevičs – strona prywatna (ang. • łot. • ros.). [dostęp 2016-04-11].