Borys (Georgiew)
Borys, imię świeckie Konstantin Georgiew (ur. 30 stycznia 1875 w Starej Zagorze, zm. 22 października 1938 w Sofii) – bułgarski biskup prawosławny.
| Konstantin Georgiew | |
| Metropolita ochrydzki | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1875 |
| Data i miejsce śmierci |
22 października 1938 |
| Metropolita ochrydzki | |
| Okres sprawowania |
1910–1918 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
koniec XIX w. |
| Diakonat |
koniec XIX w. |
| Prezbiterat |
do 1903 |
| Chirotonia biskupia |
5 sierpnia 1910 |
| Data konsekracji |
5 sierpnia 1910 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
Życiorys edytuj
Ukończył z wyróżnieniem szkołę duchowną w Samokowie w 1894[1]. Wykształcenie teologiczne uzyskał na Petersburskiej Akademii Duchownej[2]. Na ostatnim roku studiów złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Borys, a następnie został wyświęcony na hierodiakona[1]. Po powrocie do Bułgarii był nauczycielem w szkole duchownej w Samokowie. W 1903 został protosynglem Egzarchatu Bułgarskiego[2], należał do najbliższych współpracowników i doradców egzarchy bułgarskiego Józefa[1]. Szczególnie zaangażowany w działalność Egzarchatu w Macedonii. 5 sierpnia 1910 w cerkwi św. Stefana w Konstantynopolu został wyświęcony na biskupa morawskiego, zaś 10 grudnia tego samego roku mianowano go metropolitą ochrydzkim[2]. Bułgarska społeczność Ochrydy przyjęła go przychylnie, hierarcha zaś bronił jej interesów przed władzami tureckimi[1].
W latach 1913–1915 tymczasowo zarządzał eparchią giumiurdżyńską (z siedzibą w ob. Komotini)[2], opiekując się miejscową społecznością prawosławnych Bułgarów[1]. Klęska Bułgarii w II wojnie bałkańskiej doprowadziła do utraty przez Egzarchat Bułgarski kontroli nad jego dotychczasowymi eparchiami w Macedonii, przejętymi przez Serbski Kościół Prawosławny[3], biskup Borys musiał w 1913 opuścić Ochrydę[1]. W 1915, gdy Bułgaria odzyskała Ochrydę i region, metropolita wrócił do miasta. W 1918 musiał opuścić je ponownie[1].
Wszedł w skład Świętego Synodu Egzarchatu, następnie w latach 1924–1936 był namiestnikiem Egzarchatu w Stambule[2]. Starał się nie dopuścić do rozproszenia społeczności bułgarskich wiernych w Turcji oraz do utraty majątku Egzarchatu[1]. Gromadził bibliotekę dzieł teologicznych, działał na rzecz tworzenia bułgarskich instytucji oświatowych, wspierał ruch bułgarski w Macedonii[2]. W 1936 zamieszkał w Monasterze Rylskim. Zmarł w 1938[1].
Autor przekładu Służebnika i Trebnika z języka cerkiewnosłowiańskiego na współczesny język bułgarski. Pracował również przy przekładach tekstów Ewangelii czytanych na nabożeństwach, przygotowaniu synodalnego wydania Biblii oraz innych prac teologicznych[1].